Übersetzungen für „pokročilém“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

pokrowiec <Gen ‑wca, Pl ‑wce> [pokrovjets] SUBST m

pokrowiec (na sprzęt)

Schoner m

pokrowiec (na instrumenty, broń)

Schutzhülle f

pokropić [pokropitɕ]

pokropić perf od kropić

Siehe auch: kropić

I . kropić <kropi; Imperf krop> [kropitɕ] VERB trans

1. kropić < perf s‑> <[lub po‑]> (polewać):

kropić bieliznę

befeuchten

kropić bieliznę

anfeuchten

2. kropić < perf za‑> ugs (pić alkohol):

kropić

runterkippen ugs

II . kropić <kropi; Imperf krop> [kropitɕ] VERB unpers

lekko kropi

es tröpfelt

III . kropić <kropi; Imperf krop perf s‑> [kropitɕ] VERB refl (polewać się)

kropić się czymś

sich Akk mit etw befeuchten [o. [leicht] bespritzen]

pokrycie <Gen ‑ia, Pl ‑ia> [pokrɨtɕe] SUBST nt

1. pokrycie:

pokrycie (materiał: kołdry, mebla)

Bezug m

pokrycie (kabla)

Verkleidung f

2. pokrycie (zewnętrzna warstwa):

pokrycie dachowe

Dachhaut f

pokrycie dachowe

Dach[ein]deckung f

pokrycie ściany

Wandbelag m

3. pokrycie EKON:

pokrycie

Deckung f

czek bez pokrycia

ungedeckter Scheck m

minimalne pokrycie

Mindestdeckung f

[ograniczona] zasada całkowitego pokrycia wydatków przychodami

[begrenztes] Gesamtdeckungsprinzip nt

pokrycie kosztów

Kostendeckung f

4. pokrycie übtr (podstawa):

obietnice/słowa bez pokrycia

leere Versprechungen fpl /Worte ntpl

pokrótce [pokruttse] ADV

pokrótce

kurz

pokrótce

in [o. mit] ein paar kurzen Worten

I . pokręcić <‑ci> [pokreɲtɕitɕ]

pokręcić perf od kręcić

II . pokręcić <‑ci> [pokreɲtɕitɕ] VERB trans perf ugs

1. pokręcić:

pokręcić (zniekształcić, powyginać) (drut)

biegen

żeby cię pokręciło!

der Schlag soll dich treffen! ugs

2. pokręcić (pogmatwać):

pokręcić szczegóły

verwechseln

pokręcić szczegóły

vermengen

III . pokręcić <‑ci> [pokreɲtɕitɕ] VERB refl

1. pokręcić:

pokręcić (zawijać się) (włosy)

eindrehen

2. pokręcić ugs (pomieszać się):

coś się komuś pokręciło

jd hat etw verwechselt [o. vermengt]

Siehe auch: kręcić

I . kręcić <‑ci; Imperf ‑ęć> [kreɲtɕitɕ] VERB trans

1. kręcić (obracać):

kręcić gałką/korbą

den Knopf/die Kurbel drehen

kręcić ogonem

mit dem Schwanz wedeln

kręcić nosem

die Nase f rümpfen

2. kręcić (ucierać):

kręcić ciasto, krem

rühren

kręcić ciasto, krem

schlagen

3. kręcić (zawijać):

kręcić włosy

wickeln

kręcić włosy

Locken drehen

kręcić wąsa

den Bart zwirbeln

kręcić na siebie bat

sich Dat selbst einen Strick drehen

4. kręcić ugs (realizować):

kręcić film

einen Film drehen

II . kręcić <‑ci; Imperf ‑ęć> [kreɲtɕitɕ] VERB intr, unpers

1. kręcić < perf po‑> ugs:

kręci mnie w nosie

es kribbelt mich [o. mir] in der Nase

2. kręcić:

kręcić głową (zaprzeczać)

den Kopf [o. mit dem Kopf] schütteln

kręcić na coś nosem ugs

die Nase über etw Akk rümpfen

3. kręcić ugs (oszukiwać):

kręcić

tricksen ugs

kręcić

schwindeln ugs

III . kręcić <‑ci; Imperf ‑ęć> [kreɲtɕitɕ] VERB refl

1. kręcić:

kręcić (wirować) (karuzela, wiatraczek)

sich Akk drehen

kręci mi się w głowie [od czegoś]

mir raucht [o. schwirrt] der Kopf m [von etw]

kręcić się koło kogoś

um jdn herumscharwenzeln abw ugs

kręcić się w kółko

sich Akk im Kreis drehen

2. kręcić:

kręcić (siedzieć niespokojnie)

herumzappeln

kręcić (poruszać się niespokojnie)

nervös auf- und abgehen

3. kręcić:

kręcić (układać się w kształt linii falistej) (włosy)

sich Akk wellen

kręcić (układać się w kształt linii falistej) (włosy)

sich Akk locken

4. kręcić (poruszać się gdzieś):

kręcić się po świecie

in der Welt herumreisen [o. herumkommen]

pokreślić [pokreɕlitɕ]

pokreślić perf od kreślić

Siehe auch: kreślić

kreślić <‑li; Imperf ‑śl> [kreɕlitɕ] VERB trans

1. kreślić < perf na‑> <[lub wy‑]> (wykonać rysunek techniczny):

kreślić projekt, rysunek

zeichnen

2. kreślić < perf na‑> (rysować linie ciągłe):

kreślić

zeichnen

kreślić esy-floresy

schnörkeln

3. kreślić < perf s‑> <[lub wy‑]> (przekreślać):

kreślić wyrazy, zdania

[durch]streichen

4. kreślić (opisywać):

kreślić

darstellen

kreślić

skizzieren

pokrętnie [pokrentɲe] ADV geh

pokrętnie tłumaczyć się:

pokrętnie

verworren

pokrzyczeć [pokʃɨtʃetɕ]

pokrzyczeć perf od krzyczeć

Siehe auch: krzyczeć

krzyczeć <‑czy; Imperf ‑ycz; perf krzyknąć> [kʃɨtʃetɕ] VERB intr

1. krzyczeć:

krzyczeć (mówić podniesionym głosem) (człowiek)

schreien

krzyczeć na kogoś (wołać)

jdn anschreien

krzyczeć na kogoś (strofować)

jdn tadeln [o. zurechtweisen]

2. krzyczeć:

krzyczeć (głośno płakać) (niemowlę)

schreien

krzyczeć (głośno płakać) (niemowlę)

kreischen

3. krzyczeć:

krzyczeć (wydawać donośny odgłos) (mewa)

schreien

krzyczeć (człowiek)

brüllen ugs

4. krzyczeć (przyciągać uwagę):

krzyczeć

jdm entgegenschreien

intensywne kolory krzyczą z plakatu

von dem Plakat schreien einem intensive Farben fpl entgegen