Übersetzungen für „stolzer“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

stoer <stoere, stoerder, stoerst> [stur] ADJ (lichaamsbouw)

stoer

stramm

stoer

kräftig gebaut

stoer

stämmig

een stoere bink

≈ ein strammer Bursche

stoer doen iron

sich aufspielen

stoer doen iron

eine Schau abziehen

de stoere jongen uithangen

den starken Mann markieren

stoer rondstappen

herumstolzieren

de stoere taal

die Großsprecherei

sto·ker <stoker|s> [stokər] SUBST m

1. stoker (vuur):

stoker

Heizer m

2. stoker:

stoker (onruststoker)

Hetzer m

stoker (allgemeen)

Unruhestifter m

3. stoker (distilleerder):

stoker

Brenner m

stol·len <stolde, i. gestold> [stɔlə(n)] VERB intr

stollen

erstarren

stollen

gerinnen

stollen (door vorst)

gefrieren

het bloed stolde in mijn aders van schrik übtr

das Blut gefror mir in den Adern vor Angst

stol·sel <stolsel|s> [stɔlsəl] SUBST nt

stolsel

Gerinnsel nt

stof·fer <stoffer|s> [stɔfər] SUBST m

stoffer

Handbesen m

stoffer

Handfeger m

sto·la <stola|'s> [stola] SUBST f

stola

Stola f

stolp <stolp|en> [stɔlp] SUBST f

1. stolp (glazen kap):

stolp

Glasglocke f

stolp

Glocke f

2. stolp (glazen stop):

stolp

Stöpsel m

stolp

Glasstöpsel m

3. stolp (boerderij):

stolp

traditionelles niederländisches Bauernhaus mit pyramidenartigem Dach

stoet <stoet|en> [stut] SUBST m

1. stoet:

stoet (processie)

Zug m

stoet (processie)

Aufzug m

stoet (processie)

Kolonne f

stoet (gevolg)

Tross m

2. stoet (massa):

stoet

Menschenmenge f

stoet

Menge f

stoet

Menschenmasse f

3. stoet (brood):

stoet

≈ Stulle f

stoel <stoel|en> [stul] SUBST m

1. stoel:

stoel (zitmeubel: keuken-, tafelstoel)

Stuhl m

stoel (zitmeubel: fauteuil)

Sessel m

stoel (in auto)

Sitz m

een hoge stoel

ein Stuhl mit hoher Rückenlehne

de luie/gemakkelijke stoel

der Sessel/der Lehnstuhl

iets niet onder stoelen of banken steken übtr

aus etw Dat kein(en) Hehl machen

op iems stoel gaan zitten

sich in jds Lage versetzen

op iems stoel gaan zitten abw

sich jds Rang anmaßen

voor stoelen en banken praten (tevergeefs)

gegen eine Wand reden

voor stoelen en banken praten (voor een lege zaal)

vor leeren Bänken sprechen

de elektrische stoel

der elektrische Stuhl

2. stoel (zetel als ambtsplaats):

stoel

Stuhl m

stoep <stoep|en> [stup] SUBST f

1. stoep (voetpad):

stoep

Bürgersteig m

stoep

Gehsteig m

stoep

Gehweg m

2. stoep:

stoep (stenen opstap: 1 trede)

Türstufe f

stoep (stenen opstap: trap)

Eingangstreppe f

stoep (stenen opstap: trap)

Aufgang m

een hoge stoep

eine hohe Eingangstreppe

bij iem op de stoep staan übtr (verantwoording halen)

jdn zur Verantwortung ziehen

bij iem op de stoep staan übtr (lastigvallen)

jdm auf die Bude rücken

onverwachts op de stoep staan bij iem

unerwartet bei jdm vor der Tür stehen

ieder moet zijn eigen stoep (schoon) vegen übtr

jeder kehre [o. fege] vor seiner eigenen Tür

sto·ken¹ <stookte, h. gestookt> [stokə(n)] VERB trans

1. stoken:

stoken (laten branden)

(be)feuern

stoken (aanwakkeren)

anfachen

stoken (aansteken)

anzünden

stoken (aansteken)

anheizen

de haard stoken

den Ofen anheizen [o. einheizen]

het vuur stoken

das Feuer anfachen

een vuurtje stoken

ein Feuer machen

2. stoken (als brandstof gebruiken):

stoken

brennen

stoken

heizen mit

olie stoken

mit Öl heizen

3. stoken (verwarmen):

stoken

(be)heizen

een woning met gas stoken

eine Wohnung mit Gas (be)heizen

4. stoken (aanwakkeren):

stoken

schüren

stoken

entfachen form

onrust stoken

Unruhe schüren

5. stoken (distilleren):

stoken

brennen

jenever stoken

Schnaps brennen

6. stoken (tanden):

stoken

stochern

stok·je <stokje|s> [stɔkjə] SUBST nt

stokje (kleine stok)

Stöckchen nt

stokje kookk.

Stäbchen nt

ergens een stokje voor steken übtr

einer Sache Dat einen Riegel vorschieben

een stokje steken voor een plan

einen Plan verhindern

van zijn stokje gaan ugs übtr

schlappmachen

van zijn stokje gaan ugs übtr

umkippen

sto·men¹ <stoomde, h. gestoomd> [stomə(n)] VERB trans

1. stomen (gaar maken):

stomen

dämpfen

2. stomen (reinigen):

stomen

(chemisch) reinigen

sto·ren¹ <stoorde, h. gestoord> [storə(n)] VERB trans

storen (afleiden)

stören

storen (lastigvallen)

belästigen

iem in zijn werk storen

jdn bei der Arbeit stören

iem in zijn slaap storen

jdn aus seinem Schlaf (auf)stören

laat u niet storen!

lassen Sie sich nicht stören!

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

stoten

stoßen

stoten

rütteln

stoten

rucken

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

stoten

schockieren

stoten

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

stoten

stoßen

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw Akk stoßen