Übersetzungen für „Lebendiges“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

le·ven·dig <levendige, levendiger, levendigst> [levəndəx] ADJ

1. levendig (druk):

levendig

lebhaft

levendig

rege

een levendige vraag econ.

eine lebhafte [o. rege] Nachfrage

2. levendig:

levendig (vol leven)

lebhaft

levendig (debat, discussie, gesprek)

angeregt

levendig (belangstelling, fantasie, geest)

rege

levendig (in leven, levend)

lebendig

de herinnering levendig houden

die Erinnerung wach halten

levendige ogen

lebhafte Augen Pl

levendig van geest

geistig rege

levendig van aard zijn

von Natur lebhaft sein

3. levendig (fris):

levendig

lebhaft

4. levendig (duidelijk):

levendig

lebendig

levendig

lebhaft

dat kan ik mij levendig voorstellen

das kann ich mir lebhaft vorstellen

ver·le·ven·di·gen² <verlevendigde, h. verlevendigd> [vərlevəndəɣə(n)] VERB trans (levendig maken)

verlevendigen

beleben

ein·di·gen¹ <eindigde, h. geëindigd> [ɛindəɣə(n)] VERB trans

1. eindigen (ten einde brengen):

eindigen

beenden

hij eindigde zijn leven in eenzaamheid

er beschloss sein Leben in Einsamkeit

2. eindigen (besluiten, afronden):

eindigen

(be)schließen

eindigen

beenden

hij eindigde zijn brief met een wens

er (be)schloss seinen Brief mit einem Wunsch

be·hen·dig <behendige, behendiger, behendigst> [bəhɛndəx] ADJ

behendig

behände

behendig

geschickt

behendig

gewandt

een behendige jongen

ein flinker Junge

een vraag behendig ontwijken

einer Frage geschickt ausweichen

een behendige tactiek

eine gewandte Taktik

be·ëin·di·gen <beëindigde, h. beëindigd> [bəɛindəɣə(n)] VERB trans

1. beëindigen (een einde maken aan):

beëindigen

beenden

beëindigen

beendigen

beëindigen

ein Ende machen [o. setzen]

2. beëindigen (geschillen):

beëindigen

schlichten

be·zon·di·gen <bezondigde zich, h. zich bezondigd> [bəzɔndəɣə(n)] VERB wk ww

bezondigen zich bezondigen:

bezondigen

sich versündigen

zich bezondigen aan dronkenschap

sich der Trunkenheit schuldig machen

zon·di·gen <zondigde, h. gezondigd> [zɔndəɣə(n)] VERB intr

zondigen

sündigen

el·len·dig¹ <ellendige, ellendiger, ellendigst> [ɛlɛndəɣ] ADJ

1. ellendig:

ellendig (rampzalig)

elend

ellendig (jammerlijk)

jammervoll

ellendige toestanden

elende Zustände Pl

2. ellendig (beklagenswaardig):

ellendig

elend

ellendig

jämmerlich

ellendig aan zijn einde komen

ein jämmerliches [o. klägliches] Ende finden

ellendige mensen

arme Menschen Pl

ik voel me ellendig

mir ist elend (zumute)

3. ellendig (erbarmelijk):

ellendig

elend

ellendig

erbärmlich

ellendig

miserabel

een ellendig krot van een huis

eine elende Bruchbude

4. ellendig (zeer vervelend):

ellendig

elend

een ellendige geschiedenis

eine ärgerliche Geschichte

5. ellendig (onbetekenend):

ellendig

elend

ellendig

lumpig

ellendig

leidig

een ellendige honderd euro

lumpige hundert Euro

6. ellendig (verachtelijk):

ellendig

elend

ellendig

gemein

ellendig

erbärmlich

in·wen·dig [ɪnwɛndəx] ADJ

1. inwendig (van binnen zittend):

inwendig

innere(r, s)

inwendig

inwendig(r, s)

voor inwendig gebruik

zur innerlichen Anwendung

inwendige kneuzingen

innere Verletzungen Pl

de inwendige mens versterken scherzh

etw für die Seele tun

2. inwendig (niet naar buiten blijkend):

inwendig

innerliche(r, s)

inwendig

innere(r, s)

met inwendige voldoening

mit innerer Befriedigung

be·sten·dig [bəstɛndəx] ADJ

1. bestendig (duurzaam):

bestendig

dauerhaft

bestendig

ständig

bestendig

stet(ig)

2. bestendig (niet veranderlijk):

bestendig

beständig

3. bestendig (bestand tegen):

bestendig

beständig

bestendig

sicher

lam·len·dig <lamlendige, lamlendiger, lamlendigst> [lɑmlɛndəx] ADJ

1. lamlendig (onaangenaam):

lamlendig

ärgerlich

lamlendig

leidig

2. lamlendig (futloos):

lamlendig

lahm

lamlendig

schlaff

lamlendig

schlapp

af·kon·di·gen <kondigde af, h. afgekondigd> [ɑfkɔndəɣə(n)] VERB trans

afkondigen (bekendmaken: verordening, amnestie, bevel)

erlassen

afkondigen (bekendmaken: noodtoestand, uitzonderingstoestand, staat van beleg, boycot)

verhängen

afkondigen (bekendmaken: staking)

ausrufen

afkondigen (bekendmaken: bruidspaar)

aufbieten

een boycot tegen een land afkondigen

den Boykott über ein Land verhängen

een voorgenomen huwelijk afkondigen

das Aufgebot (für die Heirat) bestellen

de staat van beleg in een gebied afkondigen

den Ausnahmezustand über ein Gebiet verhängen

iets in 't openbaar afkondigen

etw öffentlich bekannt geben

des·kun·di·ge <deskundige|n> [dɛskʏndəɣə] SUBST m en f

deskundige

Sachverständige(r) f(m)

deskundige

Sachkundige(r) f(m)

deskundige (die een advies uitbrengt)

Gutachter m

deskundige (expert)

Experte m

een financieel deskundige

ein Finanzexperte

over·han·di·gen <overhandigde, h. overhandigd> [ovərhɑndəɣə(n)] VERB trans

overhandigen

übergeben

overhandigen (ter hand stellen)

aushändigen

overhandigen (uitreiken)

überreichen

iem een brief overhandigen

jdm einen Brief übergeben [o. aushändigen] [o. überreichen]