Übersetzungen für „ausgeboten“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

af·sto·ten <stootte af/stiet af, h. afgestoten> [ɑfstotə(n)] VERB trans

afstoten

abstoßen

de uitgestoken hand van zich afstoten übtr

die entgegengestreckte Hand zurückstoßen

aan·po·ten² <pootte aan, h. aangepoot> [ampotə(n)] VERB trans (poten om de voorraad te vermeerderen)

aanpoten

(an)pflanzen

ge·slo·ten¹ <gesloten, geslotener, geslotenst> [ɣəslotə(n)] ADJ

1. gesloten:

gesloten (niet geopend)

geschlossen

gesloten (op slot)

verschlossen

gesloten (op slot)

abgeschlossen

zo gesloten als het graf zijn

verschwiegen wie ein Grab sein

een gesloten beroep

ein geschützter Beruf

een gesloten bedrijf

ein Betrieb mit Einstellungsstopp

een gesloten boek

ein Buch mit sieben Siegeln

een gesloten klinker taalk.

ein geschlossener Vokal

2. gesloten (niet openhartig):

gesloten

verschlossen

gesloten

zugeknöpft ugs

gesloten

wortkarg

dat kind is nogal gesloten

das Kind ist ziemlich verschlossen

3. gesloten (niet expressief):

gesloten

zugeknöpft

gesloten

verschlossen

een gesloten gezicht

ein verschlossenes Gesicht

4. gesloten (zonder tussenruimte):

gesloten

ununterbrochen

gesloten

dicht

gesloten

geschlossen

springen met gesloten voeten

mit geschlossenen Füßen springen

5. gesloten techn. (ononderbroken):

gesloten

geschlossen

een gesloten circuit

ein geschlossener Stromkreis

ge·spo·ten VERB

gespoten volt. deelw. van spuiten¹, spuiten²

Siehe auch: spuiten , spuiten

spui·ten² <spoot, i. gespoten> [spœytə(n)] VERB intr (naar buiten geperst worden)

spuiten

spritzen

het bloed spuit uit de wond

das Blut spritzt aus der Wunde (heraus)

spui·ten¹ <spoot, h. gespoten> [spœytə(n)] VERB trans

spuiten

spritzen

spuiten (gazon, tuin)

sprengen

spuiten (als spray)

sprayen

spuiten (als spray)

(ver)sprühen

spuiten (geneesmiddelen, drugs)

spritzen

een auto spuiten

ein Auto spritzen

morfine spuiten

Morphium spritzen

een slagroomrand spuiten

einen Sahnerand spritzen

in·sto·ten <stiet, stootte in, h. ingestoten> [ɪnstotə(n)] VERB trans

1. instoten (naar binnen stoten):

instoten

(hinein)stoßen in +Akk

zij stootten hem de kamer in

sie stießen ihn ins Zimmer

2. instoten (door stoten breken):

instoten

einstoßen

be·gro·ten <begrootte, h. begroot> [bəɣrotə(n)] VERB trans

begroten

veranschlagen auf +Akk

begroten (globaal)

überschlagen

begroten (voorlopig)

ansetzen

be·slo·ten¹ [bəslotə(n)] ADJ

1. besloten (gesloten):

besloten

geschlossen

in besloten kring

in geschlossener Gesellschaft

een besloten vergadering

eine geschlossene Versammlung

2. besloten ((vast) van plan) präd:

besloten

entschlossen

ge·flo·ten VERB

gefloten volt. deelw. van fluiten¹, fluiten²

Siehe auch: fluiten , fluiten

flui·ten² <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] VERB intr

1. fluiten (op een fluitje blazen):

fluiten

pfeifen

de scheidsrechter floot voor buitenspel

der Schiedsrichter pfiff Abseits

hij zat een deuntje te fluiten

er pfiff vor sich Akk hin

2. fluiten (fluitinstrument bespelen):

fluiten

Flöte spielen

3. fluiten (geluid van een fluit voortbrengen):

fluiten

pfeifen

fluiten

flöten

de merels fluiten

die Amseln singen

op zijn vingers fluiten

auf den Fingern pfeifen

de kogels floten om mijn oren

die Kugeln pfiffen mir um die Ohren

daar kun je naar fluiten

das kannst du in den Schornstein schreiben

flui·ten¹ <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] VERB trans

1. fluiten (geluid voortbrengen):

fluiten

pfeifen

zijn hondje fluiten

(nach) seinem Hund pfeifen

2. fluiten (als scheidsrechter leiden):

fluiten

pfeifen

ge·sno·ten VERB

gesnoten volt. deelw. van snuiten

Siehe auch: snuiten

snui·ten <snoot, h. gesnoten> [snœytə(n)] VERB trans

1. snuiten (slijm verwijderen):

snuiten

schnäuzen

z'n neus snuiten

(sich Dat ) die Nase schnäuzen [o. putzen]

z'n neus snuiten

sich schnäuzen

2. snuiten (kaars):

snuiten

putzen

ge·sto·ten VERB

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Siehe auch: stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

stoten

sich stoßen

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

stoten

sich stoßen

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

1. stoten (duwen):

stoten

stoßen

2. stoten (door botsen bezeren):

stoten

stoßen

iem voor het hoofd stoten übtr

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

stoten

(zer)stoßen

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

stoten

stoßen

stoten

rütteln

stoten

rucken

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

stoten

schockieren

stoten

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

stoten

stoßen

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw Akk stoßen

om·sto·ten <stiet om/stootte om, h. omgestoten> [ɔmstotə(n)] VERB trans

omstoten

umstoßen

omstoten

umwerfen

uit·lo·ten <lootte uit, h. uitgeloot> [œytlotə(n)] VERB trans

1. uitloten (door loten uitsluiten):

uitloten

durch Losentscheid ausschließen

2. uitloten (door loting trekken):

uitloten

auslosen

aan·sto·ten¹ <stootte aan/stiet aan, h. aangestoten> [anstotə(n)] VERB trans

aanstoten

anstoßen

ge·scho·ten VERB

geschoten volt. deelw. van schieten¹, schieten²

Siehe auch: schieten , schieten

schie·ten² <schoot, i. geschoten> [sxitə(n)] VERB intr

1. schieten (een schot lossen):

schieten

schießen

met scherp schieten

scharf schießen

een humeur om op te schieten übtr

eine unmögliche Laune

2. schieten (plotseling opkomen):

schieten

schießen

de tranen schoten haar in de ogen

die Tränen schossen ihr in die Augen

er schiet mij iets te binnen

da fällt mir etw ein

3. schieten:

schieten (uitbotten)

schießen

schieten (bomen)

ausschlagen

de uien schieten

die Zwiebeln schießen

overal schiet het onkruid uit de grond

das Unkraut schießt überall aus dem Boden

4. schieten (zich snel bewegen):

schieten

schießen

in zijn kleren schieten

schnell in die Kleider fahren

5. schieten (niet langer tegenhouden) + laten:

laat hem schieten übtr (hem laten gaan)

lass ihn laufen

laat hem schieten (zich niet met hem bemoeien)

lass ihn in Ruhe

iets laten schieten übtr

auf etw Akk verzichten

6. schieten (plotseling vallen):

schieten

(plötzlich) fallen

het mes schoot hem uit de handen

das Messer flog ihm aus der Hand

schie·ten¹ <schoot, h. geschoten> [sxitə(n)] VERB trans (een projectiel werpen)

schieten

schießen

iem in de arm schieten

jdn [o. jdm] in den Arm schießen

iem wel kunnen schieten übtr

jdn zum Mond schießen können

de bal over het doel schieten

den Ball über das Tor schießen

iem overhoop schieten

jdn über den Haufen schießen

pijlen schieten

Pfeile schießen

de zon schieten

die Höhe der Sonne peilen

ge·spro·ten VERB

gesproten volt. deelw. van spruiten

Siehe auch: spruiten

sprui·ten <sproot, i. gesproten> [sprœytə(n)] VERB intr

1. spruiten (voortkomen):

spruiten

sich ergeben

spruiten

entstehen

hieruit spruiten allerlei moeilijkheden

hieraus entstehen allerlei Schwierigkeiten

2. spruiten (afstammen):

spruiten

stammen

hij is gesproten uit een aanzienlijk geslacht

er stammt aus einem angesehenen Geschlecht

3. spruiten:

spruiten (uitlopers krijgen)

Sprosse(n) treiben

spruiten (uitlopers krijgen)

ausschlagen

spruiten (uitlopers krijgen)

sprießen

spruiten (aardappels, bonen)

keimen

de planten beginnen te spruiten

die Pflanzen fangen an, Sprosse(n) zu treiben

uit·sto·ten <stootte uit/stiet uit, h. uitgestoten> [œytstotə(n)] VERB trans

1. uitstoten:

uitstoten (verstoten)

ausstoßen

uitstoten (buitensluiten)

ausschließen

iem uitstoten uit de groep

jdn aus der Gruppe ausschließen

2. uitstoten (hortend uiten: zucht, kreet):

uitstoten

ausstoßen

3. uitstoten:

uitstoten (door, met stoten verwijderen)

ausschlagen

uitstoten (adem, gas, rook)

ausstoßen

een ruit uitstoten

eine Scheibe rausschlagen

ver·gro·ten¹ <vergrootte, h. vergroot> [vərɣrotə(n)] VERB trans

1. vergroten:

vergroten (vermeerderen)

vergrößern

vergroten (handel, kennis)

erweitern

vergroten (kapitaal, krediet, productie, weerstand)

erhöhen

vergroten (druk, inspanning)

verstärken

zijn omzet vergroten

seinen Umsatz steigern

de vergrotende trap taalk.

der Komparativ

2. vergroten:

vergroten (groter maken)

vergrößern

vergroten (oppervlak, volume)

erweitern

3. vergroten (groter weergeven):

vergroten

vergrößern

deze microscoop vergroot 300 maal

dieses Mikroskop vergrößert dreihundertfach

in·ge·slo·ten [ɪŋɣəslotə(n)] ADJ

1. ingesloten (bijgaand):

ingesloten

anliegend

ingesloten

anbei

een fotokopie was bij het schrijven ingesloten

dem Schreiben war eine Fotokopie beigefügt

2. ingesloten (ingebouwd):

ingesloten

eingeschlossen