Übersetzungen für „schronisku“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

(Springe zu Polnisch » Deutsch)

I . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] ADJ

chronisch Krankheit:

chronisch

przewlekły

chronisch

chroniczny

ein chronischer Husten

chroniczny [lub przewlekły] kaszel m

chronische Geldschwierigkeiten

ciągłe kłopoty mpl finansowe

II . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] ADV

chronisch kranke Menschen

przewlekle chorzy ludzie mpl

Anachronịsmus <‑, Anachronismen> [anakro​ˈnɪsmʊs] SUBST m geh

Anachronismus

anachronizm m

Anachronismus

przeżytek m

Chronịst(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [kro​ˈnɪst] SUBST m(f)

Chronist(in)

kronikarz(-rka) m (f)

schro̱ten VERB trans

schroten Getreide:

schroten

śrutować [perf ze‑]

Schrạnke <‑, ‑n> [ˈʃraŋkə] SUBST f

1. Schranke (bewegliche Vorrichtung zur Sperrung der Durchfahrt):

Schranke

szlaban m

für jdn in die Schranken treten

stawać [perf stanąć] w czyjejś obronie

2. Schranke (Beschränkung):

Schranke

bariera f

er kennt keine Schranken

on nie zna granic

jdn in seine Schranken weisen [o. verweisen] geh

przywoływać [perf przywołać] kogoś do porządku

etw in Schranken halten

hamować [lub powstrzymywać] coś

sich in Schranken halten (sich beherrschen) geh

opanowywać [perf opanować] się

sich in Schranken halten (das Maß nicht übersteigen)

utrzymywać się w granicach [lub na tym samym poziomie]

I . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] VERB intr

1. schreien:

schreien (laut rufen) (Mensch)

krzyczeć [perf krzyknąć]

schreien (sehr laut)

wrzeszczeć [perf wrzasnąć]

schreien (Baby)

płakać [perf za‑]

er schrie vor Angst

[on] krzyczał ze strachu

die Menge schrie vor Begeisterung

tłum m krzyczał z zachwytu

schreien wie am Spieß ugs

krzyczeć, jakby żywcem obdzierano ze skóry ugs

es war zum Schreien ugs

można było pęknąć ze śmiechu ugs

das schreit zum Himmel

to woła o pomstę do nieba

2. schreien (verlangen):

nach etw schreien

wołać o coś

nach etw schreien

domagać się czegoś

nach jdm schreien

wołać kogoś

nach jdm schreien

domagać się przyjścia kogoś [lub widzenia z kimś]

nach der Mutter schreien

głośno wołać matkę

um Hilfe schreien

wołać o pomoc

3. schreien:

schreien (einen Schrei ausstoßen) (Esel)

beczeć

schreien (Vogel)

skrzeczeć

schreien (Vogel)

krakać

schreien (Stier)

ryczeć

schreien (Kalb)

beczeć

II . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] VERB trans (ausrufen)

Hilfe schreien

wołać pomocy

III . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] VERB refl

sich heiser schreien

ochrypnąć od krzyku