Übersetzungen für „slaagt“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

slaag [slax]

iem (een pak) slaag geven

jdm eine Tracht Prügel verpassen

slaags [slaxs] ADV

de demonstranten raakten slaags met de politie

es kam zu einem Handgemenge zwischen den Demonstranten und der Polizei

slaags worden [o. geraken ] met iem

mit jdm handgreiflich werden

slaags worden [o. geraken ] (met elkaar)

aneinandergeraten

slaags worden [o. geraken ] (met elkaar)

handgemein werden

slaags zijn (met elkaar)

aufeinander losschlagen

slaaf <slaven> [slaf] SUBST m

slaaf

Sklave m

de slaaf van zijn gewoonten scherzh

das Gewohnheitstier

iem tot slaaf maken

jdn zum Sklaven machen

iem tot slaaf maken

jdn versklaven

slaan¹ <sloeg, h./i. geslagen> [slan] VERB intr

1. slaan (beweging(en), geluid, klok):

slaan

schlagen

er staat een deur te slaan

eine Tür schlägt

ernaast slaan

danebenschlagen

ernaast slaan

danebenhauen ugs

hij slaat gauw (zijn handen zitten los)

ihm sitzt die Hand locker

de klok heeft twee uur geslagen

die Uhr hat zwei (Uhr) geschlagen

de nachtegaal slaat

die Nachtigall schlägt

de golven slaan over het schip

die Wellen schlagen über das Schiff

tegen de deur slaan

an [o. gegen] die Tür schlagen

de regen slaat tegen het raam

der Regen schlägt ans Fenster

het uur van afscheid heeft geslagen

die Stunde des Abschieds hat geschlagen

er maar op los slaan

einfach drauflosschlagen

2. slaan (betreffen) + op:

slaan

sich beziehen auf +Akk

dat slaat op mij

das bezieht sich auf mich

dat slaat nergens op (heeft er niets mee te maken)

das geht völlig daneben

dat slaat nergens op (is waardeloos)

das ist unter aller Kritik

3. slaan (begin maken met):

slaan

beginnen

slaan

anfangen

de soldaten slaan aan het muiten

die Soldaten (beginnen zu) meutern

4. slaan (plotseling op een plaats, in een toestand komen):

de bliksem is in de toren geslagen

der Blitz hat in den Turm eingeschlagen

de bliksem is in de toren geslagen

der Blitz ist in den Turm geschlagen

het is hem in het hoofd [o. zijn bol] geslagen übtr

er ist übergeschnappt

de deur slaat naar buiten

die Tür öffnet sich nach außen

de schrik slaat hem om het hart

der Schreck fährt ihm in die Glieder

de rook slaat op je ogen

der Rauch beißt einen in die Augen

de kou is op zijn nieren geslagen

die Kälte ist ihm auf die Nieren geschlagen

over de kop slaan

sich überschlagen

tegen de grond slaan

hinfallen

tegen de grond slaan

hinschlagen ugs

de vlammen sloegen uit het dak

die Flammen schlugen aus dem Dach

de hand aan de ploeg slaan

die Hand an den Pflug legen

slaap [slap] SUBST m geen Pl

1. slaap (rusttoestand):

slaap

Schlaf m

iem uit de slaap houden

jdn um den Schlaf bringen

in slaap vallen

einschlafen

iem in slaap brengen euph

jdn einschläfern

een kind in slaap wiegen

ein Kind in den Schlaf wiegen

niet in slaap kunnen komen

nicht einschlafen können

zijn geweten in slaap wiegen übtr

sein Gewissen beruhigen

een onrustige/woelige slaap

ein unruhiger/nervöser Schlaf

iem uit z'n slaap halen

jdn aus dem Schlaf aufstören

iem uit z'n slaap doen opschrikken

jdn aus dem Schlaf reißen

de slaap niet kunnen vatten

keinen Schlaf finden können

2. slaap:

slaap (neiging)

Schläfrigkeit f

slaap (allgemeen)

Müdigkeit f

slaap hebben/krijgen

schläfrig sein/werden

over zijn slaap heen zijn

seine Müdigkeit überwunden haben

omvallen van de slaap

vor Müdigkeit umfallen

met de slaap worstelen

mit dem Schlaf kämpfen

3. slaap (zijvlak van het hoofd):

slaap

Schläfe f

4. slaap (afscheiding aan de oogleden):

slaap

Schlaf m

de slaap uit zijn ogen wrijven

sich Dat den Schlaf aus den Augen(winkeln) reiben

slaafs <slaafse, slaafser, meest slaafs> [slafs] ADJ

slaafs

sklavisch

de mode slaafs navolgen

der Mode sklavisch folgen

een slaafs werk

eine Sklavenarbeit

slang¹ <slang|en> [slɑŋ] SUBST f

1. slang (dier):

slang ook übtr

Schlange f

kronkelen als een slang übtr

sich winden wie eine Schlange

een slang in [o. aan] zijn boezem koesteren übtr

eine Schlange am Busen nähren

2. slang (buis):

slang

Schlauch m

laag·te <laagte|n, laagte|s> [laxtə] SUBST f

1. laagte (hoedanigheid):

laagte

Niedrigkeit f

2. laagte (plaats: diepte):

laagte

Tiefe f

naar de laagte gaan

(in die Tiefe) hinabsteigen

een laagte tussen twee heuvels

eine Senke zwischen zwei Hügeln