Übersetzungen für „stredosl“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

Stre̱u̱dose <‑, ‑n> SUBST f

Streudose → Streubüchse

Siehe auch: Streubüchse

Stre̱u̱büchse <‑, ‑n> SUBST f

Streubüchse (Salzstreubüchse)

solniczka f

Streubüchse (Pfefferstreubüchse)

pieprzniczka f

Streubüchse (Zuckerstreubüchse)

≈ cukierniczka f

stre̱bsam ADJ

strebsam Schüler

pilny

strebsam Arbeitnehmer

ambitny

I . strẹcken [ˈʃtrɛkən] VERB trans

1. strecken (recken):

strecken Arm, Bein

wyciągać [perf wyciągnąć]

den Kopf aus dem Fenster strecken

wychylić głowę przez okno

lang gestreckt

wyciągnięty jak długi

er streckte die Beine von sich

wyciągnął nogi

den Oberkörper strecken

rozciągać [perf rozciągnąć] górną część ciała

den Finger strecken ugs

podnosić [perf podnieść] palec [lub rękę]

jdn zu Boden strecken

powalić kogoś [na ziemię]

die Beine unter jds Tisch strecken ugs

być na czyimś utrzymaniu

2. strecken ugs (ergiebiger machen):

strecken Suppe, Soße, Drogen

rozcieńczać [perf rozcieńczyć]

3. strecken (rationieren):

strecken Vorräte, Geld

oszczędzać

II . strẹcken [ˈʃtrɛkən] VERB refl

1. strecken (sich recken):

sich dehnen und strecken

rozciągać [perf rozciągnąć] się

sich dehnen und strecken

przeciągać [perf przeciągnąć] się

die Kinder haben sich gestreckt ugs

dzieci ntpl przeciągały się

2. strecken (sich hinziehen):

der Weg streckt sich kilometerlang ugs

droga f ciągnie się kilometrami

I . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] VERB trans

1. streifen (flüchtig berühren):

streifen

muskać [perf musnąć]

der Schuss hat ihn an der Schulter gestreift

pocisk m drasnął go w ramię

das Fahrzeug streifte sie am Oberschenkel

samochód m otarł się o jej udo

das Geschoss streifte sie am Oberschenkel

pocisk m drasnął jej udo

2. streifen (flüchtig erwähnen):

streifen

napomykać [perf napomknąć]

er streift das Thema nur

on robi [lub czyni] tylko wzmiankę na ten temat [lub traktuje ten temat pobieżnie]

3. streifen (überziehen, abziehen):

ich streifte mir den Ring auf den Finger

włożyłem pierścionek na palec

ich streifte mir den Ring vom Finger

zdjąłem [lub ściągnąłem] pierścionek z palca

II . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] VERB intr +sein geh (gehen)

durch den Wald streifen

wędrować przez las

durch ein Gebiet streifen

przemierzać teren geh

stre̱i̱ken [ˈʃtraɪkən] VERB intr

1. streiken (einen Streik durchführen):

[für etw] streiken

strajkować [perf za‑] [w jakimś celu]

2. streiken ugs:

streiken (sich weigern, nicht funktionieren) (Batterie, Computer)

odmawiać [perf odmówić] posłuszeństwa

streiken (Motor)

zastrajkować ugs

strẹssen [ˈʃtrɛsən] VERB trans ugs

stressen

stresować [perf ze‑]

die Arbeit stresst mich total

ta praca f totalnie mnie stresuje

stre̱u̱nen [ˈʃtrɔɪnən] VERB intr +sein

streunen (umherstreifen) (Person, Katze)

wałęsać [lub włóczyć] się ugs

durch die Stadt streunen

włóczyć się po mieście ugs

streunender Hund

wałęsający się pies m ugs

Stre̱u̱sel <‑s, ‑> [ˈʃtrɔɪzəl] SUBST m o nt

Streusel

kruszonka f

stre̱i̱fig [ˈʃtraɪfɪç] ADJ

streifig

pasiasty

streifig

w paski

streifig

prążkowany

streifig

smugowaty

streifig sein

mieć prążki [lub paski]

die Fenster sind ganz streifig

okna ntpl mają pełno smug

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] VERB intr

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [perf po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw Akk streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] VERB refl

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [perf po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte Sprichw

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta Sprichw

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać

stre̱i̱tig ADJ

1. streitig (strittig):

streitig Angelegenheit, Frage

problematyczny

streitig Angelegenheit, Frage

budzący wątpliwości

jdm etw streitig machen

kwestionować czyjeś prawa do czegoś

jdm etw streitig machen

odmawiać komuś praw[a] do czegoś

jdm den Vorrang streitig machen

kwestionować [perf za‑] czyjeś pierwszeństwo

2. streitig JUR (umstritten):

streitig Ansprüche, Tatsachen

sporny

eine streitige Verhandlung

postępowanie nt sporne

strẹssig ADJ ugs

stressig Arbeit, Zeit:

stressig

stresujący

stre̱i̱cheln [ˈʃtraɪçəln] VERB trans

streicheln

głaskać [perf po‑]

streubar ADJ

Benutzereintrag

streubarer Dünger LANDW

łatwy do rozsiewania nawóz