Übersetzungen für „dunkene“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

I . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] VERB intr, trans alt, geh

dein Vorschlag dünkt mich [o. mir] etwas unpassend

twoja propozycja f nie bardzo mi pasuje

II . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] VERB refl alt, geh

dünken

uważać się

er dünkt sich wohl schlau, aber weit gefehlt!

wydaje mu się z pewnością, że jest sprytny, ale grubo się myli!

III . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] VERB unpers alt, geh

jdn [o. jdm] dünkt, dass ...

komuś się wydaje, że ...

es dünkt mich [o. mir], dass ...

wydaje mi się, że ...

dụnkel [ˈdʊŋkəl] ADJ

1. dunkel (finster):

dunkel Zimmer, Nacht

ciemny

es wird dunkel

robi się ciemno

im Dunkeln

w ciemności

im Dunkeln (von düsterer Farbe) Haut, Haare, Brot, Wolke

ciemny

ein dunkles Rot

ciemna czerwień f

im Dunkeln tappen

działać po omacku

jdn im Dunkeln lassen

pozostawiać [perf pozostawić] kogoś w niepewności

ich habe ihn über meine Motive im Dunklen gelassen

nie wtajemniczałem go w powody mojego postępowania

2. dunkel (tief):

dunkel Stimme, Klang

głęboki

dunkel Stimme, Klang

niski

ein dunkler Ton

niski ton m

3. dunkel (unklar):

dunkel Andeutung

niejasny

dunkel Erinnerung

mglisty

dunkel Ursprung

tajemniczy

dunkel Verdacht

niewyraźny

sich dunkel an etw erinnern

przypominać sobie coś niewyraźnie

etw liegt noch im Dunkeln

coś jest jeszcze niewyjaśnione [lub niejasne]

4. dunkel abw (zwielichtig):

dunkel Punkt

niejasny

dunkel Vergangenheit

podejrzany

dunkel Machenschaften

ciemny

in dunkle Geschäfte verwickelt sein

być uwikłanym w nieczyste [lub podejrzane] interesy

5. dunkel (unerfreulich):

ein dunkles Kapitel der Geschichte

ciemna karta f historii

I . dụnkeln VERB intr +sein (Bild)

dunkeln

sczernieć

das weiße Papier ist im Laufe der Jahre gedunkelt

biały papier m sczerniał w ciągu tych lat

II . dụnkeln VERB unpers geh (dämmern)

dunkeln

ściemniać [perf ściemnić] się

I . dụcken [ˈdʊkən] VERB trans abw (demütigen)

ducken

upokarzać [perf upokorzyć]

II . dụcken [ˈdʊkən] VERB refl

1. ducken (sich beugen):

ducken

schylać [perf schylić] się

in geduckter Stellung

w pozycji schylonej

2. ducken (unterwürfig sein):

ducken

upokarzać [perf upokorzyć] się

er musste sich ducken

musiał się upokorzyć

ụnken [ˈʊŋkən] VERB intr

1. unken (Stimme einer Unke):

unken

kumkać [perf za‑]

2. unken (schwarzsehen):

unken

krakać [perf wy‑ ]fig

tụnken VERB trans REG

tunken

maczać [perf umoczyć]

I . fụnken [ˈfʊŋkən] VERB trans (per Funk übermitteln)

eine Nachricht/ein Signal funken

nadawać [perf nadać] wiadomość/sygnał drogą radiową

SOS funken

nadać sygnał SOS

II . fụnken [ˈfʊŋkən] VERB intr

1. funken (Funken sprühen):

funken

iskrzyć [perf za‑] się

2. funken (senden):

funken

nadawać [perf nadać] przez radio

3. funken ugs (funktionieren):

funken

działać

funken

funkcjonować

das Radio funkt wieder

radio nt znowu działa

III . fụnken [ˈfʊŋkən] VERB unpers ugs

1. funken (verstehen):

endlich hat es bei ihm gefunkt

wreszcie to pojął

2. funken (Prügel geben):

noch eine Bemerkung und es funkt!

jeszcze jedna uwaga i oberwiesz! ugs

3. funken (sich verlieben):

bei den beiden hat es richtig gefunkt

między tą dwójką naprawdę zaiskrzyło

Fụnken <‑s, ‑> SUBST m

Funken → Funke

Siehe auch: Funke

Fụnke <‑ns, ‑n> [ˈfʊŋkə] SUBST m

Funke

iskra f

Funken sprühen

iskrzyć

Funken sprühend

sypiący iskrami

Funken sprühend

iskrzący się

ein Funke sprang über

iskra przeskoczyła

der zündende Funke fig

iskra f zapalna fig

Wendungen:

ein Funke Hoffnung

iskierka f nadziei ugs

keinen Funken Anstand im Leib haben

nie mieć za grosz przyzwoitości

tanzen, dass die Funken fliegen

tańczyć, aż się kurzy

Dụnkel <‑s, kein Pl > [ˈdʊŋkəl] SUBST nt

1. Dunkel geh (Dunkelheit):

Dunkel

ciemność f

2. Dunkel (Undurchschaubarkeit):

das Dunkel um etw

niejasność f wokół czegoś

I . dụ̈ngen [ˈdʏŋən] VERB trans

düngen Acker, Garten, Pflanzen

nawozić [perf nawieźć]

düngen Beet

użyźniać [perf użyźnić]

die Pflanzen mit Kompost düngen

nawozić [perf nawieźć] rośliny kompostem

II . dụ̈ngen [ˈdʏŋən] VERB intr (düngende Wirkung haben)

schlecht düngen

słabo użyźniać [perf użyźnić]