Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „angestoßene“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

aan·ge·sto·ken: Adjektiv und Adverb
ge·sto·ken: Verb
ge·sto·len: Verb
ge·sto·ten: Verb
ge·sto·ven: Verb
ge·ston·ken: Verb
ge·stor·ven: Verb
on·ge·stoord: Adjektiv und Adverb
wan·ge·stal·te: Nomen
af·los·sen: Verb
af·ros·sen: Verb
in·los·sen: Verb
be·bos·sen: Verb
ge·stom·mel: Nomen
ont·bos·sen: Verb
ver·los·sen: Verb
af·ge·stompt: Adjektiv und Adverb
tos·sen: Verb

Meintest du vielleicht: aangestoken , gestorven , gestonken , gestoven , gestoten , gestolen , gestoken , tossen , afgestompt , verlossen , ontbossen , gestommel , bebossen , inlossen , afrossen , aflossen , wangestalte und ongestoord

aan·ge·sto·ken [aŋɣəstokə(n)] ADJ (vruchten)

aangestoken

aangestoken

ge·sto·ken VERB

gestoken volt. deelw. van steken¹, steken²

Siehe auch: steken , steken

ste·ken² [stekə(n)] VERB intr

1. steken (vastzitten):

in de modder blijven steken

im Schlamm stecken bleiben

onderweg met panne blijven steken

mit einer Panne liegen bleiben

het mes stak in de boom

das Messer steckte im Baum

2. steken (in iets, ergens zijn):

wie steekt daar achter?

wer steckt dahinter?

daar steekt geen kwaad in

darin steckt nichts Böses

er steekt een schrijver in hem

in ihm steckt ein Schriftsteller

uit de toren stak een vlag

aus dem Turm ragte eine Fahne

3. steken (gevoel van pijn veroorzaken):

haar ogen steken van de slaap

ihr brennen die Augen vor Müdigkeit

de zon steekt

die Sonne sticht

4. steken (doorborend kijken):

5. steken (erop aan komen):

darauf ankommen

dat steekt zo nauw niet

das braucht man nicht so genau zu nehmen

6. steken (stekende beweging maken):

hij stak met het zwaard naar de tegenstander

er stach mit dem Schwert nach dem Gegner

ste·ken¹ <stak, h. gestoken> [stekə(n)] VERB trans

1. steken (verwonden):

hij is door een bij gestoken

er ist von einer Biene gestochen worden

ik heb (me) met een speld in mijn vinger gestoken

ich habe mir [o. mich] mit einer Stecknadel in den Finger gestochen

2. steken (plaatsen):

een stok in de grond steken

einen Stock in den Boden stecken

zich in het zwart steken

sich schwarz kleiden

een bril in de koker steken

eine Brille in das Etui stecken

zijn geld in een zaak steken

sein Geld in ein Unternehmen stecken

iem in de nieuwe kleren steken

jdn neu einkleiden

veel tijd in iets steken übtr

viel Zeit in etw Akk (hinein)stecken

3. steken (in een plaats, richting, toestand brengen):

een ring aan zijn vinger steken

(sich Dat ) einen Ring an den Finger stecken

de draad in een naald steken

den Faden einfädeln

zijn vingers in de oren steken

sich Dat die Finger in die Ohren stecken

zich diep in de schulden steken

sich in Schulden Akk stürzen

de stekker in het stopcontact steken

den Stecker in die Steckdose stecken

de bomen steken hun toppen ten hemel

die Baumwipfel ragen in den Himmel

zijn hoofd uit het raam steken

den Kopf aus dem Fenster strecken

iets in elkaar steken

etw (zusammen)basteln

4. steken (uitspitten):

asperges steken

Spargel stechen

5. steken:

steken (door steken)

steken (door spitten)

6. steken (grieven):

dat steekt hem (dat zit hem dwars)

das ärgert ihn

dat steekt hem (daarop is hij afgunstig)

das macht ihn eifersüchtig

alle banden waren lek gestoken

alle Reifen waren kaputtgestochen

de trompet steken

die Trompete blasen

ge·sto·len VERB

gestolen volt. deelw. van stelen

Siehe auch: stelen

ste·len <stal, h. gestolen> [stelə(n)] VERB trans

entwenden form

het gestolen goed

dat/hij kan me gestolen worden

das/er kann mir gestohlen bleiben

van iem een kus stelen

jdm einen Kuss rauben [o. stehlen]

dat is om te stelen

das ist entzückend [o. reizend] [o. niedlich]

zijn portemonnee is gestolen

sein Portemonnaie ist gestohlen worden

zijn portemonnee is gestolen

ihm ist das Portemonnaie gestohlen worden

ge·sto·ten VERB

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Siehe auch: stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

1. stoten (duwen):

2. stoten (door botsen bezeren):

iem voor het hoofd stoten übtr

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw Akk stoßen

ge·sto·ven VERB

gestoven volt. deelw. van stuiven¹, stuiven²

Siehe auch: stuiven , stuiven

stui·ven² <stoof, h. gestoven> [stœyvə(n)] VERB unpers ww (in deeltjes opvliegen)

het stuift hier verschrikkelijk

es staubt hier fürchterlich

stui·ven¹ <stoof, h./i. gestoven> [stœyvə(n)] VERB intr

1. stuiven (waaien):

het zand stoof in mijn ogen

der Sand stob mir in die Augen

de sneeuw stuift tegen de ramen

der Schnee stiebt gegen die Fenster

2. stuiven (met grote snelheid voortbewegen):

zij stoof de deur uit

sie flitzte [o. schoss] zur Tür hinaus

uit elkaar stuiven

auseinanderstieben

uit elkaar stuiven

auseinanderfahren

3. stuiven (stof opjagen):

Staub aufwirbeln

ge·ston·ken VERB

gestonken volt. deelw. van stinken

Siehe auch: stinken

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] VERB intr

stinken (allgemeen)

(übel) riechen

stinken als een bunzing [o. als de pest]

stinken wie die Pest

het stinkt hier übtr

Eigenlob stinkt

een uur in de wind stinken

drei [o. sieben] Meilen gegen den Wind stinken

erin stinken ugs (betrapt worden)

erwischt werden

erin stinken (erin lopen)

ge·stor·ven VERB

gestorven volt. deelw. van sterven¹, sterven², sterven³

Siehe auch: sterven , sterven , sterven

ster·ven³ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] VERB intr

1. sterven (doodgaan):

sterven aan een ziekte

an einer Krankheit sterben

op sterven liggen

im Sterben liegen

op sterven na dood zijn

in den letzten Zügen liegen

sterven van kou übtr

vor Kälte sterben

stervende zijn

im Sterben liegen

te veel om te sterven, te weinig om te leven

zum Leben zu wenig, zum Sterben zu viel

2. sterven übtr (wegkwijnen):

het woord stierf op zijn lippen

das Wort erstarb ihm auf den Lippen

ster·ven² <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] VERB trans (op de genoemde wijze overlijden)

een stille dood sterven übtr

een zachte dood sterven

einen sanften [o. schönen] Tod haben

een natuurlijke dood sterven

eines natürlichen Todes sterben

ster·ven¹ <stierf, i. gestorven> [stɛrvə(n)] VERB unpers ww (vol zijn met)

het sterft hier van de vliegen

es wimmelt hier von Fliegen

on·ge·stoord [ɔŋɣəstort] ADJ

1. ongestoord (zonder storing):

2. ongestoord (ongehinderd):

3. ongestoord (zonder lastiggevallen te worden):

wan·ge·stal·te <wangestalte|n, wangestalte|s> [wɑŋɣəstɑltə] SUBST f

wangestalte

missgestaltete(s) Wesen nt

af·los·sen <loste af, h. afgelost> [ɑflɔsə(n)] VERB trans

1. aflossen (vervangen):

de wacht aflossen ook übtr

die Wache ablösen

2. aflossen (terugbetalen):

een hypotheek aflossen

eine Hypothek tilgen

geleend kapitaal aflossen

geliehenes Kapital zurückzahlen

af·ros·sen <roste af, h. afgerost> [ɑfrɔsə(n)] VERB trans

1. afrossen (aframmelen):

2. afrossen (afrijden):

zuschanden reiten

3. afrossen (roskammen):

in·los·sen <loste in, h. ingelost> [ɪnlɔsə(n)] VERB trans

zijn woord inlossen übtr

sein Wort einlösen

be·bos·sen <beboste, h. bebost> [bəbɔsə(n)] VERB trans

ge·stom·mel [ɣəstɔməl] SUBST nt geen Pl

Gepolter nt

Poltern nt

ont·bos·sen <ontboste, h. ontbost> [ɔndbɔsə(n)] VERB trans

ontbossen (kaalslaan)

ver·los·sen <verloste, h. verlost> [vərlɔsə(n)] VERB trans

1. verlossen (bevrijden):

een dier uit zijn lijden verlossen

ein Tier von seiner Qual erlösen

2. verlossen (bij een bevalling helpen):

af·ge·stompt [ɑfxəstɔmt] ADJ

1. afgestompt (stomp van geest):

2. afgestompt (niet puntig):

tos·sen <toste, h. getost> [tɔsə(n)] VERB intr

die Seitenwahl vornehmen

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski