Übersetzungen für „Germain“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

Ger·maan <Ger|manen> [ɣɛrman] SUBST m

Germaan

Germane m

ge·ring <geringe, geringer, geringst> [ɣərɪŋ] ADJ

1. gering (klein):

gering

gering

niet in het geringste

nicht im Geringsten

2. gering (onbeduidend):

gering

gering

gering

geringfügig

dat is van geringe betekenis

das ist von geringer Bedeutung

geringe verschillen

geringfügige Unterschiede Pl

drain [dren]

drain [[o. drɛ̃]] drain|s SUBST m:

drain

Drain m

drain

Drän m

ge·rei [ɣərɛi] SUBST nt geen Pl

gerei (gereedschap)

Werkzeug nt

gerei (spul)

Sachen Pl

gerei (spul)

Zeug nt ugs

ge·raas [ɣəras] SUBST nt geen Pl

geraas

Rasen nt

geraas

Getöse nt

geraas (natuurkrachten)

Toben nt

geraas (in verkeer)

Raserei f

het geraas van machines

das Dröhnen der Maschinen

het geraas van de storm

das Tosen [o. Getose] des Sturms

ge·rant <gerant|en, gerant|s> [ʒerɑ̃, ɣərɑnt] SUBST m

gerant

Geschäftsführer m

gerant

Betriebsleiter m

ge·ruim [ɣərœym] ADJ

geruim

geraum form

geruime tijd

geraume Zeit form

ge·ruit [ɣərœyt] ADJ

geruit

kariert

het geruit patroon

das Karomuster

een geruite rok

ein karierter Rock

ge·re·gen VERB

geregen volt. deelw. van rijgen

Siehe auch: rijgen

rij·gen <reeg, h. geregen> [rɛiɣə(n)] VERB trans

1. rijgen (aan een snoer hechten):

rijgen

aufreihen

rijgen

auffädeln

iem aan de degen rijgen übtr

jdn mit dem Degen durchbohren

kralen [o. parels ] rijgen

Perlen auffädeln

2. rijgen (naaien):

rijgen

heften

rijgen

reihen

3. rijgen (met een snoer vastmaken):

rijgen

schnüren

schoenen rijgen

Schuhe schnüren

4. rijgen (een band door een schuif trekken):

rijgen

durchziehen

ge·ra·den [ɣəradə(n)] ADJ

geraden

geraten

geraden

ratsam

dat is je geraden

das möchte ich dir auch geraten haben ugs

ge·re·den VERB

gereden volt. deelw. van rijden¹, rijden²

Siehe auch: rijden , rijden

rij·den² <reed, h./i. gereden> [rɛidə(n)] VERB intr

1. rijden ((op) een rijdier):

rijden

reiten

2. rijden (besturend voortbewegen):

rijden

fahren

door een stoplicht [o. het rode licht] rijden

eine rote Ampel überfahren

verboden in te rijden

Einfahrt verboten

honderd kilometer per uur rijden

mit hundert Stundenkilometern fahren

(te) dicht op elkaar rijden

(zu) dicht auffahren

uit rijden gaan

spazieren fahren

verkeerd rijden

sich verfahren

2. rijden (rijeigenschappen):

rijden

sich fahren (lassen)

die fiets rijdt lekker

dieses Fahrrad fährt sich gut

3. rijden (schaatsen):

rijden

Schlittschuh laufen

zit niet zo op die stoel te rijden

rutsch nicht so auf dem Stuhl herum

rij·den¹ <reed, h. gereden> [rɛidə(n)] VERB trans

rijden (vervoeren)

fahren

rijden (een rijdier)

reiten

rijden ((een auto) besturen)

fahren

ge·re·ten VERB

gereten volt. deelw. van rijten

Siehe auch: rijten

rij·ten <reet, h. gereten> [rɛitə(n)] VERB trans

rijten

reißen

ge·ro·ken VERB

geroken volt. deelw. van ruiken¹, ruiken²

Siehe auch: ruiken , ruiken

rui·ken² <rook, h. geroken> [rœykə(n)] VERB intr

1. ruiken:

ruiken (reuk geven)

riechen

ruiken (aangenaam)

duften

die bloemen ruiken lekker

die Blumen duften

2. ruiken (de gedachte opwekken):

ruiken

riechen

dat ruikt naar ketterij

das riecht nach Ketzerei

3. ruiken:

ruiken (reuk opnemen)

riechen

ruiken (dieren)

wittern

dat kan er niet aan ruiken

das ist doch kein Vergleich

rui·ken¹ <rook, h. geroken> [rœykə(n)] VERB trans

1. ruiken:

ruiken (met de reukzin gewaarworden)

riechen

ruiken (dieren)

wittern

2. ruiken übtr (lucht krijgen van):

ruiken

wittern

ruiken

riechen

geld ruiken

ein gutes Geschäft wittern

hoe kon ik dat nu ruiken!

das konnte ich doch nicht riechen! ugs

ge·raakt [ɣərakt] ADJ

1. geraakt:

geraakt (beledigd)

getroffen

geraakt (beledigd)

gekränkt

geraakt (sterker)

verletzt

2. geraakt (ontroerd):

geraakt

gerührt

geraakt

bewegt

door iets niet geraakt worden

von einer Sache unberührt bleiben

ge·ra·ken <geraakte, i. geraakt> [ɣərakə(n)] VERB intr

geraken volt. deelw. van raken¹, raken²

Siehe auch: raken , raken

ra·ken² <raakte, i. geraakt> [rakə(n)] VERB intr

1. raken (geraken (tot), worden):

raken

geraten

raken

werden

raken

kommen

met iem aan de praat raken

mit jdm ins Gespräch kommen

buiten zichzelf [o. buiten zinnen] raken (gek worden)

außer sich Dat o Akk geraten

buiten zichzelf [o. buiten zinnen] raken (enthousiast worden)

in Ekstase geraten

in de problemen raken

in Schwierigkeiten geraten [o. kommen]

lek raken

undicht werden

onklaar raken

nicht mehr funktionieren

door dat thema raakt heel Nederland opgewonden

das Thema versetzt ganz Holland in Aufregung

uit elkaar raken

auseinandergehen

uit zijn humeur raken

ärgerlich werden

uitgeput raken (van een bron)

versiegen

uitgeput raken (van voorraad)

ausgehen

uitgeput raken (van personen)

in einen Zustand der Erschöpfung geraten

verliefd raken

sich verlieben

in een zaak verzeild raken

in eine Angelegenheit verwickelt werden

2. raken (aanraken):

raken

berühren

raken

anfassen

daar mag je niet aan raken

das darf man nicht anfassen

3. raken (krijgen) + aan:

raken

herbekommen

raken

hernehmen

ra·ken¹ <raakte, h. geraakt> [rakə(n)] VERB trans

1. raken (treffen):

raken

treffen

dat raakt de kern van de zaak

das trifft den Kern der Sache

een gevoelige plek bij iem raken

bei jdm einen empfindlichen Nerv treffen

2. raken (beroeren):

raken

berühren

raken

(be)treffen

even [o. net ] raken

leicht berühren

even [o. net ] raken

streifen

dat raakt me totaal niet

das berührt mich überhaupt nicht

'm raken (eten)

reinhauen ugs

'm raken (drinken)

kräftig einen heben ugs

ge·re·zen VERB

gerezen volt. deelw. van rijzen

Siehe auch: rijzen

rij·zen <rees, i. gerezen> [rɛizə(n)] VERB intr

1. rijzen (zich oprichten):

rijzen

sich erheben

de haren rijzen mij te berge

mir sträuben sich die Haare

twijfel doen rijzen übtr

Zweifel aufkommen lassen

van zijn zetel rijzen

sich von seinem Sitz erheben

2. rijzen (een hogere positie innemen):

rijzen

aufgehen

het land van de rijzende zon

das Land der aufgehenden Sonne

3. rijzen (omhooggaan):

rijzen

steigen

4. rijzen (gisten, deeg):

rijzen

aufgehen

5. rijzen:

rijzen (opwaarts hellen)

sich erheben

rijzen (oprijzen)

aufstreben

rijzen (oprijzen)

emporstreben

de toren rijst ten hemel

der Turm ragt in den Himmel hinein

Wendungen:

er rijzen klachten (zich voordoen)

Klagen werden laut

toen rezen er moeilijkheden

es traten Schwierigkeiten auf

voor de geest rijzen

vor jds geistigem Auge erscheinen

de vraag rijst of …

es stellt sich die Frage, ob …