Übersetzungen für „ewigen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] ADJ

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

eigen

eigen

eigen baas zijn

sein eigener Herr sein

op eigen benen staan

auf eigenen Füßen stehen

voor eigen gebruik

zum persönlichen Bedarf

hij kwam in eigen persoon

er kam höchstpersönlich

eigen weg

Privatweg m

bemoei je met je eigen zaken

kümmere dich um deine eigenen Angelegenheiten

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

eigen

eigen

op eigen gezag

auf eigene Verantwortung

naar eigen goeddunken

nach eigenem Ermessen

op (zijn) eigen houtje

auf eigene Faust

uit eigen wil

aus eigenem Entschluss

3. eigen (kenmerkend):

eigen

eigen

dat is hem eigen

das ist ihm eigen

4. eigen (vertrouwd):

eigen

vertraut

eigen

vertraulich

zich iets eigen maken

sich Dat etw aneignen

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

eigen

eigen

eigen

einheimisch

de eigen taal

die eigene Sprache

le·ni·gen <lenigde, h. gelenigd> [lenəɣə(n)] VERB trans

lenigen

lindern

lenigen

mildern

le·di·gen <ledigde, h. geledigd> [ledəɣə(n)] VERB trans

ledigen

leeren

ledigen

entleeren

be·zi·gen <bezigde, h. gebezigd> [bezəɣə(n)] VERB trans

bezigen

gebrauchen

bezigen

verwenden

al zijn invloed bezigen

all seinen Einfluss anwenden

ge·wo·gen VERB

gewogen volt. deelw. van wegen¹, wegen²

Siehe auch: wegen , wegen

we·gen² <woog, h. gewogen> [weɣə(n)] VERB intr (het genoemde gewicht hebben)

wegen

wiegen

wegen übtr

ins Gewicht fallen

laten wegen

etw gelten [o. mitzählen] lassen

gewogen en te licht bevonden übtr

gewogen und zu leicht befunden

we·gen¹ <woog, h. gewogen> [weɣə(n)] VERB trans

1. wegen (het gewicht bepalen van):

wegen

wiegen

2. wegen übtr:

wegen

wägen

iems woorden (op een goudschaaltje) wegen übtr

jds Worte auf die Goldwaage legen

be·we·gen¹ <bewoog, h. bewogen> [bəweɣə(n)] VERB intr

bewegen (van plaats, stand veranderen)

sich bewegen

bewegen (zich zachtjes verroeren)

sich regen

be·wo·gen¹ [bəwoɣə(n)] ADJ

1. bewogen (ontroerd):

bewogen

bewegt

bewogen

gerührt

sociaal bewogen zijn

sozial engagiert sein

2. bewogen (vol gebeurtenissen):

bewogen

bewegt

bewogen

ereignisreich

3. bewogen (vol emotie):

bewogen

emotional

bewogen

gefühlsgeladen

dwin·gen <dwong, h. gedwongen> [dwɪŋə(n)] VERB trans

1. dwingen (noodzaken):

dwingen

zwingen

dwingen

nötigen

de omstandigheden hebben mij gedwongen

die Umstände haben mich gezwungen

zich gedwongen zien

sich gezwungen [o. genötigt] sehen

2. dwingen (met geweld brengen in):

dwingen

zwängen

hij heeft de stop erin gedwongen

er hat den Stöpsel hineingezwängt

zwij·gen¹ [zwɛiɣə(n)] SUBST nt geen Pl

zwijgen

Schweigen nt

er het zwijgen toe doen

sich über etw Akk ausschweigen

iem het zwijgen opleggen

jdm Stillschweigen auferlegen

iem het zwijgen opleggen übtr

jdn zum Schweigen bringen

bui·gen¹ <boog, h./i. gebogen> [bœyɣə(n)] VERB intr

1. buigen (een buiging maken):

buigen

sich verbeugen vor +Dat

buigen

sich verneigen form

voor iems wil buigen übtr

sich jds Willen Dat beugen

2. buigen (zich krommen):

buigen

(ab)biegen

buigen

abzweigen

het is buigen of barsten übtr

es geht auf Biegen und Brechen

de weg buigt hier naar links

der Weg biegt [o. zweigt] hier nach links ab

nei·gen¹ <neigde, h. geneigd> [nɛiɣə(n)] VERB trans

neigen

neigen

tui·gen <tuigde, h. getuigd> [tœyɣə(n)] VERB trans

1. tuigen (paard):

tuigen

anschirren

een paard tuigen

ein Pferd anschirren

2. tuigen scheepv.:

tuigen

(auf)takeln

zui·gen¹ <zoog, h. gezogen> [zœyɣə(n)] VERB trans

zuigen

saugen

wie·gen¹ <wiegde, h. gewiegd> [wiɣə(n)] VERB trans ((als) in een wieg heen en weer bewegen)

wiegen

wiegen

een kind wiegen

ein Kind wiegen