Übersetzungen für „scheidbaar“ im Deutsch » Niederländisch-Wörterbuch

(Springe zu Niederländisch » Deutsch)

ˈschein·bar [-baːɐ̯] ADJ

scheinbar

schijnbaar

scheinbar

naar de schijn

ˈschei·den² <schied, geschieden> [ˈʃ͜aidn̩] VERB trans a. CHEM

scheiden (trennen)

scheiden

ˈscheiß·egal ADJ ugs

scheißegal

totaal onverschillig

das ist mir scheißegal!

dat zal mij een rotzorg wezen!

un·ter·ˈscheid·bar [ʊntɐˈʃ͜aitbaːɐ̯] ADJ

unterscheidbar

te onderscheiden

unterscheidbar

herkenbaar

ˈSchei·de·wand SUBST f

Scheidewand

scheidsmuur

Scheidewand

scheidingswand

Scheidewand

scheiwand ook fig.

Scheidewand

tussenschot

Scheidewand

(be)schot

ˈSchei·dung <Scheidung, Scheidungen> [ˈʃ͜aidʊŋ] SUBST f

Scheidung

scheiding

Scheidung

echtscheiding

Scheidung CHEM

het scheiden

die Scheidung beantragen [o. einreichen ]

(echt)scheiding aanvragen

ˈSchei·de·weg SUBST m

Scheideweg

tweesprong

Scheideweg übtr

scheiweg

am Scheideweg stehen

op de tweesprong staan

am Scheideweg stehen

tussen twee dingen moeten kiezen

ˈschei·nen <schien, geschienen> [ˈʃ͜ainən] VERB intr

1. scheinen (leuchten):

scheinen

schijnen

scheinen

lichten

2. scheinen (blitzen, glänzen):

scheinen

blinken

scheinen

schitteren

3. scheinen (den Anschein haben):

scheinen

schijnen

scheinen

lijken

scheinen

de schijn hebben

mir scheint (es) [o. will es scheinen], dass sie recht hat

het lijkt me dat zij gelijk heeft

es scheint so!

daar lijkt het op!

es scheint so!

het heeft er de [o. alle] schijn van!

wie mir scheint, hat es …

naar het mij voorkomt, heeft het …

wie mir scheint, hat es …

mij lijkt dat het heeft …

ˈschei·ßen <schiss, geschissen> [ˈʃ͜aisn̩] VERB intr vulg

scheißen

schijten

scheißen

poepen

auf jdn/etw scheißen vulg (verzichten können)

lak [o. maling] [o. schijt] aan iem/iets hebben

ich scheiß dir was! vulg

je kunt me de pot op!

ˈschein·tot ADJ MED

scheintot

schijndood

ˈschei·teln [ˈʃ͜aitl̩n] VERB trans

scheiteln

een scheiding (in het haar) maken

scheiteln

(het haar) scheiden

ˈschei·tern [ˈʃ͜aitɐn] VERB intr

1. scheitern (Misserfolg erleiden):

scheitern

mislukken

scheitern

schipbreuk lijden

scheitern

falen

scheitern

stranden

gescheiterte Bewerber

afgewezen sollicitanten [o. kandidaten]

eine gescheiterte Existenz

een mislukkeling [o. een schipbreukeling] van de maatschappij

zum Scheitern verurteilt sein

tot mislukking gedoemd zijn

2. scheitern veraltet (zerschellen):

scheitern

schipbreuk lijden

scheitern

te pletter slaan

das Schiff scheiterte an den Felsen

het schip sloeg op de rotsen te pletter