Übersetzungen für „Monaten“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

mon·ter [mɔntər] ADJ

monter

munter

monter

lebhaft

monter (stemming)

heiter

mon·ster <monster|s> [mɔnstər] SUBST nt

1. monster (proefwaar):

monster

Muster nt

monster

Probe f

monsters nemen

Proben entnehmen

koop op monster

Kauf nach Muster

monster zonder waarde

Muster ohne Wert

2. monster (angstaanjagend gedrocht):

monster

Monster nt

monster

Ungeheuer nt

monster

Scheusal nt

3. monster (mens):

monster

Monster nt

monster

Bestie f

4. monster (in samenstelling; zeer groot, omvangrijk iets):

monster

Monster-

monster

Riesen-

monster

Mammut-

moe·ten <moest, h. gemoeten> [mutə(n)] VERB mod Aux

1. moeten (behoefte hebben aan):

moeten

müssen

hij moet zo nodig

er hats wieder mal nötig

waar moet je heen (gaan)?

wo musst du hin?

wat moet je? ugs

was willst du?

hij moest en zou het hebben

er wollte und musste es haben

2. moeten (verplicht zijn):

moeten

müssen

moest (je) dat nou (doen)?

musste das sein?

ik moet er niets van hebben (er niets mee te maken hebben)

ich will nichts damit zu tun haben

ik moet er niets van hebben (er niet van houden)

ich mag es überhaupt nicht

moet u nog ver (gaan)?

müssen Sie noch weit?

wat moet ik daarmee?

was soll ich damit?

3. moeten (behoren):

moeten

sollen

dat moet je nog eens doen (als je durft)!

mach das bloß nicht noch mal! ugs

we moesten maar eens gaan

wir sollten allmählich gehen

je moet niet vergeten dat ...

du darfst nicht vergessen, dass ...

je moet niet zo nieuwsgierig zijn

du sollst nicht so neugierig sein

4. moeten:

moeten (onvermijdelijk, noodzakelijk zijn)

müssen

moeten (met ontkenning)

brauchen

het heeft zo moeten zijn

es hat so sein sollen

moeten is dwang

kein Mensch muss müssen

als het moet, dan …

wenn es sein muss, dann …

ze moet er nodig eens even uit (in de buitenlucht)

sie muss unbedingt mal an die frische Luft

ze moet er nodig eens even uit (op vakantie)

sie braucht unbedingt mal Urlaub

5. moeten:

moeten (waar(schijnlijk) zijn: er zijn aanwijzingen)

müssen

moeten (waar(schijnlijk) zijn: er wordt beweerd)

sollen

zij moet vroeger knap geweest zijn (ziet men nu nog)

sie muss früher mal sehr hübsch gewesen sein

zij moet vroeger knap geweest zijn (men zegt)

sie soll früher hübsch gewesen sein

je moet de groeten hebben van hem

ich soll dich von ihm grüßen

wat moet dat? ugs

was soll das?

mot·ten [mɔtə(n)] VERB alleen inf.

motten

müssen

motten

sollen

motten (willen)

wollen

wat mot je van me?

was willst du von mir?

mochten VERB

mochten 3. Pers Pl Imperf van mogen¹, mogen²

Siehe auch: mogen , mogen

mo·gen² <mocht, h. gemogen> [moɣə(n)] VERB trans (sympathiek vinden)

mogen

mögen

mogen

leiden können ugs

ik mag hem niet en haar heb ik nooit gemogen

ich mag ihn nicht und sie habe ich nie leiden können

mo·gen¹ <mocht, h. gemogen> [moɣə(n)] VERB mod Aux

1. mogen (toestemming, vrijheid hebben):

mogen

dürfen

mag ik even?

Sie gestatten?

mag ik een kilo peren van u?

ein Kilo Birnen, bitte

mag ik de melk even?

kann ich mal bitte die Milch haben?

mag ik me even voorstellen?

gestatten Sie, dass ich mich vorstelle?

voor mijn part [o. van mij] mag hij voorzitter worden

von mir aus mag er Vorsitzender werden

als ik zo vrij mag zijn

ich bin so frei

2. mogen (reden hebben, moeten):

mogen

sollen

dat mag ook wel voor dat geld

das darf man für so viel Geld ja wohl auch verlangen

je mag je weleens scheren

du solltest dich mal rasieren

hij mag blij zijn dat …

er darf froh sein, dass …

3. mogen (toegeving):

mogen

mögen

hij mag dan slim zijn, sterk is hij niet

er mag schlau sein, stark ist er nicht

4. mogen (mogelijkheid):

mogen

sollen

mocht u iets nodig hebben, vraag het dan gerust

sollten Sie etwas brauchen, dann fragen Sie nur

5. mogen (kunnen):

mogen

können

mogen

dürfen

je mag dit rustig van mij aannemen

das kannst du mir ruhig glauben

nou, ik mag niet klagen

ja, ich kann nicht klagen

het heeft niet zo mogen zijn

es hat nicht sein sollen

6. mogen (wens):

mogen

mögen

moge dit jaar u veel geluk brengen

möge dieses Jahr Ihnen viel Glück bringen

Joost mag het weten

weiß der Geier ugs

7. mogen (toegestaan zijn):

mogen

erlaubt sein

er mag hier niet gerookt worden

hier darf nicht geraucht werden

dat mag niet van haar moeder

ihre Mutter erlaubt das nicht

hij mag er zijn

er kann sich sehen lassen

moesten VERB

moesten 3. Pers Pl Imperf van moeten

Siehe auch: moeten

moe·ten <moest, h. gemoeten> [mutə(n)] VERB mod Aux

1. moeten (behoefte hebben aan):

moeten

müssen

hij moet zo nodig

er hats wieder mal nötig

waar moet je heen (gaan)?

wo musst du hin?

wat moet je? ugs

was willst du?

hij moest en zou het hebben

er wollte und musste es haben

2. moeten (verplicht zijn):

moeten

müssen

moest (je) dat nou (doen)?

musste das sein?

ik moet er niets van hebben (er niets mee te maken hebben)

ich will nichts damit zu tun haben

ik moet er niets van hebben (er niet van houden)

ich mag es überhaupt nicht

moet u nog ver (gaan)?

müssen Sie noch weit?

wat moet ik daarmee?

was soll ich damit?

3. moeten (behoren):

moeten

sollen

dat moet je nog eens doen (als je durft)!

mach das bloß nicht noch mal! ugs

we moesten maar eens gaan

wir sollten allmählich gehen

je moet niet vergeten dat ...

du darfst nicht vergessen, dass ...

je moet niet zo nieuwsgierig zijn

du sollst nicht so neugierig sein

4. moeten:

moeten (onvermijdelijk, noodzakelijk zijn)

müssen

moeten (met ontkenning)

brauchen

het heeft zo moeten zijn

es hat so sein sollen

moeten is dwang

kein Mensch muss müssen

als het moet, dan …

wenn es sein muss, dann …

ze moet er nodig eens even uit (in de buitenlucht)

sie muss unbedingt mal an die frische Luft

ze moet er nodig eens even uit (op vakantie)

sie braucht unbedingt mal Urlaub

5. moeten:

moeten (waar(schijnlijk) zijn: er zijn aanwijzingen)

müssen

moeten (waar(schijnlijk) zijn: er wordt beweerd)

sollen

zij moet vroeger knap geweest zijn (ziet men nu nog)

sie muss früher mal sehr hübsch gewesen sein

zij moet vroeger knap geweest zijn (men zegt)

sie soll früher hübsch gewesen sein

je moet de groeten hebben van hem

ich soll dich von ihm grüßen

wat moet dat? ugs

was soll das?

ma·ten VERB

maten 3. Pers Pl Imperf van meten¹, meten², meten³

Siehe auch: meten , meten , meten

me·ten³ <mat zich, h. zich gemeten> [metə(n)] VERB wk ww

meten zich meten (wedijveren):

meten

sich messen

me·ten² <mat, h. gemeten> [metə(n)] VERB intr

1. meten (lengte, oppervlakte, inhoud e.d. bepalen):

meten

messen

in liters meten

nach Litern messen

met twee maten meten übtr

mit zweierlei Maß messen

2. meten (bepaalde afmeting hebben):

meten

messen

hij meet 1,70 m

er misst 1,70 m

me·ten¹ <mat, h. gemeten> [metə(n)] VERB trans

meten (lengte, oppervlakte, inhoud e.d. bepalen)

messen

meten (vooral land, schip: precies opmeten)

vermessen

de bloeddruk van iem meten

jds Blutdruck messen

de tijd is kort gemeten übtr

die Zeit ist knapp bemessen

gemeten naar

gemessen an +Dat

mo·narch <monarch|en> [monɑrx] SUBST m

monarch

Monarch m

mon·teur <monteur|s> [mɔntør] SUBST m

monteur

Mechaniker m

mond·je <mondje|s> [mɔncə] SUBST nt

een aardig mondje Frans spreken übtr

ziemlich gut Französisch sprechen

mondje dicht!

Mund halten! ugs

zijn mondje weten te roeren

nicht auf den Mund gefallen sein

mon·dain <mondaine, mondainer, mondainst> [mɔndɛ̃] ADJ

mondain

mondän

mo·ni·tor <monitor|s, monitor|en> [monitɔr] SUBST m

monitor

Monitor m

aan de monitor liggen

am Monitor angeschlossen sein

mon·ta·ge <montage|s> [mɔntaʒə] SUBST f

montage

Montage f

montage FILM

Schnitt m

na·la·ten <liet na, h. nagelaten> [nalatə(n)] VERB trans

1. nalaten (bij overlijden achterlaten):

nalaten

hinterlassen

een fortuin nalaten

ein Vermögen hinterlassen

vier kinderen nalaten

vier Kinder zurücklassen

2. nalaten (werking, invloed achterlaten):

nalaten

hinterlassen

een diepe indruk nalaten

einen tiefen Eindruck hinterlassen

3. nalaten (niet doen; achterwege laten):

nalaten

unterlassen

slechte gewoonten nalaten

schlechte Gewohnheiten ablegen

het ene doen en het andere niet nalaten

das eine tun und das andere nicht lassen

ba·ten <baatte, h. gebaat> [batə(n)] VERB intr

baten

nutzen

baten

nützen

baten (uitwerking hebben)

fruchten

daarmee is zij niet gebaat

damit ist ihr nicht geholfen

het mocht niet baten

es half [o. nutzte] alles nichts

uw pogingen baten niet

Ihre Versuche nützen [o. fruchten] [o. verfangen] nicht

baat het niet, het schaadt ook niet

nützt es nicht, so schadet es auch nicht

da·ten <datete, h. gedatet> [detə(n)] VERB trans

daten

daten

daten

treffen

ha·ten <haatte, h. gehaat> [hatə(n)] VERB trans

haten

hassen

iem/iets dodelijk haten

jdn/etw auf den Tod hassen ugs

la·ten¹ <liet, h. gelaten> [latə(n)] VERB trans

1. laten (toestaan, niet verhinderen):

laten

lassen

iets achterwege laten

etw unterlassen

laat de kinderen maar

lass die Kinder nur gewähren

iets laten lopen

etw laufen lassen

een plan laten varen

einen Plan fallen lassen [o. aufgeben]

2. laten (niet veranderen, in een toestand houden):

laten

lassen

laten

belassen

daar zullen we het bij laten

dabei wollen wir es bewenden lassen

het erbij laten (zitten) (ophouden)

es genug sein lassen

het bij dreigementen laten

es mit Drohungen gut sein lassen

iem het leven laten

jdn am Leben lassen

laat maar zitten

(es) ist gut so

laat maar zitten

lass nur

de deur open laten

die Tür offen lassen [o. auflassen]

3. laten (veroorzaken, zorgen dat iets gebeurt):

laten

lassen

zijn gedachten over iets laten gaan

sich Dat etw durch den Kopf gehen lassen

de dokter laten komen

den Arzt kommen lassen

zij liet mij vragen of ik meeging

sie ließ fragen, ob ich mitginge [o. mitkäme]

iem iets laten weten

jdn etw wissen lassen

4. laten (niet doen, nalaten):

laten

lassen

hij kan het roken niet laten

er kann das Rauchen nicht (unter)lassen

wil je dat weleens laten!

lass das (sein)!

5. laten (overlaten, achterlaten):

laten

lassen

6. laten ((op)bergen, wegleggen):

laten

lassen

waar moet ik het boek laten?

wo soll ich das Buch lassen [o. hintun] ?

hij werd in de kamer gelaten

man ließ ihn ins Zimmer

laat me niet lachen!

dass ich nicht lache!

laat staan dat

geschweige (denn), dass

een diepe zucht laten

einen tiefen Seufzer tun [o. ausstoßen]

zaten VERB

zaten 3. Pers Pl Imperf van zitten

Siehe auch: zitten

zit·ten <zat, h./i. gezeten> [zɪtə(n)] VERB intr

1. zitten (gezeten zijn):

zitten

sitzen

aan tafel zitten

bei Tisch sitzen

aan tafel zitten

zu Tisch sein

gaan zitten

sich setzen

er eens voor gaan zitten übtr (met ijver ter hand nemen)

eine Arbeit [o. Sache] angehen

er eens voor gaan zitten (omstandig vertellen)

etw in allen Einzelheiten erzählen

2. zitten (zich met een doel ergens bevinden):

zitten

tagen

3. zitten (een functie bekleden):

zitten

sitzen

op school zitten

in der Schule sein

op een kantoor zitten

in einem Büro arbeiten

4. zitten (geruime tijd ergens vertoeven):

zitten

sein

5. zitten (wonen):

zitten

wohnen

ergens best willen zitten

irgendwo gerne wohnen wollen

6. zitten (verblijven):

zitten

stecken ugs

zitten

sein

hij zit al jaren in Frankrijk

er wohnt schon seit Jahren in Frankreich

waar heb je al die tijd gezeten?

wo hast du die ganze Zeit gesteckt? ugs

7. zitten (zich bevinden in de genoemde toestand):

zitten

liegen

zitten

sein

ernaast zitten übtr

verkehrt liegen übtr

in geldnood zitten

in Geldnot sein

nog in de kleine kinderen zitten

noch kleine Kinder haben

op zware lasten zitten

hohe Unkosten haben

er warmpjes bij zitten übtr

das nötige Kleingeld haben

8. zitten (volharden in een toestand):

zitten

(sitzen) bleiben

op school blijven zitten

in der Schule sitzenbleiben

laat maar zitten übtr

lass sein

het er niet bij laten zitten übtr

es nicht dabei bewenden lassen

met iets zitten übtr

mit etw nichts anzufangen wissen

met een probleem zitten

ein Problem haben

9. zitten (zaken, zich bevinden):

zitten

sein

het blijft niet zitten

es hält nicht

er zit iets achter übtr

da steckt was dahinter

het zit er (dik) in übtr

es ist sehr wahrscheinlich

er zit niets anders op dan … übtr

es bleibt einem nicht anderes übrig, als …

de Duitse voorzetsels zitten er goed in übtr

die deutschen Präpositionen sitzen gut ugs

eruit halen wat erin zit übtr

rausholen, was möglich ist

hem hebben zitten übtr (humeur)

schlecht aufgelegt sein

hem hebben zitten (dronken)

einen sitzen haben ugs

dat zit hem hoog übtr (dat ergert hem)

das ärgert ihn

dat zit hem hoog (daar is hij druk mee bezig)

damit ist er vollauf beschäftigt

het zit in de familie

es liegt in der Familie

daar zit 'm de kneep

das ist des Pudels Kern

daar zit 'm de moeilijkheid

das ist ja genau das Problem

het zit dat meisje niet mee übtr

das Mädchen hat kein Glück

er zit een vlek op je jurk

du hast einen Fleck auf dem Kleid

waar zit het hem in? übtr (moeilijkheid)

worin liegt das Problem?

waar zit het hem in? (oorzaak)

was ist der Grund?

10. zitten (kleding):

zitten

sitzen

dat zal hem niet glad zitten übtr

da wird er Schwierigkeiten mit haben

dat idee zit mij niet lekker übtr

bei dieser Idee habe ich kein gutes Gefühl

11. zitten (bevestigd zijn):

zitten

sitzen

hoe zit dat in elkaar?

wie funktioniert das?

dat zit wel goed, snor übtr

das ist in Ordnung

12. zitten (gevuld, bedekt zijn met):

zitten

sein

onder de verf zitten

mit Farbe bekleckert sein

13. zitten (treffen):

zitten

getroffen haben

14. zitten:

zitten (te) lezen (met onbepaalde wijs en ‘te’; bezig zijn met)

(sitzen und) lesen

zitten te zitten

nur so herumsitzen

het zit er aan te komen

das ist im Kommen

15. zitten:

Jack zit op volleybal (met ‘op’; lid zijn van, beoefenen)

Jack spielt Volleyball

16. zitten ugs (gevangen gehouden worden):

zitten

sitzen ugs

aan iets zitten

etw anfassen

aan de grond zitten (schip)

auf Grund gelaufen sein

aan de grond zitten (personen)

abgebrannt sein ugs

achter iem/iets aan zitten übtr

hinter jdm/etw her sein

het zit erop

das hätten wir geschafft

iets niet op zich laten zitten übtr

etw nicht auf sich Dat sitzen lassen

het niet meer zien zitten

nicht wissen, wie es weitergehen soll

ska·ten <skatete, h. geskatet> [sketə(n)] VERB intr (voortbewegen)

skaten

skaten

skaten

inlineskaten