Übersetzungen für „zweite“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

zwe·ten <zweette, h. gezweten/gezweet> [zwetə(n)] VERB intr (ook kaas, muren)

zweten

schwitzen

zweten

transpirieren fachspr

zweten als een otter

wie ein Affe schwitzen ugs

op iets zweten

sich mit etw abplagen

zweet [zwet] SUBST nt geen Pl

1. zweet (transpiratie):

zweet

Schweiß m

in het zweet des aanschijns

im Schweiße meines/deines etc. Angesichtes

zich in het zweet lopen [o. werken]

ins Schwitzen kommen

nat van het zweet

nass geschwitzt

nat van het zweet

schweißnass

2. zweet (naar buiten komend vocht):

zweet

Wasser nt

zweet

Schwitzwasser nt

het zweet staat op de muren

an den Wänden hat sich das Wasser niedergeschlagen

zwer·ven <zwierf, h. gezworven> [zwɛrvə(n)] VERB intr

1. zwerven:

zwerven (ronddolen)

(umher)streifen

zwerven (trekken)

wandern

zwerven (trekken)

(umher)streunen abw

een zwervende hond

ein streunender Hund

zijn ogen [o. blik] over iets laten zwerven übtr

den Blick über etw Akk schweifen lassen

zwervende volkeren

nomadisierende Völker Pl

2. zwerven (landlopen):

zwerven

umherziehen

een zwervend leven leiden

nicht sesshaft sein

zwel·gen¹ <zwolg, h. gezwolgen> [zwɛlɣə(n)] VERB trans (gulzig eten, drinken)

zwelgen

schlingen

iets naar binnen zwelgen

etw hinunterschlingen

zwen·gel <zwengel|s> [zwɛŋəl] SUBST m

zwengel (op en neer)

Schwengel m

zwengel (in 't rond)

Kurbel f

zwer·ver <zwerver|s> [zwɛrvər] SUBST m

1. zwerver (iem die ronddoolt):

zwerver

Herumtreiber m

2. zwerver:

zwerver (landloper)

Landstreicher m

zwerver (in de stad)

Stadtstreicher m

zwel·len <zwol, i. gezwollen> [zwɛlə(n)] VERB intr

zwellen

(an)schwellen

de rivier zwelt

der Fluss schwillt an

zijn borst zwol van trots übtr

seine Brust schwoll an vor Stolz

zwem·men <zwom, h./i. gezwommen> [zwɛmə(n)] VERB intr

zwemmen

schwimmen

zwemmen (zich in water baden)

baden

iem/iets laten zwemmen übtr

sich nicht mehr um jdn/etw kümmern

verboden te zwemmen

Baden verboten

zwem·mer <zwemmer|s> [zwɛmər] SUBST m

zwemmer

Schwimmer m

zwen·del [zwɛndəl] SUBST m geen Pl

zwendel

Schwindel m

zwendel

Betrug m

zweeg VERB

zweeg 3. Pers Sg Imperf van zwijgen¹, zwijgen²

Siehe auch: zwijgen , zwijgen

zwij·gen² <zweeg, h. gezwegen> [zwɛiɣə(n)] VERB intr

zwijgen

schweigen

zwijgen als het graf

schweigen wie ein Grab

zwijgen als het graf (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

zwijgen als vermoord belg

schweigen wie ein Grab

zwijgen als vermoord (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

in alle talen zwijgen

in sieben Sprachen schweigen ugs

om nog te zwijgen van …

ganz zu schweigen von … +Dat

wie zwijgt, stemt toe Sprichw

keine Antwort ist auch eine Antwort

zwij·gen¹ [zwɛiɣə(n)] SUBST nt geen Pl

zwijgen

Schweigen nt

er het zwijgen toe doen

sich über etw Akk ausschweigen

iem het zwijgen opleggen

jdm Stillschweigen auferlegen

iem het zwijgen opleggen übtr

jdn zum Schweigen bringen

zweem [zwem] SUBST m geen Pl

zweem (lichte graad)

Spur f

zweem (schijntje, klein beetje)

Hauch m

zweem (schijntje, klein beetje)

Schimmer m

zweem (zwakke gewaarwording, lichte opwelling)

Anflug m

zweem (uiterlijke schijn)

Anstrich m

zweem (kleur)

Stich m

er is geen zweem van te bespeuren

davon ist noch nicht mal ein Hauch zu spüren

er klonk een zweempje ironie in zijn stem

in seiner Stimme klang eine Spur von Ironie mit

blauw met een zweem van violet

blau mit einem Stich ins Violette

geen zweem van hoop

kein Hoffnungsschimmer

met een zweem van ernst

mit einem gewissen ernsten Unterton

een zweem van voornaamheid

ein Hauch von Vornehmheit

zonder een zweem van twijfel

ohne den geringsten Zweifel

zweep <zwepen> [zwep] SUBST f

zweep

Peitsche f

zweep (van een ruiter)

Reitgerte f

het klappen van de zweep kennen übtr

wissen, wo's langgeht ugs

zweer <zweren> [zwer] SUBST f

zweer

Geschwür nt

zwenk <zwenk|en> [zwɛŋk] SUBST m

zwenk

Schwenk m

zwerm <zwerm|en> [zwɛrm] SUBST m

zwerm

Schwarm m

in [o. bij ] zwermen

schwarmweise

zwe·ren¹ <zwoor/zweerde, h. gezworen> [zwerə(n)] VERB trans (een eed afleggen)

zweren

schwören

iem trouw zweren

jdm Treue schwören

zwe·ven <zweefde, h./i. gezweefd> [zwevə(n)] VERB intr

zweven

schweben

zwegen VERB

zwegen 3. Pers Pl Imperf van zwijgen¹, zwijgen²

Siehe auch: zwijgen , zwijgen

zwij·gen² <zweeg, h. gezwegen> [zwɛiɣə(n)] VERB intr

zwijgen

schweigen

zwijgen als het graf

schweigen wie ein Grab

zwijgen als het graf (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

zwijgen als vermoord belg

schweigen wie ein Grab

zwijgen als vermoord (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

in alle talen zwijgen

in sieben Sprachen schweigen ugs

om nog te zwijgen van …

ganz zu schweigen von … +Dat

wie zwijgt, stemt toe Sprichw

keine Antwort ist auch eine Antwort

zwij·gen¹ [zwɛiɣə(n)] SUBST nt geen Pl

zwijgen

Schweigen nt

er het zwijgen toe doen

sich über etw Akk ausschweigen

iem het zwijgen opleggen

jdm Stillschweigen auferlegen

iem het zwijgen opleggen übtr

jdn zum Schweigen bringen

zwe·men <zweemde, h. gezweemd> [zwemə(n)] VERB intr

zwemen

grenzen

zwemen (kleur)

spielen