Übersetzungen für „Oblast“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Polnisch)

oblat <Gen ‑a, Pl ‑aci> [oblat] SUBST m REL

1. oblat Pl (zakon):

oblat

Oblatenmissionare mpl

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate m

3. oblat HIST:

oblat

Oblate m

oblać [oblatɕ]

oblać perf od oblewać

Siehe auch: oblewać

I . oblewać <‑wa; perf oblać> [oblevatɕ] VERB trans

1. oblewać (polewać):

oblewać kogoś/coś czymś

jdn/etw mit etw übergießen

oblał kogoś zimny pot

jdm brach der kalte Schweiß aus

oblewać kogoś/coś łzami

jdn/etw beweinen

oblać kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser übergießen

2. oblewać (pokrywać):

oblewać ciasto czekoladą

den Kuchen mit Schokoladenguss überziehen [o. bestreichen]

3. oblewać SCHULE:

oblewać egzamin

verhauen ugs

oblewać egzamin

verbocken ugs

4. oblewać ugs (świętować):

oblewać mieszkanie, awans

begießen ugs

oblewać mieszkanie, awans

feiern

5. oblewać:

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umspülen

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umgeben

II . oblewać <‑wa; perf oblać> [oblevatɕ] VERB refl

1. oblewać (wylewać coś na siebie):

oblewać

sich Akk mit etwas begießen

oblać się gorącą zupą

heiße Suppe über sich Akk schütten

oblać się rumieńcem

[bis über beide Ohren] rot werden

oblać się rumieńcem

stark erröten

2. oblewać (moczyć się wzajemnie):

oblewać

sich Akk [o. einander] nass machen

w upały dzieci oblewały się wodą

an heißen Tagen bespritzten sich die Kinder ntpl mit Wasser

oblot <Gen ‑u, Pl ‑y> [oblot] SUBST m

1. oblot LUFTF (okrążenie czegoś):

oblot

Umkreisen nt [im Flug]

oblot

Umrunden nt

oblot

eine Runde drehen

samolot dokonał oblotu miasta

das Flugzeug nt drehte eine Runde über der Stadt

2. oblot LUFTF (próbny lot):

oblot

Probeflug m

3. oblot (swobodne latanie):

oblot

Freiflug m

oblacja <Gen ‑ji, Pl ‑je> [oblatsja] SUBST f geh

1. oblacja (złożenie ofiary):

oblacja

Darbringung f geh [o. Darreichung f geh ] eines Opfers

2. oblacja (ofiara):

oblacja

Opfer nt

oblacja

Opfergabe f

oblader <Gen ‑dra, Pl ‑dry> [oblader] SUBST m meist Pl (rodzaj deski)

oblader

Schwarte f

oblader

Schwartling m

oblatać [oblatatɕ]

oblatać perf od oblatywać

Siehe auch: oblatywać , oblatywać

I . oblatywać² <‑tuje; perf oblecieć> [oblatɨvatɕ] VERB trans

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund m rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać ugs (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern ugs

II . oblatywać² <‑tuje; perf oblecieć> [oblatɨvatɕ] VERB intr

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

oblatywać¹ <‑tuje; perf oblatać> [oblatɨvatɕ] VERB trans LUFTF

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]

obława <Gen ‑wy, Pl ‑wy> [obwava] SUBST f

1. obława (polowanie):

obława

Treibjagd f

obława na dziki

Wildschwein[treib]jagd f

2. obława (akcja policyjna):

obława

Razzia f

obława na bandytę

Jagd f nach einem Verbrecher

oblec² [oblets]

oblec perf od oblekać

Siehe auch: oblekać

I . oblekać <‑ka; perf oblec> [oblekatɕ] VERB trans

1. oblekać ugs (powlec):

oblekać

beziehen

oblekać poduszkę

das Kopfkissen beziehen

lubię świeżo obleczoną pościel

ich mag frisch bezogene Bettwäsche

2. oblekać (ubrać coś):

oblekać

anziehen

oblekać czyste ubranie

saubere Kleider anziehen

II . oblekać <‑ka; perf oblec> [oblekatɕ] VERB refl przest (ubrać się)

oblekać

anlegen

oblekać się w szaty duchowne

geistliche Gewänder anlegen

jej twarz oblokła się smutkiem übtr

ihr Gesicht nt nahm einen traurigen Ausruck an

oblig <Gen ‑u, Pl ‑i> [oblik] SUBST m

1. oblig:

oblig EKON, FIN

Schuldschein m f

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit f geh

oblig

Pflicht f

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć perf od obłazić

Siehe auch: obłazić

I . obłazić <‑zi; Imperf obłaź perf obleźć> [obwaʑitɕ] VERB trans

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze f wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich Akk lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe f ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; Imperf obłaź> [obwaʑitɕ] VERB intr ugs (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern ugs

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab ugs

obligo [obligo] SUBST nt inv

obligo FIN, HANDEL

Obligo nt

obligo kredytowe

Kreditobligo nt