Übersetzungen für „Gleisen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

gle·den VERB

gleden 3. Pers Pl Imperf van glijden

Siehe auch: glijden

glij·den <gleed, h./i. gegleden> [ɣlɛidə(n)] VERB intr

1. glijden:

glijden (zich langs een oppervlak voortbewegen)

gleiten

glijden (op glijbaan)

schlittern

baantje glijden

schlittern

een schaduw gleed langs de muur übtr

ein Schatten huschte über die Wand

zijn blik gleed van de een naar de ander übtr

sein Blick schweifte von einem zum anderen

2. glijden (slippen, glippen):

glijden

(aus)rutschen

de auto begon te glijden

der Wagen geriet ins Rutschen

3. glijden (naar beneden schuiven, afzakken):

glijden

(ab)rutschen

glijden

(herunter)rutschen

de mantel gleed van haar schouders

der Mantel glitt [o. rutschte] ihr von den Schultern

4. glijden (ontsnappen):

glijden

gleiten

het boek was uit haar handen gegleden

das Buch war ihr aus den Händen geglitten

ei·sen <eiste, h. geëist> [ɛisə(n)] VERB trans

1. eisen (verlangen):

eisen

fordern

eisen

verlangen

gehoorzaamheid eisen

Gehorsam fordern [o. verlangen]

iets van iem eisen

etw von jdm fordern

te veel eisen van iem

von jdm zu viel verlangen

te veel eisen van iem

jdn überfordern

2. eisen jur.:

eisen

beantragen

het Openbaar Ministerie eiste drie jaren

der Staatsanwalt beantragte drei Jahre

3. eisen (tot voorwaarde hebben):

eisen

(er)fordern

dat eist overleg

das erfordert Überlegung

op·ei·sen <eiste op, h. opgeëist> [ɔpɛisə(n)] VERB trans

opeisen

fordern

opeisen (geld)

einfordern

opeisen (aanspraak maken)

beanspruchen

opeisen jur.

einklagen

de volledige aandacht opeisen

die ganze Aufmerksamkeit fordern

een aanslag opeisen

sich zu einem Anschlag bekennen

zijn erfdeel opeisen

sein Erbteil beanspruchen

gloei·en <gloeide, h. gegloeid> [ɣlujə(n)] VERB intr

1. gloeien (door verhitting stralen):

gloeien

glühen

gloeien übtr

brennen

gloeiend ijzer

glühende(s) Eisen nt

gloeien van toorn übtr

vor Wut kochen

2. gloeien (zonder vlam branden):

gloeien

glühen

gloeiende kolen

glühende Kohlen Pl

3. gloeien (zeer warm zijn):

gloeien

glühen

gloeien

brennen

het zand gloeit onder onze voeten

das Sand brennt uns unter den Füßen

gloeiende wangen

glühende Wangen Pl

4. gloeien (schitteren, fonkelen):

gloeien

glühen

gloeien

leuchten

gloeien

funkeln

glij·en <glee, i. gegleeën> VERB intr

glijen

rutschen

glijen

gleiten

gleed VERB

gleed 3. Pers Sg Imperf van glijden

Siehe auch: glijden

glij·den <gleed, h./i. gegleden> [ɣlɛidə(n)] VERB intr

1. glijden:

glijden (zich langs een oppervlak voortbewegen)

gleiten

glijden (op glijbaan)

schlittern

baantje glijden

schlittern

een schaduw gleed langs de muur übtr

ein Schatten huschte über die Wand

zijn blik gleed van de een naar de ander übtr

sein Blick schweifte von einem zum anderen

2. glijden (slippen, glippen):

glijden

(aus)rutschen

de auto begon te glijden

der Wagen geriet ins Rutschen

3. glijden (naar beneden schuiven, afzakken):

glijden

(ab)rutschen

glijden

(herunter)rutschen

de mantel gleed van haar schouders

der Mantel glitt [o. rutschte] ihr von den Schultern

4. glijden (ontsnappen):

glijden

gleiten

het boek was uit haar handen gegleden

das Buch war ihr aus den Händen geglitten

kui·sen <kuiste, h. gekuist> [kœysə(n)] VERB trans

1. kuisen (zuiveren van ongepaste uitdrukkingen):

kuisen

von Anstößigem reinigen [o. säubern]

een gekuiste versie

eine gesäuberte [o. gereinigte] Fassung

2. kuisen belg (schoonmaken):

kuisen

sauber machen

kuisen

putzen

rui·sen <ruiste, h. geruist> [rœysə(n)] VERB intr

1. ruisen:

ruisen (een stroom lucht, vloeistof; de bladeren)

rauschen

ruisen (wind)

sausen

ruisen (zacht)

säuseln

ruisen (sterk)

brausen

ruisen (van water ook)

rieseln

mijn oren ruisen

ich habe Ohrensausen

het ruisen van de zee

das Rauschen des Meeres

2. ruisen (zachte muziek):

ruisen

säuseln

3. ruisen (stoffen):

ruisen

rauschen

drui·sen <druiste, h. gedruist> [drœysə(n)] VERB intr

druisen

brausen

druisen (minder sterk)

rauschen

krui·sen¹ <kruiste, h. gekruist> [krœysə(n)] VERB intr (zich kruiselings bewegen; laveren)

kruisen

kreuzen

een smaldeel kruiste in het Kanaal

ein Geschwader kreuzte im Ärmelkanal

Prui·sen [prœysə(n)] SUBST nt geen Pl

Pruisen

Preußen nt

brui·sen <bruiste, h. gebruist> [brœysə(n)] VERB intr

1. bruisen:

bruisen (van wind en golven)

brausen

bruisen (sterker)

tosen

zijn bloed bruist übtr

sein Blut wallt

de bruisende levenslust

die überschäumende Lebenslust

het verkeer bruist door de stad

der Verkehr brandet durch die Stadt

2. bruisen (borrelen):

bruisen

brausen

bruisen

sprudeln

de limonade bruist

die Limonade braust

glo·ren <gloorde, h. gegloord> [ɣlorə(n)] VERB intr

1. gloren (glimmen):

gloren

schimmern

gloren

glimmen

2. gloren (zacht schijnsel geven):

gloren

dämmern

gloren übtr

schimmern

de ochtend begon te gloren

die Morgendämmerung begann

gla·zen [ɣlazə(n)] ADJ

1. glazen (van glas):

glazen

gläsern

glazen

Glas-

glazen

glas-

een glazen deur

eine Glastür

een glazen kom

eine Glasschüssel

het glazen oog

das Glasauge

2. glazen (glazig):

glazen

glasig

glazen

gläsern

glazen ogen

glasige Augen Pl

3. glazen (aardappelen):

glazen

glasig

glu·ren <gluurde, h. gegluurd> [ɣlyrə(n)] VERB intr

gluren (stiekem kijken)

spähen

gluren ugs (begerig vooral)

schielen

gluren (als een voyeur)

spannen ugs

naar de meisjes gluren

nach den Mädchen schielen ugs

om het hoekje gluren

um die Ecke spähen

glan·zen² <glansde, h. geglansd> [ɣlɑnzə(n)] VERB intr

1. glanzen:

glanzen (glimmen, blinken)

glänzen

glanzen (zacht glanzen)

schimmern

glanzende ogen

glänzende [o. leuchtende] Augen Pl

zijn gezicht glansde van blijdschap übtr

er strahlte vor Freude

2. glanzen:

glanzen (stralen)

glänzen

glanzen (helder schijnen)

leuchten

glim·men <glom, h./i. geglommen> [ɣlɪmə(n)] VERB intr

1. glimmen (gloeien):

glimmen

glimmen

de sterren glommen aan de hemel

die Sterne blinkten am Himmel

2. glimmen (blinken):

glimmen

glänzen

glimmen

blinken

de tafel glimt als een spiegel

der Tisch glänzt wie ein Spiegel

een glimmende jas

ein abgewetzter Mantel

de glimmende laarzen

die blanken Stiefel Pl

3. glimmen (schitteren):

glimmen

glänzen

glimmen

leuchten

zijn oogjes glommen van blijdschap

seine Augen leuchteten [o. glänzten] vor Freude

4. glimmen (zichtbaar genieten):

glimmen

strahlen

hij glimt van trots/plezier

er strahlt vor Stolz/Freude

glom·men VERB

glommen 3. Pers Pl Imperf van glimmen

Siehe auch: glimmen

glim·men <glom, h./i. geglommen> [ɣlɪmə(n)] VERB intr

1. glimmen (gloeien):

glimmen

glimmen

de sterren glommen aan de hemel

die Sterne blinkten am Himmel

2. glimmen (blinken):

glimmen

glänzen

glimmen

blinken

de tafel glimt als een spiegel

der Tisch glänzt wie ein Spiegel

een glimmende jas

ein abgewetzter Mantel

de glimmende laarzen

die blanken Stiefel Pl

3. glimmen (schitteren):

glimmen

glänzen

glimmen

leuchten

zijn oogjes glommen van blijdschap

seine Augen leuchteten [o. glänzten] vor Freude

4. glimmen (zichtbaar genieten):

glimmen

strahlen

hij glimt van trots/plezier

er strahlt vor Stolz/Freude

glij·den <gleed, h./i. gegleden> [ɣlɛidə(n)] VERB intr

1. glijden:

glijden (zich langs een oppervlak voortbewegen)

gleiten

glijden (op glijbaan)

schlittern

baantje glijden

schlittern

een schaduw gleed langs de muur übtr

ein Schatten huschte über die Wand

zijn blik gleed van de een naar de ander übtr

sein Blick schweifte von einem zum anderen

2. glijden (slippen, glippen):

glijden

(aus)rutschen

de auto begon te glijden

der Wagen geriet ins Rutschen

3. glijden (naar beneden schuiven, afzakken):

glijden

(ab)rutschen

glijden

(herunter)rutschen

de mantel gleed van haar schouders

der Mantel glitt [o. rutschte] ihr von den Schultern

4. glijden (ontsnappen):

glijden

gleiten

het boek was uit haar handen gegleden

das Buch war ihr aus den Händen geglitten

glip·pen <glipte, i. geglipt> [ɣlɪpə(n)] VERB intr

1. glippen (slippen, wegglijden):

glippen

(aus)rutschen

2. glippen (voortglijden, voortschieten):

glippen

huschen

glippen

schlüpfen

hij glipte vlug door de mensenmassa heen

er schlüpfte durch die Menschenmenge

3. glippen (ontglijden, ontschieten):

glippen

(ent)gleiten

glippen

rutschen

glippen

flutschen ugs

de teugels laten glippen übtr

die Zügel aus der Hand geben

de gelegenheid laten glippen ...

sich Dat die Gelegenheit entgehen lassen, ...

hij liet het glas uit zijn handen glippen

das Glas glitt ihm aus der Hand