Polnisch » Deutsch

Übersetzungen für „poryucac“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch (Springe zu Deutsch » Polnisch)

Ergebnis-Übersicht

porzucać: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
podrzucać: Transitives Verb
pozrzucać
porywacz: Nomen
porywczo: Adverb
porywczy: Adjektiv und Adverb
dorzucać: Transitives Verb
porykiwać: Intransitives Verb
porysować: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb III. Reflexives Verb
rozrzucać: Transitives Verb
przykucać: Intransitives Verb
porozrzucać
poryblin: Nomen
poryczeć: I. Intransitives Verb II. Reflexives Verb
porypany: Adjektiv und Adverb
porywająco: Adverb
porywający: Adjektiv und Adverb
porywiście: Adverb
porywczość: Nomen
narzucać: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb

Meintest du vielleicht: porzucać , pozrzucać , podrzucać , dorzucać , porywczy , porywczo , porywacz , przykucać , rozrzucać , porysować , porykiwać , porozrzucać , zarzucać , wyrzucać , odrzucać , obrzucać , narzucać , porywczość , porywiście , porywający , porywająco , porypany , poryczeć und poryblin

I . porzucać <‑ca; perf porzucić> [poʒutsatɕ] VERB trans

1. porzucać (opuszczać):

porzucać partnera, rodzinę, kraj ojczysty

2. porzucać (zrezygnować z):

porzucać pracę, studia

porzucać szkołę

3. porzucać nur imper (podrzucać):

porzucać piłkę

[hin- und her]werfen

II . porzucać <‑ca; perf porzucić> [poʒutsatɕ] VERB refl nur imper ugs (pozłościć się)

sich Akk ärgern

podrzucać <‑ca> [podʒutsatɕ], podrzucić [podʒutɕitɕ] VERB trans perf

1. podrzucać (rzucić w górę):

podrzucać piłkę

podrzucać głową

kogoś aż podrzuca

jd geht in die Höhe

2. podrzucać (dorzucić):

podrzucić drzewa/węgla do ognia

Holz/Kohle nachlegen

3. podrzucać (podsuwać ukradkiem):

podrzucić komuś coś

jdm etw unterschieben [o. unterjubeln ugs ]

4. podrzucać ugs (podwozić):

podrzucić kogoś [do domu/szkoły]

jdn mit seinem Auto [nach Hause/in die Schule] fahren

5. podrzucać ugs (dostarczać):

podrzucać komuś książkę

jdm ein Buch bringen

6. podrzucać ugs (proponować):

podrzucać pomysł

eine Idee anbringen

pozrzucać [pozʒutsatɕ]

pozrzucać perf od zrzucać

Siehe auch: zrzucać

I . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] perf VERB trans

1. zrzucać (strącać):

zrzucać jeźdźca

2. zrzucać (zdejmować):

zrzucać płaszcz

zrzucać płaszcz

zrzucać buty

zrzucać kapelusz

zrzucić habit

das Ordenskleid ablegen

zrzucić parę kilogramów

ein paar Pfunde loswerden

zrzucić jarzmo geh

das Joch abschütteln übtr

zrzucać na kogoś winę

auf jdn die Schuld abwälzen

zrzucać na kogoś winę

jdm die Schuld zuschieben [o. in die Schuhe schieben]

3. zrzucać < perf na‑> (pozbywać się):

los werden ugs

zrzucać liście

zrzucać sierść

II . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] perf VERB refl ugs (robić składkę)

zusammenschmeißen ugs

porywacz(ka) <Gen ‑a, Pl ‑e> [porɨvatʃ] SUBST m(f)

porywacz(ka)

Entführer(in) m (f)

porywczo [porɨftʃo] ADV geh

zachowywać się porywczo

sich Akk ungestüm verhalten

porywczy [porɨftʃɨ] ADJ geh

porywczy człowiek, natura

porywczy człowiek, natura

porywczy człowiek, natura

porywczy zachowanie

dorzucać <‑ca> [doʒutsatɕ], dorzucić [doʒutɕitɕ] VERB trans perf

1. dorzucać (dokładać rzucając):

dorzucić czegoś

dorzucać drewna do ognia

2. dorzucać (dopowiadać):

dorzucić coś

etw hinzufügen [o. einwerfen]

dorzucać swoje trzy grosze ugs

seinen Senf dazugeben ugs

dorzucać swoje trzy grosze ugs

seinen Beitrag leisten

porykiwać <‑kuje> [porɨkivatɕ] VERB intr

krowy porykiwały na łące

die Kühe fpl brüllten auf der Wiese

I . porysować <‑suje; Imperf ‑suj> [porɨsovatɕ] VERB trans perf (zrobić na czymś rysy)

porysować parkiet obcasami

das Parkett mit den Absätzen verkratzen

II . porysować <‑suje; Imperf ‑suj> [porɨsovatɕ] VERB intr perf

1. porysować übtr (pokryć coś rysami):

czoło porysowane zmarszczkami

mit Falten zerfurchte Stirn f

2. porysować (spędzić czas na rysowaniu):

malen

III . porysować <‑suje; Imperf ‑suj> [porɨsovatɕ] VERB refl perf (pokryć się rysami)

Kratzer bekommen

samochód porysował się od gałęzi

das Auto nt bekam Kratzer von den Ästen

rozrzucać <‑ca> [rozʒutsatɕ], rozrzucić [rozʒutɕitɕ] VERB trans perf

1. rozrzucać (bałaganić):

rozrzucać zabawki

rozrzucać zabawki

durcheinander bringen

2. rozrzucać (rozsypywać):

rozrzucać nawóz

rozrzucać nawóz

3. rozrzucać (kolportować):

rozrzucać ulotki

przykucać <‑ca> [pʃɨkutsatɕ], przykucnąć [pʃɨkutsnoɲtɕ] VERB intr perf

in die Hocke gehen

porozrzucać [porozʒutsatɕ]

porozrzucać perf od rozrzucać

Siehe auch: rozrzucać

rozrzucać <‑ca> [rozʒutsatɕ], rozrzucić [rozʒutɕitɕ] VERB trans perf

1. rozrzucać (bałaganić):

rozrzucać zabawki

rozrzucać zabawki

durcheinander bringen

2. rozrzucać (rozsypywać):

rozrzucać nawóz

rozrzucać nawóz

3. rozrzucać (kolportować):

rozrzucać ulotki

poryblin <Gen ‑u, Pl ‑y> [porɨblin] SUBST m BOT

Brachsenkraut nt

I . poryczeć <‑czy> [porɨtʃetɕ] VERB intr perf ugs

1. poryczeć (zwierzęta):

2. poryczeć (popłakać intensywnie):

ona musi sobie trochę poryczeć

sie muss ein bisschen heulen

II . poryczeć <‑czy> [porɨtʃetɕ] VERB refl perf (popłakać się)

in Tränen ausbrechen

tak na nią nakrzyczał, że aż się poryczała

er schimpfte so mit ihr, dass sie in Tränen ausbrach

porypany [porɨpanɨ] ADJ abw ugs

porypany (nienormalny) (człowiek)

blöd ugs

porypany (nienormalny) (człowiek)

doof ugs

porywająco [porɨvajontso] ADV geh

porywająco

porywający [porɨvajontsɨ] ADJ geh

porywający lektura, mówca

porywający lektura, mówca

porywający wygląd

porywiście [porɨviɕtɕe] ADV geh

porywiście

böig

wiatr dął porywiście

der Wind m blies böig

porywczość <Gen ‑ści, kein Pl > [porɨftʃoɕtɕ] SUBST f geh

porywczość

porywczość

I . narzucać <‑ca; Imperf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERB trans

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

narzucać płaszcz, sweter

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw Akk werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

narzucać tempo, wolę, warunki

3. narzucać perf od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; Imperf ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VERB refl

narzucać się komuś z czymś

sich Akk jdm mit etw aufdrängen

Siehe auch: rzucać

I . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERB trans

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

rzucić kotwicę

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MILIT

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana ugs

das reißt mich nicht vom Hocker ugs

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

rzucać spojrzenie

rzucić okiem na coś

auf etw Akk einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

rzucać palenie, wódkę, pracę

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

rzucać pytanie

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERB intr

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VERB refl

1. rzucać (miotać się):

sich Akk hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

sich Akk werfen

sich Akk stürzen

rzucać się na łóżko

sich Akk aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać ugs (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! ugs

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich Akk mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Möchtest du ein Wort, eine Phrase oder eine Übersetzung hinzufügen?

Sende uns gern einen neuen Eintrag.

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Polnisch

Seite auf Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski