Übersetzungen für „eilends“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

ei·land <eiland|en> [ɛilɑnt] SUBST nt

eiland

Insel f

eilandjes van gras

Grasinseln Pl

een onbewoond eiland

eine unbewohnte Insel

ei·lei·der <eileider|s> [ɛilɛidər] SUBST m

eileider

Eileiter m

ginds¹ [ɣɪns] ADV (ginder)

ginds

dort (hinten)

ginds staat een huis

dort steht ein Haus

kinds [kɪnts] ADJ

kinds

senil

kinds

kindisch ugs

kinds

trottelig abw

sinds¹ [sɪnts] PRÄP

sinds

seit +Dat

sinds tijden

seit langem

in·lands [ɪnlɑnts] ADJ

1. inlands (van, in het land zelf):

inlands

einheimisch

inlands

inländisch

inlandse producten

einheimische Produkte Pl

inlandse producten

Inlandsprodukte f

2. inlands (inheemse bevolking):

inlands

einheimisch

kei·len <keilde, h. gekeild> [kɛilə(n)] VERB trans

keilen

schmeißen

iem de deur uit keilen

jdn (zur Tür) hinauswerfen

pei·len <peilde, h. gepeild> [pɛilə(n)] VERB trans

1. peilen (hoogte, diepte bepalen):

peilen

peilen

peilen

loten

de diepte van een kanaal peilen

die Tiefe eines Kanals ausloten

2. peilen (plaats bepalen):

peilen

anpeilen

een vuurtoren peilen

einen Leuchtturm anpeilen

3. peilen (alcoholgehalte vaststellen):

peilen

den Alkoholgehalt bestimmen

4. peilen übtr:

peilen

ergründen

iems bedoelingen peilen

jds Absichten ergründen

de stemming peilen

die Stimmung sondieren

vei·len <veilde, h. geveild> [vɛilə(n)] VERB trans

veilen

versteigern

antiek veilen

Antiquitäten versteigern

zei·len <zeilde, h./i. gezeild> [zɛilə(n)] VERB intr

zeilen

segeln

de haven in zeilen

in den Hafen segeln

tegen de wind in zeilen

gegen den Wind segeln

de dronkaard zeilt over straat

der Betrunkene torkelt über die Straße

eind <eind|en> [ɛint] SUBST nt

1. eind:

eind (bepaalde afstand, lengte)

Stück nt

eind (afstand)

Strecke f

aan het kortste eind trekken übtr

den Kürzeren ziehen

aan het langste eind trekken übtr

am längeren Hebel sitzen

een eind touw

ein Stück Strick

2. eind (het laatste gedeelte, stuk):

eind

Ende nt

eind mei

Ende Mai

op het eind

am Ende

het bij het rechte/verkeerde eind hebben

Recht/Unrecht haben

ein·de <einde|n, einde|s> [ɛində] SUBST nt

1. einde (plaats):

einde

Ende nt

er komt geen einde aan

es nimmt kein Ende

het einde van de weg/van de tafel

das Ende des Weges/des Tisches

dan is het einde zoek

dann gibt es kein Halten mehr

2. einde (moment):

einde

Ende nt

einde

Schluss m

aan het einde van zijn Latijn zijn übtr

mit seinem Latein am Ende sein

tot het bittere einde doorgaan

bis zum bitteren Ende gehen

tegen het einde van de winter

gegen Ende des Winters

tegen [o. bij ] het einde van het jaar

zum Jahresende

iets ten einde brengen

etw zu Ende bringen

een termijn/een contract loopt ten einde

eine Frist/ein Vertrag läuft ab

tot het einde toe

bis zum Schluss

van het begin tot het einde leugens

von Anfang bis Ende erlogen

ten einde raad zijn

weder aus noch ein wissen

eind goed, al goed Sprichw

Ende gut, alles gut

aan alles komt een einde Sprichw

alles hat einmal ein Ende

3. einde (resultaat):

einde

Ende nt

einde

Abschluss m

einde

Ergebnis nt

het einde van de besprekingen was, dat …

das Ergebnis der Besprechungen war, dass …

iets tot een goed einde brengen

etw zu einem guten Abschluss bringen

het einde van het liedje

das Ende vom Lied

het einde! ugs

spitze!

ei·rond [ɛirɔnt] ADJ

eirond

eirund

ei·ken¹ [ɛikə(n)] SUBST nt geen Pl

eiken

Eiche f

blank eiken

Eiche natur

blank eiken

Natureiche f

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] ADJ

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

eigen

eigen

eigen baas zijn

sein eigener Herr sein

op eigen benen staan

auf eigenen Füßen stehen

voor eigen gebruik

zum persönlichen Bedarf

hij kwam in eigen persoon

er kam höchstpersönlich

eigen weg

Privatweg m

bemoei je met je eigen zaken

kümmere dich um deine eigenen Angelegenheiten

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

eigen

eigen

op eigen gezag

auf eigene Verantwortung

naar eigen goeddunken

nach eigenem Ermessen

op (zijn) eigen houtje

auf eigene Faust

uit eigen wil

aus eigenem Entschluss

3. eigen (kenmerkend):

eigen

eigen

dat is hem eigen

das ist ihm eigen

4. eigen (vertrouwd):

eigen

vertraut

eigen

vertraulich

zich iets eigen maken

sich Dat etw aneignen

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

eigen

eigen

eigen

einheimisch

de eigen taal

die eigene Sprache

ei·sen <eiste, h. geëist> [ɛisə(n)] VERB trans

1. eisen (verlangen):

eisen

fordern

eisen

verlangen

gehoorzaamheid eisen

Gehorsam fordern [o. verlangen]

iets van iem eisen

etw von jdm fordern

te veel eisen van iem

von jdm zu viel verlangen

te veel eisen van iem

jdn überfordern

2. eisen jur.:

eisen

beantragen

het Openbaar Ministerie eiste drie jaren

der Staatsanwalt beantragte drei Jahre

3. eisen (tot voorwaarde hebben):

eisen

(er)fordern

dat eist overleg

das erfordert Überlegung