Übersetzungen für „volmaken“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

vuil·ma·ken <maakte vuil, h. vuilgemaakt> [vœylmakə(n)] VERB trans

vuilmaken

schmutzig machen

vuilmaken

beschmutzen

geen woorden aan iets vuilmaken übtr

keine Worte über etw Akk verlieren

zijn handen ergens niet aan vuilmaken übtr

sich Dat mit etw nicht die Finger schmutzig machen

los·ma·ken <maakte los, h. losgemaakt> [lɔsmakə(n)] VERB trans

1. losmaken (maken dat iets, iem los wordt):

losmaken

(los)lösen

losmaken

(auf)trennen

losmaken

aufmachen

losmaken

losmachen

de hond losmaken

den Hund losbinden

de wijn heeft zijn tong losgemaakt übtr

der Wein hat ihm die Zunge gelöst

zich losmaken van iets/iem

sich von etw/jdm lösen [o. trennen]

2. losmaken (losser maken):

losmaken

(auf)lockern

de spieren losmaken

die Muskeln lockern

3. losmaken (weten te verkrijgen):

losmaken

(bei jdm) lockermachen

geld losmaken

Geld lockermachen

4. losmaken ((interesse, emoties) oproepen):

losmaken

auslösen

ver·ma·ken <vermaakte, h. vermaakt> [vərmakə(n)] VERB trans

1. vermaken (genoegen geven):

vermaken

amüsieren

vermaken

belustigen

vermaken

unterhalten

zich vermaken

sich amüsieren

zich vermaken met iets iron

sich über etw lustig machen

zich vermaken met iets (niet ironisch)

sich mit etw vergnügen

2. vermaken (bij testament toewijzen):

vermaken

vererben

vermaken

vermachen

3. vermaken (anders maken):

vermaken

(um)ändern

een pak laten vermaken

einen Anzug ändern lassen

ver·vol·ma·ken <vervolmaakte, h. vervolmaakt> [vərvɔlmakə(n)] VERB trans

vervolmaken

vervollkommnen

door·ma·ken <maakte door, h. doorgemaakt> [dormakə(n)] VERB trans

doormaken

durchmachen

doormaken (moeilijkheden)

durchzustehen haben

doormaken (bloei)

erleben

over·ma·ken <maakte over, h. overgemaakt> [ovərmakə(n)] VERB trans

1. overmaken (bedrag):

overmaken

überweisen

iem geld overmaken

jdm Geld überweisen

het salaris op een rekening overmaken

das Gehalt auf ein Konto überweisen

2. overmaken (opnieuw maken):

overmaken

noch einmal machen

dood·ma·ken <maakte dood, h. doodgemaakt> [dotmakə(n)] VERB trans

doodmaken

töten

goed·ma·ken <maakte goed, h. goedgemaakt> [ɣutmakə(n)] VERB trans

1. goedmaken:

goedmaken (m.b.t. bedreven kwaad)

gutmachen

goedmaken (schuld)

abbüßen

goedmaken (schade vergoeden)

ersetzen

hij probeerde zijn onbeleefdheid weer goed te maken

er versuchte, seine Unhöflichkeit wiedergutzumachen

2. goedmaken:

goedmaken (een gebrek, tekortkoming: compenseren)

wettmachen ugs

goedmaken (een gebrek, tekortkoming: compenseren)

ausgleichen

goedmaken (een gebrek, tekortkoming: achterstand)

aufholen

goedmaken (een gebrek, tekortkoming: achterstand)

wettmachen ugs

goedmaken (een gebrek, tekortkoming: fout, verzuim)

wettmachen ugs

goedmaken (een gebrek, tekortkoming: fout, verzuim)

gutmachen

3. goedmaken:

goedmaken (onkosten, uitgaven)

decken

goedmaken (onkosten, uitgaven)

wieder hereinbringen ugs

goedmaken (vergoeden)

ersetzen

de ontvangsten kunnen de kosten niet goedmaken

die Einnahmen können die Kosten nicht decken

zullen we het (maar) weer goedmaken?

wollen wir uns wieder vertragen?

vast·ma·ken <maakte vast, h. vastgemaakt> [vɑstmakə(n)] VERB trans

vastmaken

festmachen

vastmaken

befestigen

een touw vastmaken aan een paal

ein Seil an einem Pfahl festmachen

zoek·ma·ken <maakte zoek, h. zoekgemaakt> [zukmakə(n)] VERB trans

1. zoekmaken:

zoekmaken (wegmaken: tijdelijk)

verlegen

zoekmaken (wegmaken: voor altijd)

verlieren

2. zoekmaken:

zoekmaken (nutteloos besteden)

vertun

zoekmaken (sterker)

vergeuden

vrij·ma·ken <maakte vrij, h. vrijgemaakt> [vrɛimakə(n)] VERB trans

vrijmaken

freimachen

ingevoerde goederen vrijmaken econ.

eingeführte Waren verzollen

ik kan me vanmiddag niet vrijmaken

ich kann mich heute Nachmittag nicht freimachen ugs

vol·maakt¹ <volmaakte, volmaakter, volmaaktst> [vɔlmakt] ADJ (zonder gebrek)

volmaakt

vollkommen

een volmaakt kunstwerk

ein vollkommenes Kunstwerk

van volmaakte schoonheid

von vollendeter Schönheit

vol·macht <volmacht|en> [vɔlmɑxt] SUBST f

volmacht

Vollmacht f

bij volmacht

in Vollmacht

volmacht geven

bevollmächtigen

volmacht geven

ermächtigen

de onbeperkte volmacht

die uneingeschränkte Vollmacht

volmacht verstrekken

(die) Vollmacht erteilen +Dat

aan·ma·ken <maakte aan, h. aangemaakt> [amakə(n)] VERB trans

1. aanmaken (vervaardigen):

aanmaken

anfertigen

onderdelen aanmaken

Einzelteile anfertigen

2. aanmaken (toebereiden):

aanmaken

zubereiten

iets met water aanmaken

etw mit Wasser anrühren

sla aanmaken

Salat anmachen [o. zubereiten]

wijn aanmaken

Wein panschen

3. aanmaken (doen branden):

aanmaken

anmachen

een vuur aanmaken

ein Feuer anmachen

mee·ma·ken <maakte mee, h. meegemaakt> [memakə(n)] VERB trans

1. meemaken:

meemaken (beleven)

mitmachen

meemaken (beleven)

erleben

meemaken (moeilijkheden)

durchmachen

ze heeft heel wat meegemaakt

sie hat allerhand durchgemacht

2. meemaken (een reis volbrengen):

meemaken

miterleben

uit·ma·ken <maakte uit, h. uitgemaakt> [œytmakə(n)] VERB trans

1. uitmaken (verbreken, verloving, verhouding):

uitmaken

lösen

het met iem uitmaken

mit jdm Schluss machen ugs

2. uitmaken:

uitmaken (vormen)

bilden

uitmaken (kosten, waarde)

ausmachen

dit plan maakt deel uit van een globale strategie

dieser Plan ist Teil einer globalen Strategie

de partij wil geen deel meer uitmaken van de nieuwe regering

die Partei will sich an der neuen Regierung nicht mehr beteiligen

3. uitmaken (van belang zijn):

uitmaken

ausmachen

dat maakt niet uit ugs

das ist egal

voor hem maakt dat niets uit

das macht ihm nichts aus

4. uitmaken:

uitmaken (beslissen)

entscheiden

uitmaken (vaststellen)

feststellen

de dienst uitmaken

das Sagen haben

dat is moeilijk uit te maken

das ist schwer festzustellen

dat moet ieder voor zich [o. met zichzelf] uitmaken

das muss jeder für sich entscheiden [o. mit sich selbst ausmachen]

5. uitmaken (noemen):

uitmaken

nennen

iem voor leugenaar uitmaken

jdn einen Lügner nennen

iem voor leugenaar uitmaken abw

jdn als Lügner beschimpfen

6. uitmaken (blussen):

uitmaken

löschen

uitmaken

ausmachen ugs

weg·ma·ken <maakte weg, h. weggemaakt> [wɛxmakə(n)] VERB trans

1. wegmaken (kwijtmaken):

wegmaken

verlegen

2. wegmaken (laten verdwijnen):

wegmaken

entfernen

wegmaken

beseitigen

een kind laten wegmaken

ein Kind wegmachen lassen sl

een kind laten wegmaken

ein Kind abtreiben