Übersetzungen für „Crucii“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

drucik <Gen ‑a, Pl ‑i> [drutɕik] SUBST m

drucik Dim od drut

drucik

Drähtchen nt

Siehe auch: drut , drut

drut² <Gen ‑u [lub ‑a], Pl ‑y> [drut] SUBST m meist Pl (do robótek)

drut

Stricknadel f

robić na drutach

stricken

drut¹ <Gen ‑u, Pl ‑y> [drut] SUBST m

1. drut (cienki pręt metalowy):

drut

Draht m

drut kolczasty

Stacheldraht m

drut miedziany

Kupferdraht m

pogoda jak drut ugs

Bilderbuchwetter nt ugs

prosty jak drut (niewykrzywiony)

schnurgerade ugs

prosty jak drut (łatwy)

kinderleicht

to jest proste jak drut

das ist ein Kinderspiel nt

2. drut (telegraf):

drut

Telegrafendraht m

drut

Telegrafenleitung f

ciągnąć druty

Telegrafenleitungen ziehen

cucić <cuci; Imperf cuć> [tsutɕitɕ] VERB trans

cucić

wiederbeleben

cucić

wieder zu sich Dat bringen

czucie <Gen ‑ia, Pl ‑ia> [tʃutɕe] SUBST nt

czucie

Gefühl nt

czucie

Empfindung f

druciak <Gen ‑a, Pl ‑i> [drutɕak] SUBST m ugs

druciak

Topfreiniger m [aus Stahlwolle]

cruise <Gen cruise’a, Pl cruise’y> [krus] SUBST m

1. cruise MILIT (pocisk):

cruise

Cruise-Missile nt

2. cruise (podróż):

cruise

Kreuzfahrt f

crack¹ <Gen ‑u, kein Pl > [krak] SUBST m (krystalizowana kokaina)

crack

Crack nt

zażywać crack

Crack nehmen

bucik <Gen ‑a, Pl ‑i> [butɕik] SUBST m

1. bucik (mały but):

bucik

Stiefelchen nt

bucik

Schühchen nt

dziecięce buciki

Kinderstiefel mpl

2. bucik (but o krótkiej cholewie):

bucik

Stiefelette f

sznurowany bucik

Schnürschuh m

filcowy bucik

Filzschuh m

nucić <‑ci; perf za‑> [nutɕitɕ] VERB trans

nucić

summen

nucić

trällern

nucić melodię

eine Melodie summen

żucie <Gen ‑ia, kein Pl > [ʒutɕe] SUBST nt

żucie

Kauen nt

guma do żucia

Kaugummi m lub nt

kłucie <Gen ‑ia, kein Pl > [kwutɕe] SUBST nt

kłucie

Stechen nt

czuć kłucie w boku

Seitenstechen haben

I . ocucać <‑ca; Imperf ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] perf VERB trans

ocucać

zu sich Dat bringen

ocucić kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser zu sich bringen

II . ocucać <‑ca; Imperf ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] perf VERB refl

ocucać

zu sich Dat kommen

minęło kilka minut zanim się ocucił

es vergingen einige Minuten, ehe er zu sich kam

okucie <Gen ‑ia, Pl ‑ia> [okutɕe] SUBST nt

1. okucie (dekoracyjne):

okucie

Zierbeschlag m

srebrne okucia

Silberbeschläge mpl

2. okucie TECH:

okucie

Beschlag m

rzucić [ʒutɕitɕ]

rzucić perf od rzucać

Siehe auch: rzucać

I . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERB trans

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MILIT

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana ugs

das reißt mich nicht vom Hocker ugs

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw Akk einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERB intr

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERB refl

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich Akk hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich Akk werfen

rzucać

sich Akk stürzen

rzucać się na łóżko

sich Akk aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać ugs (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! ugs

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich Akk mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

rzucik <Gen ‑a, Pl ‑i> [ʒutɕik] SUBST m ugs (drobny wzór)

rzucik

Kleinmuster nt

sweter z pięknym rzucikiem

Pullover m mit einem schönen Kleinmuster