Übersetzungen für „erijen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

vrij·en <vrijde/vree, h. gevrijd/gevreeën> [vrɛiə(n)] VERB intr

1. vrijen (minnekozen):

vrijen

schmusen

vrijen

knutschen ugs

2. vrijen (geslachtsgemeenschap hebben):

vrijen

schlafen mit +Dat

ze lagen daar te vrijen

sie schliefen miteinander

wij vrijen niet meer samen

wir schlafen nicht mehr miteinander

3. vrijen (verkering hebben):

vrijen

gehen mit +Dat

zij vrijt met de buurjongen

sie geht mit dem Nachbarsjungen

ge·dij·en <gedijde, h./i. gedijd> [ɣədɛiə(n)] VERB intr

gedijen

gedeihen

de baby gedijt als kool

das Baby wächst und gedeiht

het graan gedijt hier goed

das Getreide gedeiht hier gut

be·tij·en [bətɛiə(n)] VERB alleen inf.

iem laten betijen

jdn gewähren lassen

jij·en <jijde, h. gejijd> [jɛiə(n)] VERB intr

jijen

duzen

elkaar jijen en jouen

sich duzen

zijen ADJ

zijen → zijden

Siehe auch: zijden

zij·den [zɛidə(n)] ADJ

zijden

seiden-

zijden

Seiden-

zijden

seiden

zijn leven hangt aan een zijden draad(je) übtr

sein Leben hängt an einem seidenen Faden

zijden stoffen

Seidenstoffe Pl

vlij·en <vlijde, h. gevlijd> [vlɛiə(n)] VERB trans

1. vlijen (ordelijk neerleggen):

vlijen

(ordentlich) hinlegen

vlijen

(auf)stapeln

2. vlijen (zacht neerleggen):

vlijen

(sich) (an)schmiegen

vlijen

betten

zij vlijde haar hoofd op zijn schouder

sie schmiegte den Kopf an seine Schulter

zich aan iems voeten vlijen

sich an jds Füße schmiegen

glij·en <glee, i. gegleeën> VERB intr

glijen

rutschen

glijen

gleiten

vrij·er <vrijer|s> [vrɛiər] SUBST m

1. vrijer (geliefde):

vrijer

≈ Freund m

2. vrijer:

vrijer (vrijgezel)

Ledige(r) m

vrijer (man)

Junggeselle m

3. vrijer (iem, die het hof maakt):

vrijer

Verehrer m

eren <eerde, h. geëerd> [erə(n)] VERB trans

1. eren (eer(bied) bewijzen):

eren

ehren

eren

verehren

eren

Ehre erweisen +Dat

2. eren (een onderscheiding toekennen):

eren

ehren

eren

auszeichnen

iem met het ereburgerschap van de stad eren

jdn mit der Ehrenbürgerschaft der Stadt auszeichnen

3. eren (hoger aanzien verlenen):

eren

ehren

een bescheidenheid die hem eert

eine Bescheidenheit, die ihn ehrt

er·ven¹ [ɛrvə(n)] SUBST Pl

erven

Erben Pl

vrije <vrije|n> [vrɛɪjə] SUBST nt

vrije

Freie(s) nt

in het vrije

im Freien

er·in [ɛrɪn] ADV

1. erin (plaats):

erin

darin

erin

drin ugs

staat het erin?

steht es darin [o. da drin] ?

2. erin (richting):

erin

herein

erin

hinein

erin

rein ugs

kom erin!

komm herein!

erin lopen ugs

hereinfallen

ik zal erin slagen

es wird mir gelingen

ik stem erin toe

ich bin damit einverstanden

rij·gen <reeg, h. geregen> [rɛiɣə(n)] VERB trans

1. rijgen (aan een snoer hechten):

rijgen

aufreihen

rijgen

auffädeln

iem aan de degen rijgen übtr

jdn mit dem Degen durchbohren

kralen [o. parels ] rijgen

Perlen auffädeln

2. rijgen (naaien):

rijgen

heften

rijgen

reihen

3. rijgen (met een snoer vastmaken):

rijgen

schnüren

schoenen rijgen

Schuhe schnüren

4. rijgen (een band door een schuif trekken):

rijgen

durchziehen

rij·men¹ <rijmde, h. gerijmd> [rɛimə(n)] VERB intr

1. rijmen (rijm hebben; verzen maken):

rijmen

reimen

2. rijmen (rijm vormen):

rijmen

sich reimen

deze woorden rijmen op elkaar

diese Wörter reimen sich