Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „ergebenden“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

ge·bon·den: Verb
on·ge·bon·den: Adjektiv und Adverb
te·rug·zen·den: Verb
toe·wen·den: Verb
toe·zen·den: Verb
ver·zen·den: Verb
weg·zen·den: Verb
er·ge·ren: Verb
per·soons·ge·bon·den: Adjektiv und Adverb
kort·aan·ge·bon·den: Adjektiv und Adverb
er·ger·nis: Nomen
af·wen·den: Verb
af·zen·den: Verb
na·zen·den: Verb
om·wen·den: Verb
in·zen·den: Verb
schen·den: Verb
aan·wen·den: Verb
uit·zen·den: Verb
om·wo·nen·den: Nomen

Meintest du vielleicht: ongebonden , gebonden , terugzenden , ergeren , wegzenden , verzenden , toezenden , toewenden , persoonsgebonden , kortaangebonden , afbinden , ergens , doorzenden , voorwenden , omwonenden , uitzenden , aanwenden , schenden , inzenden , omwenden , nazenden , afzenden , afwenden und ergernis

ge·bon·den² VERB

gebonden volt. deelw. van binden¹, binden², binden³

Siehe auch: binden , binden , binden

bin·den³ <bond zich, h. zich gebonden> [bɪndə(n)] VERB wk ww

binden zich binden (een verplichting op zich nemen):

sich verpflichten

bin·den² <bond, h. gebonden> [bɪndə(n)] VERB intr

1. binden (dik worden):

dickflüssig werden

2. binden übtr (een band smeden):

bin·den¹ <bond, h. gebonden> [bɪndə(n)] VERB trans

1. binden (vastmaken):

ik ben aan huis gebonden übtr

ich bin ans Haus gefesselt

iem iets op het hart binden übtr

jdm etw ans Herz legen

2. binden übtr:

onze idealen binden ons

unsere Ideale verbinden uns

3. binden (boekwezen):

4. binden kookk.:

on·ge·bon·den [ɔŋɣəbɔndə(n)] ADJ

1. ongebonden lit.:

ongebonden stijl

ungebundene Rede

2. ongebonden (boekwezen):

3. ongebonden (losbandig):

een ongebonden levenswijze

eine zügellose Lebensweise

4. ongebonden (zonder verplichtingen):

frei

de ongebonden landen

die neutralen Länder

een ongebonden leventje leiden

ein ungebundenes [o. freies] Leben führen

te·rug·zen·den <zond terug, h. teruggezonden> [tərʏxsɛndə(n)] VERB trans

1. terugzenden (wegzenden):

terugzenden

terugzenden

zurückschicken

2. terugzenden (weer zenden naar de plaats van herkomst):

terugzenden

terugzenden ugs

zurückschicken

3. terugzenden (terugsturen):

terugzenden

zurückschicken

toe·wen·den <wendde toe, h. toegewend> [tuwɛndə(n)] VERB trans

toe·zen·den <zond toe, h. toegezonden> [tuzɛndə(n)] VERB trans

ver·zen·den <verzond, h. verzonden> [vərzɛndə(n)] VERB trans

met de trein verzenden

per [o. mit der] Bahn verschicken

per schip verzenden

weg·zen·den <zond weg, h. weggezonden> [wɛxsɛndə(n)] VERB trans

1. wegzenden:

wegzenden (ergens heen zenden)

wegzenden (ergens heen zenden)

wegzenden (ergens heen zenden)

wegzenden (verzenden ook)

2. wegzenden (wegsturen, afwijzen):

3. wegzenden (ontslaan):

er·ge·ren² <ergerde zich, h. zich geërgerd> [ɛrɣərə(n)] VERB wk ww

ergeren zich ergeren (aanstoot nemen):

zich aan [o. over ] misstanden ergeren

sich über Missstände ärgern

zich dood ergeren

sich zu Tode ärgern

per·soons·ge·bon·den [pɛrsonsxəbɔndə(n)] ADJ

persoonsgebonden

personengebunden

kort·aan·ge·bon·den [kɔrtaŋɣəbɔndə(n)] ADJ

kortaangebonden

kurz angebunden präd

er·ger·nis <ergernis|sen> [ɛrɣərnɪs] SUBST f

1. ergernis (toestand):

Ärger m

tot (grote) ergernis van de aanwezigen

zum (großen) Ärger [o. Verdruss] der Anwesenden

ergernis verwekken

Ärgernis [o. Ärger] erregen

2. ergernis (aanleiding):

je bent me een ergernis

du bist mir ein Ärgernis

af·wen·den <wendde af, h. afgewend> [ɑfwɛndə(n)] VERB trans

af·zen·den <zond af, h. afgezonden> [ɑfsɛndə(n)] VERB trans

na·zen·den <zond na, h. nagezonden> [nazɛndə(n)] VERB trans

iems post nazenden

jdm die Post nachschicken

om·wen·den <wendde om, h. omgewend> [ɔmwɛndə(n)] VERB trans

het hoofd omwenden

den Kopf (um)wenden [o. (um)drehen]

in·zen·den <zond in, h. ingezonden> [ɪnzɛndə(n)] VERB trans

1. inzenden (binnen een ruimte zenden):

iem de wereld inzenden

jdn in die Welt (hinaus)schicken

2. inzenden (insturen, indienen):

goederen inzenden voor een tentoonstelling

eine Ausstellung mit Waren beschicken

schen·den <schond, h. geschonden> [sxɛndə(n)] VERB trans

1. schenden (schade berokkenen):

de geschonden lichamen van de gevangenen

die verletzten Körper der Gefangenen

2. schenden (onteren):

schänden form

entehren form

3. schenden (beschadigen):

een geschonden exemplaar

ein beschädigtes [o. schadhaftes] Exemplar

een van de pokken geschonden gezicht

ein blatternarbiges Gesicht

4. schenden (ontwijden):

graven schenden

Gräber schänden

5. schenden:

schenden (verbreken)

schenden (niet nakomen)

zijn eed schenden

seinen Eid verletzen [o. brechen]

de mensenrechten schenden

die Menschenrechte verletzen

aan·wen·den <wendde aan, h. aangewend> [anwɛndə(n)] VERB trans

uit·zen·den <zond uit, h. uitgezonden> [œytsɛndə(n)] VERB trans

1. uitzenden (met een opdracht wegzenden):

een technicus naar een ontwikkelingsland uitzenden

einen Techniker in ein Entwicklungsland schicken

2. uitzenden:

uitzenden RADIO, TV

uitzenden (programma)

bringen ugs

iets over de radio uitzenden

etw im Radio senden

3. uitzenden (direct):

stralen/golven uitzenden

Strahlen/Wellen aussenden

om·wo·nen·den [ɔmwonəndə(n)] SUBST Pl

Umwohner Pl

Anwohner Pl

Anwohnerschaft f kein Pl

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski