Übersetzungen für „schleigen“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] VERB trans

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [perf po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie ugs

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki ugs

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina ugs

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [perf z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] VERB intr

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw Dat] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch m obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren m ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen ugs

odpuścić sobie coś ugs

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

schle̱i̱men VERB intr

1. schleimen (Schleim absondern):

schleimen

wydzielać [perf wydzielić] śluz [lub flegmę]

2. schleimen abw:

schleimen

kadzić [perf pod‑] komuś fig ugs

bei jdm schleimen

schlebiać komuś

bei jdm schleimen

podlizywać [perf podlizać] się ugs

schwe̱i̱gen <schweigt, schwieg, geschwiegen> [ˈʃvaɪgən] VERB intr

schweigen (Person):

schweigen

milczeć

schweig!

milcz!

sie schwieg zu diesen Vorwürfen

[ona] nie zareagowała [lub odpowiedziała] na te zarzuty

dazu/darüber schwieg er

o tym/na ten temat on milczał [lub nic nie mówił]

kannst du schweigen?

czy możesz zamilknąć?

wir schwiegen aus Höflichkeit

nic nie mówiliśmy z grzeczności

als die Waffen schwiegen fig geh

kiedy ucichły strzały mpl

Wendungen:

ich schweige wie ein Grab

będę milczeć jak grób m fig

ganz zu schweigen von ...

nie mówiąc już o...

I . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] VERB intr +sein

1. schleichen (sich heimlich bewegen):

schleichen

skradać się

ums Haus schleichen

skradać się wkoło domu

2. schleichen (langsam fahren/gehen):

schleichen

wlec [perf do‑] się a. ugs

die Zeit schleicht fig

czas m się wlecze ugs

II . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] VERB refl

sich aus dem Haus schleichen

wymykać [perf wymknąć] się z domu

heimlich schlich er sich in die Küche

potajemnie zakradł się do kuchni

schleich dich! südd, A

spływaj! ugs

schleich dich! südd, A

spadaj! ugs

sich aus der Verantwortung schleichen fig

wykręcić się od odpowiedzialności ugs

Schwe̱i̱gen <‑s, kein Pl > SUBST nt

Schweigen

milczenie nt

das Schweigen brechen

przerywać [perf przerwać] milczenie

jdn zum Schweigen bringen (jdn einschüchtern)

zamknąć komuś usta fig

jdn zum Schweigen bringen (jdn töten)

zabić kogoś

Wendungen:

es herrscht Schweigen im Walde ugs

cicho [lub cisza f ] jak makiem zasiał

es herrscht Schweigen im Walde ugs

zapanowała cisza

sich in Schweigen hüllen

kompletnie się nie odzywać

schle̱i̱chend ADJ attr

schleichend Krankheit

zbliżający się

schleichend Inflation

pełzający fig

schleichend Gift

wolno działający

Schle̱i̱er <‑s, ‑> [ˈʃlaɪɐ] SUBST m

1. Schleier (für Gesicht, Kopf):

Schleier

welon m

alles wie durch einen Schleier sehen

widzieć wszystko jak przez mgłę

den Schleier von etw lüften geh

uchylać [perf uchylić] rąbka tajemnicy

den Schleier des Vergessens über etw breiten geh

puszczać [perf puścić] coś w niepamięć

2. Schleier FOTO:

Schleier

zadymienie nt

3. Schleier (Dunst):

Schleier

welon m mgły geh

Schle̱i̱fe <‑, ‑n> [ˈʃlaɪfə] SUBST f

1. Schleife:

Schleife (Knoten)

kokard[k]a f

Schleife (am Kranz)

szarfa f

2. Schleife (Kurve):

Schleife

pętla f

3. Schleife → Schlitterbahn

Siehe auch: Schlitterbahn

Schlịtterbahn <‑, ‑en> SUBST f REG

Schlitterbahn

ślizgawka f

Schle̱i̱fer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUBST m(f)

1. Schleifer (Facharbeiter):

Schleifer(in)

szlifierz m

2. Schleifer sl MILIT (Ausbilder):

Schleifer(in)

instruktor m

3. Schleifer (Tanz):

Schleifer(in)

schleifer m (odmiana walca)

Schle̱i̱mer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈʃlaɪmɐ] SUBST m(f) abw

Schleimer → Schleicher(in)

schle̱i̱mig [ˈʃlaɪmɪç] ADJ

1. schleimig MED:

schleimig Absonderung

śluzowaty

2. schleimig (glitschig):

schleimig Schnecke

śliski

3. schleimig abw (unterwürfig):

schleimig

uniżony

schleimig

lizusowski abw ugs