Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „umgefallen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch (Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

ge·val·len: Verb
mee·val·len: Verb
om·val·len: Verb
be·val·len: Verb
uit·val·len: Verb
toe·val·len: Verb
weg·val·len: Verb
base·bal·len: Verb
in·val·len: Verb
af·val·len: Verb
op·val·len: Verb
schal·len: Verb
aan·val·len: Verb
bij·val·len: Verb
ver·gal·len: Verb
ver·val·len: Adjektiv und Adverb
ont·val·len: Verb
korf·bal·len: Verb
open·val·len: Verb
ver·knal·len: Verb

Meintest du vielleicht: meevallen , gevallen , baseballen , wegvallen , toevallen , uitvallen , bevallen , omvallen , overvallen , neervallen , kristallen , honkballen , doodvallen , voetballen , versmallen , verknallen , openvallen , korfballen , ontvallen , vervallen , vergallen , bijvallen , aanvallen , schallen , opvallen , afvallen und invallen

ge·val·len VERB

gevallen volt. deelw. van vallen¹, vallen²

Siehe auch: vallen , vallen

val·len² <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB unpers ww

1. vallen (ontstaan):

geben

er vielen doden

er vallen klappen

es setzt Prügel

er valt een schot

es fällt ein Schuss

er viel een stilte

es entstand eine Stille

toen zijn er enkele woorden gevallen

dann hat es eine Auseinandersetzung gegeben

2. vallen (op een bepaalde manier zijn):

geben

sein

daarover valt te praten

darüber lässt sich reden

er viel niet aan te tornen

daran war nicht zu rütteln

wat valt er te vertellen?

was gibt es zu erzählen?

er valt veel voor te zeggen

das hat viel für sich

er valt nog weinig van te zeggen

man weiß noch nichts Genaues

val·len¹ <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB intr

1. vallen (neervallen):

het doek valt

der Vorhang fällt

het doek valt übtr

≈ das Spiel ist aus

komen te vallen

een opmerking laten vallen

eine Bemerkung fallen lassen

2. vallen (omvallen):

aan stukken vallen

auseinanderfallen

een gat in zijn knie vallen

sich Dat das Knie aufschlagen

zich laten vallen

sich hinfallen lassen

naar beneden vallen

naar beneden vallen

op z'n bek vallen übtr

auf die Schnauze fallen

met vallen en opstaan übtr

≈ mit vielen Rückschlägen

over een woord vallen übtr

sich über ein Wort ärgern

van de trap af vallen

die Treppe herunterfallen

van zijn stoel vallen van verbazing übtr

vor Staunen fast vom Stuhl fallen

3. vallen (terechtkomen):

een blik laten vallen op

einen Blick auf etw Akk fallen lassen

de keuze/de verdenking viel op haar

die Wahl/der Verdacht fiel auf sie

de klemtoon valt op de eerste lettergreep

der Akzent liegt auf der ersten Silbe

4. vallen (plaatshebben op):

Kerstmis valt op een woensdag

Weihnachten fällt auf einen Mittwoch

5. vallen (los neerhangen):

in plooien vallen

in Falten fallen

6. vallen (zich voordoen):

de avond valt

der Abend bricht herein

7. vallen (in een situatie zijn):

in een bepaalde categorie vallen

unter eine bestimmte Kategorie fallen

8. vallen (sneuvelen):

vallen ook übtr

het kabinet is gevallen

das Kabinett ist gestürzt worden

9. vallen (in een toestand komen):

in slechte handen vallen

in schlechte Hände geraten

hij viel van de ene verbazing in de andere

er kam aus dem Staunen nicht heraus

uit de toon vallen

aus dem Rahmen fallen

10. vallen:

zijn idee valt goed (gewaardeerd worden)

seine Idee wird begrüßt

in de smaak vallen

Wendungen:

zij valt op mannen (zich aangetrokken voelen tot)

sie ist verrückt nach Männern

bij het vallen van de nacht

bei Einbruch der Nacht

iem in de rede vallen

jdm ins Wort fallen

hij liet de aanklacht vallen

er zog die Anklage zurück

iem om de hals vallen

jdm um den Hals fallen

het werk valt me zwaar

die Arbeit fällt mir schwer

mee·val·len <viel mee, i. meegevallen> [mevɑlə(n)] VERB intr

1. meevallen (minder erg zijn):

halb so schlimm sein

de pijn viel mee

die Schmerzen waren halb so schlimm

het valt niet mee

es ist nicht einfach [o. leicht]

dat zal wel meevallen

es wird schon gehen

2. meevallen (de verwachting overtreffen):

die Erwartungen übertreffen

hij valt bij nader inzien mee

genauer betrachtet ist er gar nicht so übel

om·val·len <viel om, i. omgevallen> [ɔmvɑlə(n)] VERB intr

omvallen van het lachen übtr

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

be·val·len <beviel, i. bevallen> [bəvɑlə(n)] VERB intr

1. bevallen:

bevallen (baren: zonder voorzetselvoorwerp)

bevallen (baren: met voorzetselvoorwerp)

gebären +Akk

zij is gisteren bevallen

sie hat gestern entbunden

zij is van een dochter bevallen

sie hat eine Tochter geboren

2. bevallen (aanstaan):

gefallen +Dat

hoe is het u bevallen?

wie hat es Ihnen gefallen?

uit·val·len <viel uit, i. uitgevallen> [œytfɑlə(n)] VERB intr

1. uitvallen:

uitvallen (losbarsten in woorden)

uitvallen (tekeergaan)

uitvallen (beledigend)

ausfällig [o. ausfallend] werden

tegen iem uitvallen

jdn anfahren [o. anfauchen] ugs

2. uitvallen (losgaande vallen):

zijn haren zijn al aan 't uitvallen

seine Haare fallen bereits aus

3. uitvallen SPORT:

uitvallen (wegvallen)

uitvallen (wedstrijd staken)

4. uitvallen (het genoemde resultaat hebben):

die tekening is goed uitgevallen

die Zeichnung ist gut geworden

in mijn voordeel uitvallen

zu meinen Gunsten ausfallen

5. uitvallen (de genoemde aard hebben):

toe·val·len <viel toe, i. toegevallen> [tuvɑlə(n)] VERB intr

toevallen (bij loterij e.d.)

de hoofdprijs valt lotnummer 30 toe

der Hauptgewinn entfällt auf die Losnummer 30

weg·val·len <viel weg, i. weggevallen> [wɛxfɑlə(n)] VERB intr

1. wegvallen (van zijn plaats raken):

2. wegvallen (niet meer beschikbaar zijn):

de watertoevoer is weggevallen

die Wasserzufuhr ist unterbrochen

3. wegvallen (niet meer doorkomen):

het geluid valt telkens weg

der Ton fällt dauernd aus

4. wegvallen (komen te vervallen):

dit agendapunt valt weg

dieser Punkt der Tagesordnung entfällt

base·bal·len <baseballde, h. gebaseballd> [bezbɔːlə(n)] VERB intr

Baseball spielen

in·val·len <viel in, i. ingevallen> [ɪnvɑlə(n)] VERB intr

1. invallen (naar binnen, in iets vallen):

2. invallen (binnenvallen):

einfallen in +Akk

(in) een land invallen

in ein Land einfallen

3. invallen:

invallen ((plotseling) beginnen: nacht, duisternis, winter)

invallen ((plotseling) beginnen: nacht, duisternis, winter)

invallen ((plotseling) beginnen: schemering)

invallen ((plotseling) beginnen: dooi, vorst)

bij invallende duisternis

bei einbrechender Dunkelheit

4. invallen +Akk:

invallen (vervangen: in ambt of functie)

vertreten +Akk

invallen (vervangen: onverwacht)

einspringen für

voor een collega invallen

für einen Kollegen einspringen

voor een collega invallen

einen Kollegen vertreten

5. invallen (te binnen schieten):

zijn naam wil mij maar niet invallen

sein Name will mir einfach nicht einfallen

6. invallen muz.:

invallen (inzetten)

7. invallen (instorten, inzakken):

ingevallen wangen

eingefallene Wangen Pl

af·val·len <viel af, i. afgevallen> [ɑfɑlə(n)] VERB intr

1. afvallen (naar beneden vallen):

de bladeren vallen af

die Blätter fallen ab

het boek viel van zijn knieën af

das Buch fiel von seinen Knien herunter

2. afvallen (niet meer meetellen):

bij een wedstrijd afvallen

bei einem Wettkampf ausscheiden

3. afvallen (ontrouw worden):

de vriendinnen vielen haar af

die Freundinnen ließen sie im Stich

van het geloof afvallen

vom Glauben abfallen

4. afvallen (afslanken):

ik ben één kilo afgevallen

ich habe ein Kilo abgenommen

5. afvallen (overschieten):

er zal voor jou ook nog wel iets afvallen

es wird für dich sicher auch noch etw abfallen

6. afvallen scheepv.:

(van de wind) afvallen

nach Lee abgehen

op·val·len <viel op, i. opgevallen> [ɔpfɑlə(n)] VERB intr

ins Auge fallen

het is mij opgevallen

es ist mir aufgefallen

schal·len <schalde, h. geschald> [sxɑlə(n)] VERB intr

schallen muz.

aan·val·len¹ <viel aan, h. aangevallen> [anvɑlə(n)] VERB trans

aanvallen (een aanval doen op) ook übtr

aanvallen (plotseling)

bij·val·len <viel bij, i. bijgevallen> [bɛivɑlə(n)] VERB trans

beistimmen +Dat

beipflichten +Dat

ver·gal·len <vergalde, h. vergald> [vərɣɑlə(n)] VERB trans

iem het leven vergallen

jdm das Leben vergällen

ver·val·len¹ [vərvɑlə(n)] ADJ

1. vervallen (niet onderhouden):

een vervallen huis

ein verfallenes Haus

2. vervallen (armoedig, afgetakeld):

heruntergekommen

een vervallen indruk

ein verkommener Eindruck

3. vervallen (afgeschaft):

een vervallen recht

ein erloschenes Recht

4. vervallen (verstreken):

een vervallen wissel

ein verfallener Wechsel

ont·val·len <ontviel, i. ontvallen> [ɔntfɑlə(n)] VERB intr

1. ontvallen (sterven):

(durch den Tod) entrissen [o. genommen] werden

zijn vrouw is hem vroeg ontvallen

seine Frau ist ihm früh (durch den Tod) genommen worden

2. ontvallen (per ongeluk geuit worden):

herausrutschen ugs

de man liet zich een vloek ontvallen

dem Mann entfuhr ein Fluch

korf·bal·len [kɔrəvbɑlə(n)] VERB alleen inf.

Korbball spielen

open·val·len <viel open, i. opengevallen> [opə(n)vɑlə(n)] VERB intr

1. openvallen (zich openen):

zijn mond viel open van verbazing

vor Staunen klappte ihm der Kinnladen herunter

2. openvallen (vacant raken):

ver·knal·len <verknalde, h. verknald> [vərknɑlə(n)] VERB trans

1. verknallen (bederven):

ik heb alles verknald!

ich habe alles vermasselt!

2. verknallen (aan vuurwerk verschieten):

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski