Übersetzungen für „zweien“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

zwegen VERB

zwegen 3. Pers Pl Imperf van zwijgen¹, zwijgen²

Siehe auch: zwijgen , zwijgen

zwij·gen² <zweeg, h. gezwegen> [zwɛiɣə(n)] VERB intr

zwijgen

schweigen

zwijgen als het graf

schweigen wie ein Grab

zwijgen als het graf (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

zwijgen als vermoord belg

schweigen wie ein Grab

zwijgen als vermoord (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

in alle talen zwijgen

in sieben Sprachen schweigen ugs

om nog te zwijgen van …

ganz zu schweigen von … +Dat

wie zwijgt, stemt toe Sprichw

keine Antwort ist auch eine Antwort

zwij·gen¹ [zwɛiɣə(n)] SUBST nt geen Pl

zwijgen

Schweigen nt

er het zwijgen toe doen

sich über etw Akk ausschweigen

iem het zwijgen opleggen

jdm Stillschweigen auferlegen

iem het zwijgen opleggen übtr

jdn zum Schweigen bringen

zwe·men <zweemde, h. gezweemd> [zwemə(n)] VERB intr

zwemen

grenzen

zwemen (kleur)

spielen

zwe·ren¹ <zwoor/zweerde, h. gezworen> [zwerə(n)] VERB trans (een eed afleggen)

zweren

schwören

iem trouw zweren

jdm Treue schwören

zwe·ten <zweette, h. gezweten/gezweet> [zwetə(n)] VERB intr (ook kaas, muren)

zweten

schwitzen

zweten

transpirieren fachspr

zweten als een otter

wie ein Affe schwitzen ugs

op iets zweten

sich mit etw abplagen

zwe·ven <zweefde, h./i. gezweefd> [zwevə(n)] VERB intr

zweven

schweben

zwe·pen <zweepte, h. gezweept> [zwepə(n)] VERB trans

zwepen

peitschen

zwen·ken <zwenkte, h. gezwenkt> [zwɛŋkə(n)] VERB trans

zwenken

schwenken

zwer·ven <zwierf, h. gezworven> [zwɛrvə(n)] VERB intr

1. zwerven:

zwerven (ronddolen)

(umher)streifen

zwerven (trekken)

wandern

zwerven (trekken)

(umher)streunen abw

een zwervende hond

ein streunender Hund

zijn ogen [o. blik] over iets laten zwerven übtr

den Blick über etw Akk schweifen lassen

zwervende volkeren

nomadisierende Völker Pl

2. zwerven (landlopen):

zwerven

umherziehen

een zwervend leven leiden

nicht sesshaft sein

zwet·sen <zwetste, h. gezwetst> [zwɛtsə(n)] VERB intr

1. zwetsen (luidruchtig en onbedachtzaam spreken):

zwetsen

Sprüche klopfen abw ugs

2. zwetsen (grootspreken, opsnijden):

zwetsen

aufschneiden abw ugs

zwel·gen¹ <zwolg, h. gezwolgen> [zwɛlɣə(n)] VERB trans (gulzig eten, drinken)

zwelgen

schlingen

iets naar binnen zwelgen

etw hinunterschlingen

zwel·len <zwol, i. gezwollen> [zwɛlə(n)] VERB intr

zwellen

(an)schwellen

de rivier zwelt

der Fluss schwillt an

zijn borst zwol van trots übtr

seine Brust schwoll an vor Stolz

zwem·men <zwom, h./i. gezwommen> [zwɛmə(n)] VERB intr

zwemmen

schwimmen

zwemmen (zich in water baden)

baden

iem/iets laten zwemmen übtr

sich nicht mehr um jdn/etw kümmern

verboden te zwemmen

Baden verboten

zwer·men <zwermde, h. gezwermd> [zwɛrmə(n)] VERB intr

zwermen

schwärmen

zwe·vend [zwevənt] ADJ

zwevend

schwebend

de zwevende kiezer pol.

der Wechselwähler

de zwevende ribben

die falschen Rippen Pl

de zwevende valuta fin.

die flottierende Währung

een zwevende vloer

schwimmende(r) Estrich m

zwaai·en¹ <zwaaide, h. gezwaaid> [zwajə(n)] VERB trans

zwaaien (heen en weer bewegen)

schwingen

zwaaien (iets boven het hoofd)

schwenken

zwaaien (naar iem)

winken +Dat

zwaaien (nonchalant)

schlenkern

iem gedag zwaaien

jdm zuwinken

de scepter zwaaien übtr

das Zepter führen scherzh

Zwe·den [zwedə(n)] SUBST nt geen Pl

Zweden

Schweden nt

zweeg VERB

zweeg 3. Pers Sg Imperf van zwijgen¹, zwijgen²

Siehe auch: zwijgen , zwijgen

zwij·gen² <zweeg, h. gezwegen> [zwɛiɣə(n)] VERB intr

zwijgen

schweigen

zwijgen als het graf

schweigen wie ein Grab

zwijgen als het graf (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

zwijgen als vermoord belg

schweigen wie ein Grab

zwijgen als vermoord (hardnekkig niets zeggen)

sich ausschweigen

in alle talen zwijgen

in sieben Sprachen schweigen ugs

om nog te zwijgen van …

ganz zu schweigen von … +Dat

wie zwijgt, stemt toe Sprichw

keine Antwort ist auch eine Antwort

zwij·gen¹ [zwɛiɣə(n)] SUBST nt geen Pl

zwijgen

Schweigen nt

er het zwijgen toe doen

sich über etw Akk ausschweigen

iem het zwijgen opleggen

jdm Stillschweigen auferlegen

iem het zwijgen opleggen übtr

jdn zum Schweigen bringen

zweem [zwem] SUBST m geen Pl

zweem (lichte graad)

Spur f

zweem (schijntje, klein beetje)

Hauch m

zweem (schijntje, klein beetje)

Schimmer m

zweem (zwakke gewaarwording, lichte opwelling)

Anflug m

zweem (uiterlijke schijn)

Anstrich m

zweem (kleur)

Stich m

er is geen zweem van te bespeuren

davon ist noch nicht mal ein Hauch zu spüren

er klonk een zweempje ironie in zijn stem

in seiner Stimme klang eine Spur von Ironie mit

blauw met een zweem van violet

blau mit einem Stich ins Violette

geen zweem van hoop

kein Hoffnungsschimmer

met een zweem van ernst

mit einem gewissen ernsten Unterton

een zweem van voornaamheid

ein Hauch von Vornehmheit

zonder een zweem van twijfel

ohne den geringsten Zweifel

zweep <zwepen> [zwep] SUBST f

zweep

Peitsche f

zweep (van een ruiter)

Reitgerte f

het klappen van de zweep kennen übtr

wissen, wo's langgeht ugs

zweer <zweren> [zwer] SUBST f

zweer

Geschwür nt