Übersetzungen für „Urkunden“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

dier·kun·de [dirkʏndə] SUBST f geen Pl

dierkunde

Tierkunde f

dierkunde

Zoologie f

weer·kun·de [werkʏndə] SUBST f geen Pl

weerkunde

Wetterkunde f

na·tuur·kun·de [natyrkʏndə] SUBST f geen Pl

natuurkunde

Physik f

na·tuur·kun·dig [natyrkʏndəx] ADJ

natuurkundig

physikalisch

natuurkundig aardr.

physisch

natuurkundige aardrijkskunde

physische Geografie

af·ron·den <rondde af, h. afgerond> [ɑfrɔndə(n)] VERB trans

1. afronden (rond-, afmaken):

afronden

abrunden

2. afronden:

afronden (getallen, bedragen: naar boven)

aufrunden

afronden (getallen, bedragen: naar beneden)

abrunden

om·bin·den <bond om, h. omgebonden> [ɔmbɪndə(n)] VERB trans

ombinden

umbinden

schen·den <schond, h. geschonden> [sxɛndə(n)] VERB trans

1. schenden (schade berokkenen):

schenden

verletzen

de geschonden lichamen van de gevangenen

die verletzten Körper der Gefangenen

2. schenden (onteren):

schenden

schänden form

schenden

entehren form

3. schenden (beschadigen):

schenden

beschädigen

schenden

verunstalten

een geschonden exemplaar

ein beschädigtes [o. schadhaftes] Exemplar

een van de pokken geschonden gezicht

ein blatternarbiges Gesicht

4. schenden (ontwijden):

schenden

schänden

schenden

entweihen

graven schenden

Gräber schänden

5. schenden:

schenden (verbreken)

verletzen

schenden (niet nakomen)

brechen

zijn eed schenden

seinen Eid verletzen [o. brechen]

de mensenrechten schenden

die Menschenrechte verletzen

af·bin·den <bond af, h. afgebonden> [ɑvbɪndə(n)] VERB trans

afbinden

abbinden

af·wen·den <wendde af, h. afgewend> [ɑfwɛndə(n)] VERB trans

afwenden

abwenden

af·win·den <wond af, h. afgewonden> [ɑfwɪndə(n)] VERB trans

afwinden

abwickeln

afwinden

abrollen

af·zen·den <zond af, h. afgezonden> [ɑfsɛndə(n)] VERB trans

afzenden

absenden

afzenden

versenden

be·lan·den <belandde, i. beland> [bəlɑndə(n)] VERB intr

belanden

landen

in de gevangenis belanden

im Gefängnis landen

de oorlog deed hem in Londen belanden

der Krieg verschlug ihn nach London

be·vin·den¹ <bevond, h. bevonden> [bəvɪndə(n)] VERB trans (vaststellen, achten)

bevinden

befinden

iem schuldig bevinden

jdn (für) schuldig befinden

ge·bon·den¹ [ɣəbɔndə(n)] ADJ

gebonden

gebunden

aan huis gebonden zijn

ans Haus gefesselt sein

aan strenge regels gebonden zijn

an strenge Vorschriften gebunden sein

een gebonden boek

ein gebundenes Buch

gebonden soep

gebundene [o. legierte] Suppe f

ge·von·den VERB

gevonden volt. deelw. van vinden

Siehe auch: vinden

vin·den <vond, h. gevonden> [vɪndə(n)] VERB trans

1. vinden:

vinden (aantreffen, verkrijgen)

finden

vinden (ontdekken, opsporen)

herausfinden

gevonden voorwerpen

Fundsachen Pl

ik zal hem weten te vinden

ich werde ihn schon kriegen

2. vinden (aantreffen, ontwaren):

vinden

finden

iem tot iets bereid vinden

jdn finden, der zu etw Dat ist

ergens voor te vinden zijn übtr

für etw zu haben sein

iem thuis vinden

jdn zu Hause antreffen

er was niemand te vinden, die

es fand sich niemand, der

3. vinden (bedenken, uitdenken):

vinden

finden

heb je er al iets op gevonden?

hast du schon eine Lösung gefunden?

4. vinden:

vinden (achten, oordelen)

finden

vinden (beschouwen als)

halten für

vindt u het goed, dat ik rook?

gestatten Sie, dass ich rauche?

ik vind het jammer, dat …

es tut mir leid, dass …

ik vind haar mooi

ich finde sie schön

vind je (ook) niet?

findest du nicht auch?

ik zou het prettig vinden als …

es wäre mir angenehm, wenn …

iets terecht vinden

etw für richtig halten

ik vind het zonde van het geld

mir ist es leid um das Geld

5. vinden (ondervinden, ten deel krijgen):

vinden

finden

de dood vinden

den Tod finden

doorgang vinden

stattfinden

zijn oorsprong in iets vinden

seinen Ursprung in etw Dat haben

6. vinden (komen tot gelijke gezindheid):

vinden

finden

zij hebben elkaar gevonden (zijn het eens geworden)

sie sind sich einig geworden

zij hebben elkaar gevonden (vormen een paar)

sie haben sich gefunden

het met iem kunnen vinden

gut mit jdm auskommen

zich ergens in kunnen vinden

mit etw Dat einverstanden sein

ge·won·den VERB

gewonden volt. deelw. van winden

Siehe auch: winden

win·den <wond, h. gewonden> [wɪndə(n)] VERB trans

1. winden (wikkelen):

winden

wickeln

winden

winden

een doekje om zijn vinger winden

sich Dat einen Lappen um den Finger wickeln

zich uit iets winden übtr

sich aus etw herauswinden

2. winden:

winden (met een lier verplaatsen)

winden

winden (ophijsen ook)

aufwinden

het anker winden

den Anker lichten

ge·zon·den VERB

gezonden volt. deelw. van zenden¹, zenden²

Siehe auch: zenden , zenden

zen·den² <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] VERB trans

zenden (sturen)

senden

zenden (sturen)

schicken

zenden gesch.

abkommandieren

zenden (doen toekomen)

übersenden

iem naar de andere wereld zenden

jdn ins Jenseits befördern ugs

iem met verlof zenden

jdn beurlauben

zen·den¹ <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] VERB intr

zenden RADIO, TV

senden

zenden RADIO, TV

ausstrahlen

in·bin·den <bond in, h. ingebonden> [ɪmbɪndə(n)] VERB trans

1. inbinden (boekwezen):

inbinden

einbinden

2. inbinden (bedwingen):

inbinden

zurückstecken

inbinden

einlenken

hij zal moeten inbinden

er wird zurückstecken müssen

in·zen·den <zond in, h. ingezonden> [ɪnzɛndə(n)] VERB trans

1. inzenden (binnen een ruimte zenden):

inzenden

senden

inzenden

schicken

iem de wereld inzenden

jdn in die Welt (hinaus)schicken

2. inzenden (insturen, indienen):

inzenden

einsenden

inzenden

schicken

goederen inzenden voor een tentoonstelling

eine Ausstellung mit Waren beschicken

na·zen·den <zond na, h. nagezonden> [nazɛndə(n)] VERB trans

nazenden

nachschicken

nazenden

nachsenden

iems post nazenden

jdm die Post nachschicken