Übersetzungen für „Ohren“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

ore·ren <oreerde, h. georeerd> [orerə(n)] VERB intr

1. oreren (redevoering houden):

oreren

eine Rede halten

oreren

reden

2. oreren scherzh:

oreren

schwadronieren

bo·ren¹ <boorde, h. geboord> [borə(n)] VERB intr

1. boren (met een boor werken):

boren

bohren

naar aardolie boren

nach Erdöl bohren

2. boren (door iets heen, in iets dringen):

boren

durchbohren

boren

durchbrechen

3. boren (zich hoog verheffen):

boren

sich erheben

boren

emporragen

4. boren (geluiden, licht, de blik):

boren

(durch)bohren

een lichtstraal boorde door de nevel

ein Lichtstrahl fiel durch den Nebel

de·ren <deerde, h. gedeerd> [derə(n)] VERB intr

1. deren (schaden):

deren

schaden +Dat

wat deert mij dat?

was kümmert mich das?

dat zal mij niet deren

das kann mir nichts anhaben

2. deren (verdriet doen):

deren

anhaben können +Dat

wat deert u?

was fehlt Ihnen?

3. deren (medelijden inboezemen):

deren

berühren

mij deert jouw ziekte niet

deine Krankheit berührt mich nicht

du·ren <duurde, h. geduurd> [dyrə(n)] VERB intr

duren

dauern

dat duurde en duurde maar

das dauerte eine Ewigkeit

de overtocht duurt een maand

die Überfahrt dauert einen Monat

dat zal mijn tijd wel duren

solange ich lebe, wird das schon noch so bleiben

ga·ren <garen|s> [ɣarə(n)] SUBST nt

garen

Garn nt

enkel garen

einfache(s) Garn nt

getwijnd garen

Zwirn m

geen goed garen van iets kunnen spinnen übtr

aus etw Dat nichts machen können

katoenen/zijden garen

Baumwoll-/Seidengarn nt

een klosje garen

eine Rolle Garn

met hem is het moeilijk garen te spinnen übtr

mit ihm ist nicht gut Kirschen essen

ha·ren <haarde, h. gehaard> [harə(n)] VERB intr (haar verliezen)

haren

(sich) haaren

ho·ren¹ <hoorde, h. gehoord> [horə(n)] VERB trans

horen (met het gehoor waarnemen)

hören

horen jur.

vernehmen

getuigen horen

Zeugen vernehmen

zo mag ik het horen

das höre ich gerne

ik heb het alleen van horen zeggen

ich habe es nur vom Hörensagen

hoor eens!

hör mal (her)!

hu·ren <huurde, h. gehuurd> [hyrə(n)] VERB trans

1. huren (een zaak):

huren

mieten

een huis huren

ein Haus mieten

2. huren (een persoon):

huren

in Dienst nehmen

een kok huren

einen Koch in Dienst nehmen

ke·ren¹ <keerde, h./i. gekeerd> [kerə(n)] VERB intr

1. keren (omkeren):

keren

umkehren

keren

umdrehen

keren

umwenden

het tij keert

die Gezeiten wechseln

het tij keert übtr

das Blatt wendet sich

het tij keert (stemming)

die Stimmung schlägt um

de wind keert

der Wind dreht sich

2. keren (veranderen (van loop)):

keren

sich (ver)ändern

de kansen keren

das Blatt wendet sich

per kerende post

postwendend

in zichzelf gekeerd zijn

in sich gekehrt sein

ku·ren¹ [kyrə(n)] SUBST Pl

kuren

Launen Pl

kuren

Mucken Pl ugs

de motor heeft kuren

der Motor hat seine Mucken [o. Tücken]

hij heeft altijd van die vreemde kuren

er hat immer solche Mucken [o. Launen]

le·ren¹ [lerə(n)] ADJ attr

leren

ledern

leren

Leder-

leren

leder-

de leren jas

der Ledermantel

lu·ren [lyrə(n)] SUBST Pl

iem in de luren leggen ugs

jdn hineinlegen [o. (he)reinlegen]

me·ren <meerde, h. gemeerd> [merə(n)] VERB trans scheepv.

meren

vertäuen

meren

festmachen

pa·ren¹ <paarde, h. gepaard> [parə(n)] VERB intr (zich tot voortplanting verenigen)

paren

sich paaren [o. begatten]

te·ren² <teerde, h. geteerd> [terə(n)] VERB trans (met teer bestrijken)

teren

teeren

tu·ren <tuurde, h. getuurd> [tyrə(n)] VERB intr

turen (zoekend)

spähen

turen (zoekend)

äugen

turen (strak kijkend)

starren

op [o. naar ] iets turen

nach etw Dat spähen

zitten turen übtr

starren

va·ren¹ <varen|s> [varə(n)] SUBST f

varen

Farn m

ve·ren¹ [verə(n)] ADJ attr

veren

Feder-

een veren kussen

ein Federkissen

vo·ren [vorə(n)] ADV

1. voren (vooruit):

voren

vorn(e)

voren

vor-

naar voren komen (zich openbaren)

zutage treten [o. kommen]

van achteren naar voren

von vorne bis hinten

iets naar voren brengen übtr

etw vorbringen

een stap naar voren doen

einen Schritt vortreten

van achteren naar voren en van voren naar achteren

vorwärts und rückwärts

2. voren (eerder):

voren

vorn(e)

van voren af aan

von vorn(e)

vu·ren¹ [vyrə(n)] SUBST nt geen Pl

1. vuren (het schieten):

vuren

Feuern nt

staakt het vuren!

Feuer einstellen!

2. vuren (vurenhout):

vuren

Fichtenholz nt