Übersetzungen für „ketteln“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

kẹtten [ˈkɛtən] VERB trans

1. ketten (befestigen):

einen Hund an einen Pflock ketten

wiązać [perf u‑] psa do kołka

2. ketten (binden):

jdn an sich Akk ketten

przywiązywać [perf przywiązać] kogoś do siebie

das Schicksal hat sie aneinander gekettet

los m ich złączył [lub połączył]

durch einen Vertrag aneinander gekettet

związani umową

bẹtteln VERB intr

betteln

żebrać

bei jdm um etw betteln

żebrać u kogoś o coś

ke̱geln [ˈkeːgəln] VERB intr

kegeln

grać [perf za‑] w kręgle

das Kegeln

gra f w kręgle

das Kegeln

kręgle Pl

I . rụ̈tteln [ˈrʏtəln] VERB trans

jdn/etw rütteln

potrząsać [perf potrząsnąć] kimś/czymś

jdn am Arm rütteln

szarpać [perf szarpnąć] kogoś za ramię

jdn aus dem Schlaf rütteln

zbudzić kogoś szarpnięciem ze snu

II . rụ̈tteln [ˈrʏtəln] VERB intr

1. rütteln (heftig bewegen):

an der Tür rütteln

szarpać [perf szarpnąć] za klamkę

2. rütteln fig (infrage stellen):

an etw Dat rütteln

podawać [perf podać] coś w wątpliwość

daran ist nicht [o. gibt es nichts] zu rütteln

nic się tu nie da zmienić

Kụtteln [ˈkʊtəln] SUBST f Pl GASTRO

Kutteln

fla[cz]ki Pl

sạtteln VERB trans

satteln Pferd:

satteln

siodłać [perf o‑]

I . beu̱teln VERB trans A, südd (schütteln)

beuteln

potrząsać [perf potrząsnąć]

die Ereignisse haben mich ganz schön gebeutelt fig

te wydarzenia ntpl bardzo mną wstrząsnęły

vom Leben gebeutelt, zog er sich immer mehr zurück fig

ciężko doświadczony przez życie, coraz bardziej izolował się od świata

II . beu̱teln VERB intr

beuteln (sich bauschen) (Hose)

marszczyć się

III . beu̱teln VERB unpers A, südd

ihn hat’s ganz schön gebeutelt (Sturz)

całkiem nieźle się poobijał przy tym upadku ugs

ihn hat’s ganz schön gebeutelt (Krankheit)

choroba f dała mu się nieźle we znaki

de̱u̱teln [ˈdɔɪtəln] VERB intr

deuteln

rozważać

deuteln

mędrkować ugs

daran gibt es nichts zu deuteln

nie ma co nad tym debatować

nẹsteln VERB intr

an etw Dat nesteln

grzebać [lub majstrować] przy czymś ugs

Kẹtte <‑, ‑n> [ˈkɛtə] SUBST f

1. Kette (Halskette):

Kette

łańcuszek m

eine Kette um den Hals tragen

nosić łańcuszek na szyi

2. Kette (Eisenkette):

Kette

łańcuch m

Fahrradkette

łańcuch rowerowy

einen Hund an die Kette legen

wiązać [perf u‑] psa na łańcuchu

3. Kette fig:

Kette (Reihe: von Erfolgen)

pasmo nt

Kette (Reihe: von Erfolgen)

seria f

Kette (von Beweisen)

szereg m

eine Kette von Ereignissen

szereg zdarzeń

Menschenkette

łańcuch ludzki

4. Kette (Gesamtheit):

Kette

sieć f

Hotelkette/Ladenkette

sieć hoteli/sklepów

5. Kette (Bergkette):

Kette

łańcuch m

Kette

pasmo nt

6. Kette fig (Fessel):

Kette

kajdany Pl

Kette

okowy Pl

jdn in Ketten legen

zakuwać [perf zakuć] kogoś w kajdany

seine Ketten sprengen geh

zrywać [perf zerwać] więzy [lub kajdany]

7. Kette (Schar von Vögeln):

Kette

klucz m

8. Kette (in der Textilindustrie):

Kette

osnowa f

ti̱teln VERB trans

titeln Aufsatz, Buch:

titeln

tytułować [perf za‑]

Rö̱teln [ˈrøːtəln] SUBST Pl MED

Röteln

różyczka f

I . bạsteln [ˈbastəln] VERB intr

[an etw Dat]basteln

majsterkować [lub fam: majstrować] [przy czymś]

er bastelt an seinem Auto

on majstruje przy swoim samochodzie ugs

II . bạsteln [ˈbastəln] VERB trans

[jdm] etw basteln

zmajstrować [komuś] coś ugs

[jdm] etw basteln

wykonywać [perf wykonać]

ich habe mir ein Modellflugzeug gebastelt

zmajstrowałem sobie model samolotu ugs

Bạsteln <‑s, kein Pl > [ˈbastəln] SUBST nt

Basteln

majsterkowanie nt

das Basteln von Modellschiffen ist sein Hobby

sklejanie nt modeli statków to jego hobby

hạnteln [ˈhantəln] VERB intr SPORT

hanteln

ćwiczyć sztangą

hü̱steln [ˈhyːstəln] VERB intr

hüsteln

chrząkać [perf chrząknąć]

das [leise] Hüsteln

[ciche] chrząknięcie nt

tụ̈fteln [ˈtʏftəln] VERB intr ugs

an etw Dat tüfteln

kombinować [perf po‑] przy czymś ugs

tụrteln [ˈtʊrtəln] VERB intr

1. turteln scherzh:

turteln (liebkosen) (Menschen)

czulić się

turteln (liebkosen) (Menschen)

gruchać fig scherzh

2. turteln alt:

turteln (gurren) (Taube)

gruchać [perf za‑]

I . e̱keln VERB trans

ekeln

brzydzić

ekeln

obrzydzać [perf obrzydzić]

II . e̱keln VERB refl

sich [vor jdm/etw] ekeln

czuć wstręt [do kogoś/czegoś]

sich [vor jdm/etw] ekeln

brzydzić się [kogoś/czegoś]

ich ekele mich vor Ratten

brzydzę się szczurów

III . e̱keln VERB unpers

mich ekelt es [vor jdm/etw]

brzydzę się [kimś/czymś]

es ekelt mich davor

brzydzi mnie to

ko̱keln [ˈkoːkəln] VERB intr REG

kokeln

nieostrożnie obchodzić się z [lub bawić się] ogniem

die Kinder kokelten mit Streichhölzern und trockenem Holz

dzieci ntpl bawiły się zapałkami i suchym drewnem