Übersetzungen für „breeder“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

Re̱e̱der(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUBST m(f)

Reeder(in)

armator m

Feeder <‑s, ‑> [ˈfiːdɐ] SUBST m TECH

Feeder

zasilacz m

Feeder

urządzenie nt zasilające

Bre̱mer¹ [ˈbreːmɐ] ADJ inv

Bremer

bremeński

Bremer Klausel JUR

klauzula wyłączająca kraje związkowe z obowiązku nauki religii w szkołach publicznych

Brẹcher <‑s, ‑> [ˈbrɛçɐ] SUBST m

1. Brecher (Sturzsee):

Brecher

grzywacz m

Brecher

bałwan m

2. Brecher (Maschine):

Brecher

łamacz m

Brecher

kruszarka f

Brẹmser(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUBST m(f)

1. Bremser ugs (Verhinderer):

Bremser(in)

osoba f hamująca coś/kogoś

2. Bremser EISENB:

Bremser(in) alt

hamulcowy m

3. Bremser SPORT (im Bobfahren):

Bremser(in)

hamulcowy m

Brẹnner¹ <‑s, ‑> [ˈbrɛnɐ] SUBST m TECH

Brenner

palnik m

Brevie̱r <‑s, ‑e> [bre​ˈviːɐ̯] SUBST nt

1. Brevier REL:

Brevier

brewiarz m

2. Brevier (kurze Darstellung):

Brevier

urywek m

Bru̱der <‑s, Brüder> [ˈbruːdɐ, pl: ˈbryːdɐ] SUBST m

1. Bruder (Verwandter):

Bruder

brat m

mein großer/kleiner Bruder

mój starszy/młodszy brat

die Brüder Grimm

bracia mpl Grimm

unter Brüdern scherzh ugs

między nami

2. Bruder geh (Mitmensch):

Bruder

bliźni m

3. Bruder (Ordensbruder):

Bruder

brat

Bruder Jacob

brat Jakub

4. Bruder abw ugs (Kerl):

Bruder

kompan m

Bruder

typek m

er ist ein gefährlicher Bruder

on jest niebezpiecznym typkiem

euch Brüder kenne ich

znam takich facetów jak wy

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB trans irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [perf z‑]

brechen Brot

przełamywać [perf przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig ugs

sich Dat einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen ugs

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [perf wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [perf dotrzymać]

brechen Recht

łamać [perf z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [perf z‑]

brechen Schweigen

przerywać [perf przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [perf u‑]

brechen Widerstand

tłumić [perf s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen geh (pflücken):

brechen Blume

zrywać [perf zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [perf załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [perf odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB intr irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [perf z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [perf po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce nt mi się kraje

auf Biegen und Brechen ugs

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen ugs

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [perf s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [perf wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś ugs

5. brechen +haben ugs (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [perf z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB refl irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [perf rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [perf załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [perf odbić] się

Siehe auch: gebrochen

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] VERB trans, intr, refl irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] VERB unpers irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ADJ

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ADV

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

I . brẹmsen [ˈbrɛmzən] VERB intr

1. bremsen (verlangsamen):

bremsen

hamować [perf za‑]

ich musste scharf bremsen, um das Auto rechtzeitig zum Stillstand zu bringen

musiałem ostro hamować, aby zatrzymać samochód na czas

2. bremsen:

bremsen (hinhaltend reagieren) (Partei, Opposition)

powstrzymywać [perf powstrzymać]

mit den Ausgaben bremsen müssen

musieć ograniczyć wydatki

II . brẹmsen [ˈbrɛmzən] VERB trans

1. bremsen (abbremsen):

bremsen Fahrzeug, Zug

wyhamowywać [perf wyhamować]

2. bremsen (verzögern):

bremsen Entwicklung

opóźniać [perf opóźnić]

3. bremsen (dämpfen):

bremsen Begeisterung

tłumić [perf s‑]

4. bremsen ugs (zurückhalten):

bremsen Person, Redefluss

przystopować ugs

er ist nicht zu bremsen

nie można go zatrzymać

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB intr

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno nt dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się ugs

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa f paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana f piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło nt szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa f parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język m mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache Akk brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB trans

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [perf wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen COMPUT:

brennen

wypalać [perf wypalić ]ugs

brennen

nagrywać [perf nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB refl

sich [an etw Dat] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB unpers

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

Wendungen:

wo brennt’s denn? ugs

co się dzieje?

I . brei̱ten VERB trans

1. breiten (ausbreiten):

breiten

rozpościerać [perf rozpostrzeć]

die Sanitäter breiteten Decken über die Leichen/Opfer

sanitariusze mpl przykryli ciała/ofiary kocami

2. breiten (spreizen):

breiten

rozkładać [perf rozłożyć]

ab und zu breitete einer der Geier seine Flügel

od czasu do czasu jeden z sępów rozkładał skrzydła

II . brei̱ten VERB refl geh

die Nacht breitete sich über das Land

nad wsią rozpościerała się noc f geh