Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „Eilboten“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

be·slo·ten: Verb
ge·flo·ten: Verb
ge·slo·ten: Adjektiv und Adverb
uit·lo·ten: Verb
ver·lo·ten: Verb
ont·blo·ten: Verb
uit·sto·ten: Verb
ver·dro·ten: Verb
ver·gro·ten: Verb
ver·sto·ten: Verb
ge·scho·ten: Verb
ge·spro·ten: Verb
zeil·boot: Nomen
aan·po·ten: Verb
af·sto·ten: Verb
be·gro·ten: Verb
ge·sno·ten: Verb
ge·spo·ten: Verb
ge·sto·ten: Verb
in·sto·ten: Verb

Meintest du vielleicht: verloten , uitloten , gesloten , gefloten , besloten , gesproten , geschoten , verstoten , vergroten , verdroten , uitstoten , ontbloten , afgesloten , verpoten , promoten , omstoten , instoten , gestoten , gespoten , gesnoten , begroten , afstoten , aanpoten und zeilboot

be·slo·ten² VERB

besloten 3. Pers Pl Imperf van besluiten¹, besluiten²

Siehe auch: besluiten , besluiten

be·slui·ten² <besloot, h. besloten> [bəslœytə(n)] VERB trans

1. besluiten (beëindigen):

2. besluiten (een besluit nemen):

3. besluiten (afleiden):

be·slui·ten¹ <besloot, h. besloten> [bəslœytə(n)] VERB intr (kiezen voor)

sich entscheiden für

sich entschließen zu

ge·flo·ten VERB

gefloten volt. deelw. van fluiten¹, fluiten²

Siehe auch: fluiten , fluiten

flui·ten² <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] VERB intr

1. fluiten (op een fluitje blazen):

de scheidsrechter floot voor buitenspel

der Schiedsrichter pfiff Abseits

hij zat een deuntje te fluiten

er pfiff vor sich Akk hin

2. fluiten (fluitinstrument bespelen):

3. fluiten (geluid van een fluit voortbrengen):

de merels fluiten

die Amseln singen

op zijn vingers fluiten

auf den Fingern pfeifen

de kogels floten om mijn oren

die Kugeln pfiffen mir um die Ohren

daar kun je naar fluiten

das kannst du in den Schornstein schreiben

flui·ten¹ <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] VERB trans

1. fluiten (geluid voortbrengen):

zijn hondje fluiten

(nach) seinem Hund pfeifen

2. fluiten (als scheidsrechter leiden):

ge·slo·ten¹ <gesloten, geslotener, geslotenst> [ɣəslotə(n)] ADJ

1. gesloten:

gesloten (niet geopend)

gesloten (op slot)

gesloten (op slot)

zo gesloten als het graf zijn

verschwiegen wie ein Grab sein

een gesloten beroep

ein geschützter Beruf

een gesloten bedrijf

ein Betrieb mit Einstellungsstopp

een gesloten boek

ein Buch mit sieben Siegeln

een gesloten klinker taalk.

ein geschlossener Vokal

2. gesloten (niet openhartig):

zugeknöpft ugs

dat kind is nogal gesloten

das Kind ist ziemlich verschlossen

3. gesloten (niet expressief):

een gesloten gezicht

ein verschlossenes Gesicht

4. gesloten (zonder tussenruimte):

dicht

springen met gesloten voeten

mit geschlossenen Füßen springen

5. gesloten techn. (ononderbroken):

een gesloten circuit

ein geschlossener Stromkreis

uit·lo·ten <lootte uit, h. uitgeloot> [œytlotə(n)] VERB trans

1. uitloten (door loten uitsluiten):

durch Losentscheid ausschließen

2. uitloten (door loting trekken):

ver·lo·ten <verlootte, h. verloot> [vərlotə(n)] VERB trans

ont·blo·ten <ontblootte, h. ontbloot> [ɔndblotə(n)] VERB trans

uit·sto·ten <stootte uit/stiet uit, h. uitgestoten> [œytstotə(n)] VERB trans

1. uitstoten:

uitstoten (verstoten)

uitstoten (buitensluiten)

iem uitstoten uit de groep

jdn aus der Gruppe ausschließen

2. uitstoten (hortend uiten: zucht, kreet):

3. uitstoten:

uitstoten (door, met stoten verwijderen)

uitstoten (adem, gas, rook)

een ruit uitstoten

eine Scheibe rausschlagen

ver·dro·ten VERB

verdroten 3. Pers Pl Imperf van verdrieten

Siehe auch: verdrieten

ver·drie·ten <verdroot, h. verdroten> [vərdritə(n)] VERB trans

bekümmern, Kummer bereiten Dat

ver·gro·ten¹ <vergrootte, h. vergroot> [vərɣrotə(n)] VERB trans

1. vergroten:

vergroten (vermeerderen)

vergroten (handel, kennis)

vergroten (kapitaal, krediet, productie, weerstand)

vergroten (druk, inspanning)

zijn omzet vergroten

seinen Umsatz steigern

de vergrotende trap taalk.

2. vergroten:

vergroten (groter maken)

vergroten (oppervlak, volume)

3. vergroten (groter weergeven):

deze microscoop vergroot 300 maal

dieses Mikroskop vergrößert dreihundertfach

ver·sto·ten <verstootte/verstiet, h. verstoten> [vərstotə(n)] VERB trans

een kind verstoten

ein Kind verstoßen

ge·scho·ten VERB

geschoten volt. deelw. van schieten¹, schieten²

Siehe auch: schieten , schieten

schie·ten² <schoot, i. geschoten> [sxitə(n)] VERB intr

1. schieten (een schot lossen):

met scherp schieten

scharf schießen

een humeur om op te schieten übtr

eine unmögliche Laune

2. schieten (plotseling opkomen):

de tranen schoten haar in de ogen

die Tränen schossen ihr in die Augen

er schiet mij iets te binnen

da fällt mir etw ein

3. schieten:

schieten (uitbotten)

schieten (bomen)

de uien schieten

die Zwiebeln schießen

overal schiet het onkruid uit de grond

das Unkraut schießt überall aus dem Boden

4. schieten (zich snel bewegen):

in zijn kleren schieten

schnell in die Kleider fahren

5. schieten (niet langer tegenhouden) + laten:

laat hem schieten übtr (hem laten gaan)

lass ihn laufen

laat hem schieten (zich niet met hem bemoeien)

lass ihn in Ruhe

iets laten schieten übtr

auf etw Akk verzichten

6. schieten (plotseling vallen):

(plötzlich) fallen

het mes schoot hem uit de handen

das Messer flog ihm aus der Hand

schie·ten¹ <schoot, h. geschoten> [sxitə(n)] VERB trans (een projectiel werpen)

iem in de arm schieten

jdn [o. jdm] in den Arm schießen

iem wel kunnen schieten übtr

jdn zum Mond schießen können

de bal over het doel schieten

den Ball über das Tor schießen

iem overhoop schieten

jdn über den Haufen schießen

pijlen schieten

Pfeile schießen

de zon schieten

die Höhe der Sonne peilen

ge·spro·ten VERB

gesproten volt. deelw. van spruiten

Siehe auch: spruiten

sprui·ten <sproot, i. gesproten> [sprœytə(n)] VERB intr

1. spruiten (voortkomen):

hieruit spruiten allerlei moeilijkheden

hieraus entstehen allerlei Schwierigkeiten

2. spruiten (afstammen):

hij is gesproten uit een aanzienlijk geslacht

er stammt aus einem angesehenen Geschlecht

3. spruiten:

spruiten (uitlopers krijgen)

Sprosse(n) treiben

spruiten (uitlopers krijgen)

spruiten (uitlopers krijgen)

spruiten (aardappels, bonen)

de planten beginnen te spruiten

die Pflanzen fangen an, Sprosse(n) zu treiben

zeil·boot <zeil|boten> [zɛilbot] SUBST f

aan·po·ten¹ <pootte aan, h. aangepoot> [ampotə(n)] VERB intr

1. aanpoten (flink aanstappen):

2. aanpoten (flink doorwerken):

af·sto·ten <stootte af/stiet af, h. afgestoten> [ɑfstotə(n)] VERB trans

de uitgestoken hand van zich afstoten übtr

die entgegengestreckte Hand zurückstoßen

be·gro·ten <begrootte, h. begroot> [bəɣrotə(n)] VERB trans

veranschlagen auf +Akk

begroten (globaal)

begroten (voorlopig)

ge·sno·ten VERB

gesnoten volt. deelw. van snuiten

Siehe auch: snuiten

snui·ten <snoot, h. gesnoten> [snœytə(n)] VERB trans

1. snuiten (slijm verwijderen):

z'n neus snuiten

(sich Dat ) die Nase schnäuzen [o. putzen]

z'n neus snuiten

sich schnäuzen

2. snuiten (kaars):

ge·spo·ten VERB

gespoten volt. deelw. van spuiten¹, spuiten²

Siehe auch: spuiten , spuiten

spui·ten² <spoot, i. gespoten> [spœytə(n)] VERB intr (naar buiten geperst worden)

het bloed spuit uit de wond

das Blut spritzt aus der Wunde (heraus)

spui·ten¹ <spoot, h. gespoten> [spœytə(n)] VERB trans

spuiten (gazon, tuin)

spuiten (als spray)

spuiten (als spray)

spuiten (geneesmiddelen, drugs)

een auto spuiten

ein Auto spritzen

morfine spuiten

Morphium spritzen

een slagroomrand spuiten

einen Sahnerand spritzen

ge·sto·ten VERB

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Siehe auch: stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

1. stoten (duwen):

2. stoten (door botsen bezeren):

iem voor het hoofd stoten übtr

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw Akk stoßen

in·sto·ten <stiet, stootte in, h. ingestoten> [ɪnstotə(n)] VERB trans

1. instoten (naar binnen stoten):

(hinein)stoßen in +Akk

zij stootten hem de kamer in

sie stießen ihn ins Zimmer

2. instoten (door stoten breken):

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski