Übersetzungen für „schreckenswort“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

schreeu·wer <schreeuwer|s> [sxrewər] SUBST m

1. schreeuwer (iem met grote mond):

schreeuwer

Schreier m

schreeuwer

Schreihals m

2. schreeuwer (pocher):

schreeuwer

Großmaul nt

schreeuwer

Angeber m

3. schreeuwer (klein kind):

schreeuwer

Schreihals m

schrei·en² <schreide, h. geschreid> [sxrɛiə(n)] VERB intr

1. schreien (wenen):

schreien

weinen

hij schreide bitter

er weinte bitterlich

tot schreiens toe bewogen

zu Tränen gerührt

2. schreien:

schreien (schreeuwen)

schreien

schreien (zwakker)

rufen

dat schreit om wraak

das schreit nach Rache

schre·den VERB

schreden 3. Pers Pl Imperf van schrijden

Siehe auch: schrijden

schrij·den <schreed, i. geschreden> [sxrɛidə(n)] VERB intr

schrijden

schreiten

schreeuw <schreeuw|en> [sxrew] SUBST m

schreeuw

Schrei m

een harde schreeuw geven

laut aufschreien

schre·ven VERB

schreven 3. Pers Pl Imperf van schrijven

Siehe auch: schrijven , schrijven , schrijven

schrij·ven³ <schreef, h. geschreven> [sxrɛivə(n)] VERB intr

1. schrijven (geschikt zijn om mee te schrijven):

schrijven

schreiben

schrijven

sich schreiben

die pen schrijft niet prettig

der Füller schreibt nicht angenehm

2. schrijven (beschrijfbaar zijn):

schrijven

sich schreiben

dat papier schrijft slecht

auf diesem Papier schreibt es sich schlecht

schrij·ven² <schreef, h. geschreven> [sxrɛivə(n)] VERB trans (spellen; noteren, dateren)

schrijven

schreiben

wij schrijven 1000 euro bij zijn saldo

wir schreiben ihm 1000 Euro gut

een fraaie hand schrijven

eine schöne Handschrift haben

iets in 't net schrijven

etw ins Reine schreiben

boot schrijft men met twee o's

Boot schreibt sich mit zwei o

iets op het bord schrijven

etw an die Tafel schreiben

op een advertentie schrijven

sich auf eine Annonce melden

het geschreven recht

das geschriebene Recht

dat staat nergens geschreven

das steht nirgendwo geschrieben

een vriend schrijven

an einen Freund schreiben

een vriend schrijven

einem Freund schreiben

zij schrijft (zij is schrijfster)

sie schreibt

wij schreven toen 1960

wir schrieben damals das Jahr 1960

schrij·ven¹ [sxrɛivə(n)] SUBST nt geen Pl

schrijven

Schreiben nt

schrijven (allgemeen)

Brief m

een begeleidend schrijven

ein Begleitbrief

een begeleidend schrijven

ein Begleitschreiben

in antwoord op uw schrijven van 20 april

auf Ihr Schreiben vom 20. April

in antwoord op uw schrijven van 20 april

in Beantwortung Ihres Schreibens vom 20. April

schreeu·wen¹ <schreeuwde, h. geschreeuwd> [sxrewə(n)] VERB trans

schreeuwen (roepen)

schreien

schreeuwen (zwakker)

rufen

schreeuwen (sterker)

brüllen

de demonstranten schreeuwen hun leuzen

die Demonstranten schreien ihre Parolen

schreeu·wend¹ [sxrewənt] ADJ

1. schreeuwend (zich opdringend):

schreeuwend

schreiend

een schreeuwende onrechtvaardigheid

eine himmelschreiende Ungerechtigkeit

2. schreeuwend (hinderlijk voor de ogen, het gevoel):

schreeuwend

schreiend

schreeuwend

grell

een schreeuwend contrast

ein greller Gegensatz

schreeuwende kleuren

schreiende Farben Pl

schrik·ken¹ <schrikte, h. geschrikt> [sxrɪkə(n)] VERB trans

1. schrikken (plotseling afkoelen):

schrikken

(ab)schrecken

een gekookt ei schrikken

ein gekochtes Ei (ab)schrecken

2. schrikken (plotseling in kokend water brengen):

schrikken

blanchieren

schrok·ken² VERB

schrokken 3. Pers Pl Imperf van schrikken¹, schrikken², schrikken³

Siehe auch: schrikken , schrikken , schrikken

schrik·ken³ <schrok, i. geschrokken> [sxrɪkə(n)] VERB intr (door schrik bevangen worden)

schrikken

erschrecken

hij is erg geschrokken

er ist sehr erschrocken

hij is erg geschrokken

er hat sich sehr erschreckt

iem aan het schrikken maken

jdn in Schrecken versetzen

iem aan het schrikken maken

jdm einen Schrecken einjagen

ik schrik me kapot [o. dood ]

ich bekomme einen Mordsschrecken

ze liet hem schrikken

sie erschreckte ihn

ik schrik me een ongeluk

ich bin zu Tode erschrocken

van iets schrikken

vor etw Dat erschrecken

wakker schrikken

aus dem Schlaf aufschrecken [o. hochschrecken]

schrik·ken² <schrikte, i. geschrikt> [sxrɪkə(n)] VERB intr

1. schrikken (met een schok van zijn plaats gaan):

schrikken

aufschrecken

2. schrikken (plotseling afgekoeld worden):

schrikken

abgeschreckt werden

schrik·ken¹ <schrikte, h. geschrikt> [sxrɪkə(n)] VERB trans

1. schrikken (plotseling afkoelen):

schrikken

(ab)schrecken

een gekookt ei schrikken

ein gekochtes Ei (ab)schrecken

2. schrikken (plotseling in kokend water brengen):

schrikken

blanchieren