Übersetzungen für „omhooggevallen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

om·hoog·til·len <tilde omhoog, h. omhooggetild> [ɔmhoxtɪlə(n)] VERB trans ook übtr

omhoogtillen

heben

omhoogtillen

hochheben

om·hoog·gaan <ging omhoog, i. omhooggegaan> [ɔmhoxan] VERB intr

omhooggaan

nach oben gehen

omhooggaan

in die Höhe gehen

omhooggaan

emporgehen form

omhooggaan

hochgehen

omhooggaan

hinaufgehen

omhooggaan (prijzen, temperatuur)

steigen

om·hoog·wer·ken <werkte zich omhoog, h. zich omhooggewerkt> [ɔmhoxwɛrkə(n)] VERB wk ww

omhoogwerken zich omhoogwerken:

omhoogwerken

sich hocharbeiten

omhoogwerken

sich emporarbeiten

droog·val·len <viel droog, i. drooggevallen> [droxfɑlə(n)] VERB intr

droogvallen

trockenfallen

om·hoog·ste·ken¹ <stak omhoog, h. omhooggestoken> [ɔmhoxstekə(n)] VERB trans (in de hoogte steken)

omhoogsteken

hochrecken

omhoogsteken

in die Höhe recken

omhoogsteken

emporrecken form

hij stak de beide armen omhoog

er reckte beide Arme hoch [o. empor]

zijn vingers omhoogsteken

seine Hand heben

om·hoog·zit·ten <zat omhoog, h. omhooggezeten> [ɔmhoxsɪtə(n)] VERB intr

1. omhoogzitten scheepv.:

omhoogzitten

aufsitzen

omhoogzitten

festsitzen

2. omhoogzitten übtr:

omhoogzitten (in moeilijkheden verkeren)

in der Klemme sitzen ugs

omhoogzitten (in moeilijkheden verkeren)

in Nöten sein form

omhoogzitten (geld)

in Geldnot geraten sein

met iets omhoogzitten (niet kwijtraken)

etw nicht loswerden

met iets omhoogzitten (geen uitweg zien)

sich Dat mit etw keinen Rat wissen

om·hoog·vlie·gen <vloog omhoog, i. omhooggevlogen> [ɔmhoxfliɣə(n)] VERB intr

omhoogvliegen

auffliegen

omhoogvliegen

hochfliegen

de kijkcijfers vlogen omhoog übtr

die Einschaltquote schnellte in die Höhe

om·hoog·schie·ten¹ <schoot omhoog, h. omhooggeschoten> [ɔmhoxsxitə(n)] VERB trans (schot lossen)

omhoogschieten

in die Luft schießen

ge·val·len VERB

gevallen volt. deelw. van vallen¹, vallen²

Siehe auch: vallen , vallen

val·len² <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB unpers ww

1. vallen (ontstaan):

vallen

geben

er vielen doden

es gab Tote

er vallen klappen

es setzt Prügel

er valt een schot

es fällt ein Schuss

er viel een stilte

es entstand eine Stille

toen zijn er enkele woorden gevallen

dann hat es eine Auseinandersetzung gegeben

2. vallen (op een bepaalde manier zijn):

vallen

geben

vallen

sein

daarover valt te praten

darüber lässt sich reden

er viel niet aan te tornen

daran war nicht zu rütteln

wat valt er te vertellen?

was gibt es zu erzählen?

er valt veel voor te zeggen

das hat viel für sich

er valt nog weinig van te zeggen

man weiß noch nichts Genaues

val·len¹ <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB intr

1. vallen (neervallen):

vallen

fallen

het doek valt

der Vorhang fällt

het doek valt übtr

≈ das Spiel ist aus

komen te vallen

zu Fall kommen

een opmerking laten vallen

eine Bemerkung fallen lassen

2. vallen (omvallen):

vallen

(hin)fallen

vallen

(hin)stürzen

aan stukken vallen

auseinanderfallen

een gat in zijn knie vallen

sich Dat das Knie aufschlagen

zich laten vallen

sich hinfallen lassen

naar beneden vallen

herunterfallen

naar beneden vallen

hinunterfallen

op z'n bek vallen übtr

auf die Schnauze fallen

met vallen en opstaan übtr

≈ mit vielen Rückschlägen

over een woord vallen übtr

sich über ein Wort ärgern

van de trap af vallen

die Treppe herunterfallen

van zijn stoel vallen van verbazing übtr

vor Staunen fast vom Stuhl fallen

3. vallen (terechtkomen):

vallen

fallen

een blik laten vallen op

einen Blick auf etw Akk fallen lassen

de keuze/de verdenking viel op haar

die Wahl/der Verdacht fiel auf sie

de klemtoon valt op de eerste lettergreep

der Akzent liegt auf der ersten Silbe

4. vallen (plaatshebben op):

vallen

fallen

Kerstmis valt op een woensdag

Weihnachten fällt auf einen Mittwoch

5. vallen (los neerhangen):

vallen

fallen

in plooien vallen

in Falten fallen

6. vallen (zich voordoen):

de avond valt

der Abend bricht herein

7. vallen (in een situatie zijn):

vallen

fallen

in een bepaalde categorie vallen

unter eine bestimmte Kategorie fallen

8. vallen (sneuvelen):

vallen ook übtr

fallen

het kabinet is gevallen

das Kabinett ist gestürzt worden

9. vallen (in een toestand komen):

vallen

fallen

in slechte handen vallen

in schlechte Hände geraten

hij viel van de ene verbazing in de andere

er kam aus dem Staunen nicht heraus

uit de toon vallen

aus dem Rahmen fallen

10. vallen:

zijn idee valt goed (gewaardeerd worden)

seine Idee wird begrüßt

in de smaak vallen

Anklang finden

Wendungen:

zij valt op mannen (zich aangetrokken voelen tot)

sie ist verrückt nach Männern

bij het vallen van de nacht

bei Einbruch der Nacht

iem in de rede vallen

jdm ins Wort fallen

hij liet de aanklacht vallen

er zog die Anklage zurück

iem om de hals vallen

jdm um den Hals fallen

het werk valt me zwaar

die Arbeit fällt mir schwer

wel·ge·val·len¹ [wɛlɣəvɑlə(n)] SUBST nt geen Pl

1. welgevallen (goeddunken):

welgevallen

Gutdünken nt

welgevallen

Belieben nt

handel naar welgevallen

hand(e)le nach Belieben

2. welgevallen (genoegen):

welgevallen

Wohlgefallen nt

welgevallen

Gefallen nt

mee·val·len <viel mee, i. meegevallen> [mevɑlə(n)] VERB intr

1. meevallen (minder erg zijn):

meevallen

halb so schlimm sein

de pijn viel mee

die Schmerzen waren halb so schlimm

het valt niet mee

es ist nicht einfach [o. leicht]

dat zal wel meevallen

es wird schon gehen

2. meevallen (de verwachting overtreffen):

meevallen

die Erwartungen übertreffen

hij valt bij nader inzien mee

genauer betrachtet ist er gar nicht so übel

toe·val·len <viel toe, i. toegevallen> [tuvɑlə(n)] VERB intr

toevallen

zufallen

toevallen (bij loterij e.d.)

entfallen

de hoofdprijs valt lotnummer 30 toe

der Hauptgewinn entfällt auf die Losnummer 30

om·val·len <viel om, i. omgevallen> [ɔmvɑlə(n)] VERB intr

omvallen

umfallen

omvallen

umkippen

omvallen van het lachen übtr

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen