Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „opschalen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

op·sche·pen: Verb
op·schar·re·len: Verb
op·schik·ken: Verb
op·schep·pen: Verb
op·schie·ten: Verb
op·schor·ten: Verb
op·schud·den: Verb
op·schui·ven: Verb
ver·scha·len: Verb
ont·ha·len: Verb
op·schrik·ken: Verb
op·schroe·ven: Verb
op·schrij·ven: Verb
op·schep·per: Nomen
op·schrift: Nomen
aan·ha·len: Verb
bij·ha·len: Verb
her·ha·len: Verb
uit·ha·len: Verb

Meintest du vielleicht: opschepen , opscharrelen , verschalen , opschuiven , opschudden , opschorten , opschieten , opscheppen , opschikken , onthalen , opschrijven , opschroeven , opschrikken , opschepper , uithalen , herhalen , bijhalen , aanhalen und opschrift

op·sche·pen <scheepte op, h. opgescheept> [ɔpsxepə(n)] VERB trans

aufhalsen ugs

iem met iets opschepen

jdm etw aufhalsen [o. aufbürden]

met iem/iets opgescheept zitten

etw/jdn am Hals haben

op·schar·re·len <scharrelde op, h. opgescharreld> [ɔpsxɑrələ(n)] VERB trans

opscharrelen

opscharrelen

opscharrelen

een meisje opscharrelen

ein Mädchen aufgabeln [o. auffischen]

op·schik·ken¹ <schikte op, h. opgeschikt> [ɔpsxɪkə(n)] VERB intr (opschuiven)

op·schep·pen¹ <schepte op, h. opgeschept> [ɔpsxɛpə(n)] VERB trans

1. opscheppen (iets van de grond opnemen):

2. opscheppen (eten op borden scheppen):

het geld voor het opscheppen hebben übtr

Geld wie Heu haben

op·schie·ten¹ <schoot op, i. opgeschoten> [ɔpsxitə(n)] VERB intr

1. opschieten (voortmaken):

schiet eens op!

beeil dich mal ein bisschen!

2. opschieten (vorderen):

vorwärtskommen

Fortschritte machen

opschieten met verven

vorankommen mit dem Anstreichen

ik schiet helemaal niet op

ich komme überhaupt nicht voran

wat schiet ik daar nou mee op?

was hilft mir das schon?

3. opschieten (overweg kunnen):

sich mit jdm verstehen

met hem kan ik goed opschieten

mit ihm komme ich gut aus

4. opschieten (opgroeien):

in die Höhe schießen

op·schor·ten <schortte op, h. opgeschort> [ɔpsxɔrtə(n)] VERB trans

opschorten (uitstellen)

opschorten (uitstellen)

opschorten (uitstellen)

opschorten (uitstellen)

opschorten jur.

op·schud·den <schudde op, h. opgeschud> [ɔpsxʏdə(n)] VERB trans

1. opschudden (weer zacht maken):

de kussens opschudden

die Kissen aufschütteln

2. opschudden (wakker schudden):

ze werd opgeschud uit haar dromen

sie wurde aus ihren Träumen gerissen

op·schui·ven¹ <schoof op, h. opgeschoven> [ɔpsxœyvə(n)] VERB trans

1. opschuiven (in een richting schuiven):

schuif die boeken eens op

schieb die Bücher mal weiter

2. opschuiven (uitstellen):

ver·scha·len <verschaalde, i. verschaald> [vərsxalə(n)] VERB intr

verschaald bier

abgestandenes [o. schales] Bier

ont·ha·len <onthaalde, h. onthaald> [ɔnthalə(n)] VERB trans

1. onthalen (ontvangen als gast):

iem vorstelijk onthalen

jdn königlich empfangen

2. onthalen (trakteren):

de schoolkinderen onthalen op limonade

die Schulkinder mit Limonade bewirten

3. onthalen übtr (vergasten op):

iem op een pak slaag onthalen iron

jdn mit Schlägen traktieren

op·schrik·ken¹ <schrikte op, h. opgeschrikt> [ɔpsxrɪkə(n)] VERB trans (laten opspringen)

opschrikken

opschrikken

op·schroe·ven <schroefde op, h. opgeschroefd> [ɔpsxruvə(n)] VERB trans

1. opschroeven (schroevend naar boven bewegen):

opschroeven

opschroeven

hinaufschrauben

2. opschroeven (iets opdrijven):

opschroeven

opschroeven

in die Höhe schrauben

de belastingen opschroeven

die Steuern hochtreiben

3. opschroeven (opkloppen):

opschroeven

opschroeven

4. opschroeven (iets vastmaken op):

opschroeven

op·schrij·ven <schreef op, h. opgeschreven> [ɔpsxrɛivə(n)] VERB trans

opschrijven

opschrijven

(sich Dat ) notieren

ten dode opgeschreven staan übtr

dem Tode geweiht sein

op·schep·per <opschepper|s> [ɔpsxɛpər] SUBST m

Angeber m

op·schrift <opschrift|en> [ɔpsxrɪft] SUBST nt

1. opschrift (wat op iets geschreven is):

het opschrift van een munt

die Inschrift (auf) einer Münze

2. opschrift (boeken, geschriften):

Titel m

het opschrift van een boek

der Titel eines Buches

de opschriften van de hoofdstukken

die Überschriften der Kapitel

aan·ha·len¹ <haalde aan, h. aangehaald> [anhalə(n)] VERB trans

1. aanhalen (naar zich toe trekken, vaster trekken):

de handrem aanhalen

die Handbremse (an)ziehen

een knoop aanhalen

einen Knoten anziehen

de teugels aanhalen

die Zügel straffer anziehen

2. aanhalen (beginnen):

wat heb je nu weer aangehaald?

was hast du nun wieder angefangen?

3. aanhalen (liefkozen):

4. aanhalen (citeren):

ik haal aan

op de aangehaalde plaats

am angeführten Ort

5. aanhalen (in beslag nemen):

de narcoticabrigade haalde de cocaïne aan

das Rauschgiftdezernat beschlagnahmte das Kokain

bij·ha·len <haalde bij, h. bijgehaald> [bɛɪhalə(n)] VERB trans

bijhalen (stoelen e.d.)

her·ha·len¹ <herhaalde, h. herhaald> [hɛrhalə(n)] VERB trans (opnieuw doen, zeggen; nadoen)

wil je mij deze zin even herhalen?

willst du diesen Satz mal wiederholen?

uit·ha·len¹ <haalde uit, h. uitgehaald> [œythalə(n)] VERB trans

1. uithalen:

uithalen (uitnemen: lade, draden)

uithalen (uitnemen: breiwerk)

2. uithalen:

uithalen (leeghalen: nesten, dode dieren)

uithalen (leeghalen: kast, lade, kachel)

3. uithalen:

uithalen (uitvoeren)

uithalen (streken)

uithalen (streken)

uithalen (streken)

een grap met iem uithalen

jdm einen Streich spielen

stommiteiten uithalen

Dummheiten machen [o. anstellen]

4. uithalen:

uithalen (baten)

uithalen (leiden tot)

führen zu +Dat

het haalt niets uit

das nützt nichts

het haalt niets uit

das führt zu nichts

5. uithalen (besparen):

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski