Übersetzungen für „twitteren“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

tet·te·ren <tetterde, h. getetterd> [tɛtərə(n)] VERB intr

1. tetteren:

tetteren (luid praten: druk)

schnattern

tetteren (luid praten: luid)

trompeten

2. tetteren (veel drinken):

tetteren

bechern ugs

3. tetteren muz.:

tetteren

schmettern

wat·te·ren <watteerde, h. gewatteerd> [wɑterə(n)] VERB trans

watteren

(aus)wattieren

kwet·te·ren <kwetterde, h. gekwetterd> [kwɛtərə(n)] VERB intr

1. kwetteren (vogels):

kwetteren

zwitschern

2. kwetteren (mensen):

kwetteren

plappern

kwetteren

schnattern

kwetteren

quasseln

schit·te·ren <schitterde, h. geschitterd> [sxɪtərə(n)] VERB intr

1. schitteren:

schitteren (glinsteren)

glänzen

schitteren (ogen, sterren, zon, kleuren)

leuchten

schitteren (ogen, sterren, zon, kleuren)

strahlen

schitteren (glas, edelstenen)

funkeln

schitteren (sneeuw, water, edelstenen)

glitzern

de zon schitterde mij in de ogen

die Sonne leuchtete mir in die Augen

zijn ogen schitterden van plezier

seine Augen glänzten vor Vergnügen

2. schitteren (uitblinken):

schitteren

glänzen

schitteren

brillieren form

schitteren door afwezigheid

durch Abwesenheit glänzen

3. schitteren (korte tijd fel schijnen):

schitteren

(auf)blitzen

schitteren

aufleuchten

schitteren

aufblinken

mat·te·ren <matteerde, h. gematteerd> [mɑterə(n)] VERB trans

matteren

mattieren

ket·te·ren <ketterde, h. geketterd> [kɛtərə(n)] VERB intr

ketteren

toben

ketteren

rasen

ketteren

schimpfen

knet·te·ren <knetterde, h. geknetterd> [knɛtərə(n)] VERB intr

knetteren (vuur)

knistern

knetteren (vuur)

prasseln

knetteren (donder, geweer-, kanonschoten e.d.)

krachen

knetteren (machinegeweer)

knattern

knetteren (machinegeweer)

rattern

knetteren (motorvoertuigen)

knattern

snot·te·ren <snotterde, h. gesnotterd> [snɔtərə(n)] VERB intr

1. snotteren (snot lozen):

snotteren

rotzen

2. snotteren (neus ophalen):

snotteren

schnüffeln

3. snotteren (huilen):

snotteren

flennen

snotteren

greinen

sput·te·ren <sputterde, h. gesputterd> [spʏtərə(n)] VERB intr

1. sputteren:

sputteren (druppels, speeksel uitwerpen)

spucken

sputteren (bij het spreken)

eine feuchte Aussprache haben

2. sputteren (mopperen):

sputteren

murren

sputteren

maulen ugs

tegen iets sputteren

über [o. gegen] etw Akk murren

tegen iets sputteren

über etw maulen

3. sputteren:

sputteren (knetterend spatten)

knattern

sputteren (minder sterk)

knistern

de motor sputtert

der Motor stottert [o. spuckt]

stot·te·ren² <stotterde, h. gestotterd> [stɔtərə(n)] VERB intr

stotteren

stottern

flat·te·ren <flatteerde, h. geflatteerd> [flɑterə(n)] VERB trans

flatteren

schmeicheln +Dat

flatteren

aufputzen ugs

de balans flatteren

die Bilanz aufputzen [o. frisieren] ugs

een geflatteerde voorstelling van iets geven

etw schmeichelhaft darstellen

frot·te·ren <frotteerde, h. gefrotteerd> [frɔterə(n)] VERB trans

frotteren

frottieren

klet·te·ren <kletterde, h. gekletterd> [klɛtərə(n)] VERB intr

kletteren (regen, hagel)

prasseln

kletteren (wapens, metalen voorwerpen)

klirren

spet·te·ren <spetterde, h. gespetterd> [spɛtərə(n)] VERB intr

spetteren

spritzen

spetteren (vonken, vuur)

sprühen

per·mit·te·ren¹ <permitteerde zich, h. zich gepermitteerd> [pɛrmiterə(n)] VERB wk ww

permitteren zich permitteren (zich veroorloven):

permitteren

sich Dat erlauben

ver·bit·te·ren <verbitterde, h. verbitterd> [vərbɪtərə(n)] VERB trans

1. verbitteren (vergallen):

verbitteren

verbittern

verbitteren

vergällen

2. verbitteren (vertoornen):

verbitteren

erzürnen

iem tegen zich verbitteren

es mit jdm verderben

eti·ket·te·ren <etiketteerde, h. geëtiketteerd> [etikɛterə(n)] VERB trans

etiketteren

etikettieren