Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „uiterwaarden“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

ui·ter·aard: Adverb
eer·waar·de: Nomen
over·waar·de: Nomen
meer·waar·de: Nomen
on·der·waar·de·ren: Verb
uit·een·bar·sten: Verb
ui·ter·ma·te: Adverb
ont·aar·den: Verb
lik·ke·baar·den: Verb
her·waar·de·ren: Verb
uit·een·val·len: Verb
voor·waar·de: Nomen
her·waar·de·ring: Nomen
uit·een·spat·ten: Verb
ui·ter·ste: Nomen
aan·vaar·den: Verb
dag·vaar·den: Verb
uit·ein·de: Nomen
uit·een·gaan: Verb
uit·een·lo·pen: Verb

Meintest du vielleicht: uiteraard , meerwaarde , overwaarde , eerwaarde , onderwaarderen , uiteenbarsten , voorwaarde , uiteenvallen , herwaarderen , likkebaarden , ontaarden , uitermate , uiteenspatten , herwaardering , uiteenzetten , uitentreuren , uiteenlopen , uiteengaan , uiteinde , dagvaarden , aanvaarden und uiterste

ui·ter·aard [œytərart] ADV

selbstverständlich

eer·waar·de <eerwaarde|n> [erwardə] SUBST m

over·waar·de [ovərwardə] SUBST f geen Pl

meer·waar·de [merwardə] SUBST f geen Pl

on·der·waar·de·ren <onderwaardeerde/waardeerde onder, h. ondergewaardeerd> [ɔndərwarderə(n)] VERB trans

onderwaarderen

uit·een·bar·sten [œytembɑrstə(n)] VERB intr

uiteenbarsten

auseinanderplatzen

uiteenbarsten

uiteenbarsten

ui·ter·ma·te [œytərmatə] ADV

außerordentlich

uitermate (positief)

ont·aar·den <ontaardde, i. ontaard> [ɔntardə(n)] VERB intr

1. ontaarden (personen):

aus der Art schlagen

2. ontaarden (zaken):

de twist ontaardde in een vechtpartij

der Streit artete in eine Schlägerei aus [o. zu einer Schlägerei aus]

lik·ke·baar·den <likkebaardde, h. gelikkebaard> [lɪkəbardə(n)] VERB intr

likkebaarden

sich Dat die Lippen lecken

naar iets likkebaarden (gretig verlangen)

sich die Finger nach etw lecken

her·waar·de·ren <herwaardeerde, h. (ge)herwaardeerd> [hɛrwarderə(n)] VERB trans

herwaarderen

herwaarderen econ.

uit·een·val·len <viel uiteen, i. uiteengevallen> [œytenvɑlə(n)] VERB intr

uiteenvallen

auseinanderfallen

uiteenvallen

voor·waar·de <voorwaarde|n> [vorwardə] SUBST f

1. voorwaarde (voorafgaande beperking):

aan de voorwaarden voldoen

die Bedingungen erfüllen

iets als voorwaarde stellen

etw zur Bedingung machen

onder [o. op ] voorwaarde dat

unter der Bedingung, dass

(zijn) voorwaarden stellen

(seine) Bedingungen stellen

2. voorwaarde (factor die iets mogelijk maakt):

Voraussetzung f

3. voorwaarde:

voorwaarde jur., econ.

op huwelijkse voorwaarden getrouwd zijn

in Gütertrennung leben

tegen aantrekkelijke voorwaarden

zu günstigen Bedingungen

her·waar·de·ring <herwaardering|en> [hɛrwarderɪŋ] SUBST f

herwaardering

herwaardering econ.

Revalorisierung f

uit·een·spat·ten <spatte uiteen, i. uiteengespat> [œytenspɑtə(n)] VERB intr

uiteenspatten

uiteenspatten

auseinanderspringen

uiteenspatten

ui·ter·ste <uiterste|n> [œytərstə] SUBST nt

1. uiterste (het hoogste in zijn soort, het meest uiteenliggende):

Äußerste(s) nt

Extrem nt

tot uitersten vervallen

in Extreme verfallen

van het ene uiterste in het andere

von einem Extrem ins andere

2. uiterste (m. b. t. een rangorde, intensiteit):

Äußerste(s) nt

Letzte(s) nt

bereid zijn tot het uiterste te gaan

bereit sein, bis zum Äußersten zu gehen

3. uiterste (einde):

Letzte(s) nt

Ende nt

zich tot het uiterste verdedigen

sich bis zum Äußersten verteidigen

aan·vaar·den <aanvaardde, h. aanvaard> [anvardə(n)] VERB trans

1. aanvaarden (accepteren):

dit tragisch verlies moeten wij aanvaarden

diesen tragischen Verlust müssen wir akzeptieren

2. aanvaarden (beginnen te doen):

hij aanvaardde zijn nieuwe functie

er nahm seine neue Tätigkeit auf

de thuisreis aanvaarden

die Heimreise antreten

3. aanvaarden (op zich nemen):

de verantwoordelijkheid aanvaarden

die Verantwortung übernehmen

4. aanvaarden (in ontvangst, gebruik nemen):

het huis is dadelijk te aanvaarden

das Haus ist sofort bezugsfertig

een erfenis aanvaarden

ein Erbe antreten

excuses aanvaarden

Entschuldigungen annehmen

dag·vaar·den <dagvaardde, h. gedagvaard> [dɑxfardə(n)] VERB trans

1. dagvaarden jur.:

vor Gericht laden

2. dagvaarden (ter vergadering oproepen):

uit·ein·de <uiteinde|n> [œytɛində] SUBST nt

1. uiteinde:

uiteinde (uiterste punt)

Ende nt

uiteinde (van stok e.d.)

Spitze f

aan het uiteinde van de stad

am äußersten Ende der Stadt

2. uiteinde (afloop):

Ende nt

Ausgang m

iem een zalig uiteinde wensen

jdm zum Jahreswechsel alles Gute wünschen

uit·een·gaan <ging uiteen, i. uiteengegaan> [œyteŋɣan] VERB intr

auseinandergehen

hier gaan onze wegen uiteen

hier trennen sich unsere Wege

uit·een·lo·pen <liep uiteen, i. uiteengelopen> [œytenlopə(n)] VERB intr

1. uiteenlopen (niet in dezelfde richting lopen):

uiteenlopen

auseinanderlaufen

uiteenlopen

auseinandergehen

2. uiteenlopen:

uiteenlopen (verschillen)

auseinandergehen

uiteenlopen (meningen)

uiteenlopen (groot verschil)

auseinanderklaffen

op dit punt lopen de meningen uiteen

da scheiden sich die Geister

de schattingen lopen uiteen van zes tot tien miljoen

die Schätzungen variieren von sechs bis zehn Millionen

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski