Übersetzungen für „vyraziť“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

wyrazić [vɨraʑitɕ]

wyrazić perf od wyrażać

Siehe auch: wyrażać

I . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] VERB trans

1. wyrażać < perf wyrazić> geh (wypowiadać):

wyrażać zgodę na coś

zu etw seine Zustimmung geben [o. erteilen]

wyrażać coś słowami

etw mit Worten ausdrücken

wyrażać swoje zdanie

seine Meinung ausdrücken [o. kundtun geh ]

wyrażać pogląd

die Ansicht vertreten

2. wyrażać < perf wyrazić> geh (dawać wyraz):

wyrażać swoje rozczarowanie/zadowolenie

seiner Enttäuschung/Zufriedenheit Ausdruck geben [o. verleihen geh ]

wyrazić komuś podziękowanie

jdm seinen Dank abstatten [o. aussprechen]

wyrazić współczucie

sein Beileid aussprechen

3. wyrażać (być wyrazicielem):

wyrażać opinię

vertreten

4. wyrażać (oznaczać):

natężenie wyraża się w amperach

die Stromstärke f wird in Ampere gemessen

II . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] VERB refl

1. wyrażać < perf wyrazić> geh (wypowiadać się):

źle/dobrze się o kimś wyrażać

sich Akk über jdn positiv/negativ äußern

2. wyrażać (wysławiać się):

wyrażać

sich Akk ausdrücken

że się tak wyrażę

um es mal so auszudrücken

że się tak wyrażę

wenn ich mal so sagen darf

3. wyrażać (znajdować wyraz):

wyrażać się w czymś

in etw Dat zum Ausdruck kommen

wyrażać się w czymś

sich Akk in etw Dat ausdrücken

4. wyrażać ugs (przeklinać):

wyrażać

fluchen

wyrażać

schimpfen

wyraz <Gen ‑u, Pl ‑y> [vɨras] SUBST m

1. wyraz (słowo):

wyraz

Wort nt

2. wyraz (przejaw):

wyraz

Ausdruck m

„z wyrazami szacunku”

„hochachtungsvoll“

„wyrazy współczucia”

„mein [o. unser] [aufrichtiges] Beileid nt “

3. wyraz (ekspresja):

wyraz twarzy

Gesichtsausdruck m

bez wyrazu

ausdruckslos

pełen wyrazu

ausdrucksvoll

pełen wyrazu

ausdrucksstark

nad wyraz [inteligentny/piękny]

ausgesprochen [o. außerordentlich] [intelligent/schön]

dawać czemuś wyraz

einer S. Dat Ausdruck verleihen

dawać czemuś wyraz

etw zum Ausdruck bringen

środki wyrazu

Ausdrucksmittel ntpl

4. wyraz MATH:

wyraz

Glied nt

I . razić <razi; Imperf raź> [raʑitɕ] VERB intr

1. razić nur imper:

razić (oślepiać) (światło, słońce, lampa)

blenden

razi mnie w oczy

es blendet mich

2. razić nur imper geh (obrażać):

razić

stören

razić

schockieren

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemand mehr findet lange Haare bei Männern anstößig

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemanden mehr stören lange Haare ntpl bei Männern

II . razić <razi; Imperf raź> [raʑitɕ] VERB trans geh

1. razić (uderzać):

razić

schlagen

razić

treffen

2. razić (powodować porażenie):

razić

schlagen

razić

treffen

został rażony piorunem

er wurde vom Blitz getroffen

padł [lub stanął] [lub zamilkł] jak rażony gromem [lub piorunem]

er fiel [o. blieb stehen] [o. verstummte] wie vom Blitz getroffen

urazić [uraʑitɕ]

urazić perf od urażać

Siehe auch: urażać

I . urażać <‑ża; perf urazić> [uraʒatɕ] VERB trans geh

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; perf urazić> [uraʒatɕ] VERB refl geh

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić perf od zrażać

Siehe auch: zrażać

I . zrażać <‑ża; perf zrazić> [zraʒatɕ] VERB trans (zniechęcać)

zrażać kogoś do siebie

es sich Dat mit jdm verderben

zrażać kogoś do siebie

jdn gegen sich Akk einnehmen

II . zrażać <‑ża; perf zrazić> [zraʒatɕ] VERB refl (zniechęcać się)

zrazić się do kogoś

von jdm enttäuscht werden

zrazić się do czegoś

Gefallen an etw Dat verlieren

nie zrażać się niepowodzeniami

sich Akk durch Misserfolge nicht entmutigen lassen

zrazik <Gen ‑a, Pl ‑i> [zraʑik] SUBST m

1. zrazik ugs Dim od zraz

2. zrazik ANAT:

zrazik

Läppchen nt

Siehe auch: zraz

zraz <Gen ‑u [lub ‑a], Pl ‑y> [zras] SUBST m GASTRO

zraz

Rinderroulade f

I . narazić [naraʑitɕ] perf, narażać [naraʒatɕ] <‑ża; Imperf ‑żaj> VERB trans

narażać kogoś na coś

jdn etw Dat aussetzen

narażać zdrowie/życie

seine Gesundheit/sein Leben gefährden [o. aufs Spiel setzen übtr ]

II . narazić [naraʑitɕ] perf, narażać [naraʒatɕ] <‑ża; Imperf ‑żaj> VERB refl

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

narażać się na coś

sich Akk etw Dat aussetzen

2. narazić (rozgniewać):

narazić się komuś

jds Missfallen erregen

obrazić [obraʑitɕ]

obrazić perf od obrażać

Siehe auch: obrażać

I . obrażać <‑ża; perf obrazić> [obraʒatɕ] VERB trans

1. obrażać (znieważać):

obrażać kogoś czymś

jdn mit etw beleidigen [o. kränken]

2. obrażać (naruszać zasady):

obrażać coś

etw missachten

obrażać coś

gegen etw verstoßen

obrażać czyjeś uczucia religijne

jds religiöse Gefühle verletzen

II . obrażać <‑ża; perf obrazić> [obraʒatɕ] VERB refl (być urażonym)

obrażać

beleidigt [o. gekränkt] sein

obrażać się na kogoś o coś

jdm etw übel nehmen

porazić [poraʑitɕ] perf, porażać [poraʒatɕ] <‑ża> VERB trans

1. porazić (sparaliżować, obezwładnić):

porazić układ oddechowy

lähmen

strach go poraził

er war vor Angst wie gelähmt

2. porazić (zaatakować):

porazić roślinę

befallen

3. porazić geh (zadać cios):

porazić

einen Hieb versetzen

zarazić [zaraʑitɕ]

zarazić perf od zarażać

Siehe auch: zarażać

I . zarażać <‑ża; perf zarazić> [zaraʒatɕ] VERB trans

1. zarażać (infekować):

zarażać

anstecken

zarażać

infizieren

zarażać kogoś ospą

jdn mit [den] Windpocken anstecken

zarażony pacjent

infizierter Patient m

2. zarażać übtr (przekonywać do czegoś):

zarażać kogoś ideą

jdn mit einer Idee anstecken übtr

zarażony czymś

von etw angesteckt

II . zarażać <‑ża; perf zarazić> [zaraʒatɕ] VERB refl

1. zarażać (infekować się):

zarażać

sich Akk anstecken [o. infizieren]

zarazić się czymś od kogoś

sich bei jdm mit etw anstecken

2. zarażać übtr (poddawać się jakiejś idei):

zarażać

sich Akk anstecken lassen