Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „Stielen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

stil·len: Verb
stie·ten: Verb
ste·len: Verb
stre·len: Verb
stoe·len: Verb
stik·ken: Verb
stij·gen: Verb
stij·ven: Verb
stin·ken: Verb
stip·pen: Verb
stie·kem: Adjektiv und Adverb
stel·len: Verb
pie·len: Verb
vie·len: Verb
sta·len: Adjektiv und Adverb
stal·len: Verb
stra·len: Verb
stol·len: Verb
stier: Nomen
stiet: Verb

Meintest du vielleicht: stoelen , strelen , stelen , stieten , stillen , stollen , stralen , stallen , stalen , vielen , pielen , stellen , stiekem , stippen , stinken , stijven , stijgen , stikken , stierf , stiet und stier

stil·len <stilde, h. gestild> [stɪlə(n)] VERB trans

1. stillen:

stillen (doen ophouden)

stillen

stillen (dorst vooral)

löschen

zijn honger stillen

seinen Hunger stillen

2. stillen (tot kalmte brengen):

stillen

beschwichtigen

stillen

beruhigen

stie·ten VERB

stieten 3. Pers Pl Imperf van stoten¹, stoten²

Siehe auch: stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

stoten

sich stoßen

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

stoten

sich stoßen

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

stoten

stoßen

stoten

rütteln

stoten

rucken

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

stoten

schockieren

stoten

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

stoten

stoßen

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw Akk stoßen

ste·len <stal, h. gestolen> [stelə(n)] VERB trans

stelen

stehlen

stelen

entwenden form

het gestolen goed

das Diebesgut

dat/hij kan me gestolen worden

das/er kann mir gestohlen bleiben

van iem een kus stelen

jdm einen Kuss rauben [o. stehlen]

dat is om te stelen

das ist entzückend [o. reizend] [o. niedlich]

zijn portemonnee is gestolen

sein Portemonnaie ist gestohlen worden

zijn portemonnee is gestolen

ihm ist das Portemonnaie gestohlen worden

stre·len <streelde, h. gestreeld> [strelə(n)] VERB trans

1. strelen (aaien):

strelen

streicheln

2. strelen (aangenaam aandoen):

strelen

schmeicheln +Dat

iems eigenliefde strelen

jds Eigenliebe schmeicheln

dat streelt de tong

das kitzelt den Gaumen

stoe·len <stoelde, h. gestoeld> [stulə(n)] VERB intr (berusten op)

stoelen

gründen auf +Dat

stoelen

fußen auf +Dat

stoelen

wurzeln in +Dat

stik·ken³ <stikte, h. gestikt> [stɪkə(n)] VERB unpers ww (overvloedig aanwezig zijn)

stikken

wimmeln

het stikt hier van de muggen

es wimmelt hier von Mücken

stij·gen <steeg, i. gestegen> [stɛiɣə(n)] VERB intr

stijgen

steigen

stijgen

ansteigen

het bergpad stijgt

der Bergpfad steigt an

in aanzien stijgen

zu höherem Ansehen kommen

in stijgende lijn

in aufsteigender Linie

een stijgende lijn

eine steigende Linie

de prijzen stijgen

die Preise steigen (an) [o. klettern]

de rivier stijgt

der Fluss steigt

van het paard stijgen

absitzen

van het paard stijgen

vom Pferd steigen

stij·ven¹ <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] VERB trans (met stijfsel bewerken)

stijven

stärken

linnengoed stijven

Wäsche stärken

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] VERB intr

stinken

stinken

stinken (allgemeen)

(übel) riechen

stinken als een bunzing [o. als de pest]

stinken wie die Pest

het stinkt hier übtr

Eigenlob stinkt

een uur in de wind stinken

drei [o. sieben] Meilen gegen den Wind stinken

erin stinken ugs (betrapt worden)

erwischt werden

erin stinken (erin lopen)

hereinfallen

stip·pen <stipte, h. gestipt> [stɪpə(n)] VERB trans

1. stippen (met stippen aanduiden):

stippen

mit Punkten markieren [o. einzeichnen]

2. stippen (even indopen):

stippen

eintauchen

stie·kem [stikəm] ADJ

1. stiekem (geniepig):

stiekem

hinterhältig

stiekem

heimtückisch

stiekem

hinterlistig

een stiekeme jongen

ein hinterhältiger Junge

een stiekem plannetje

ein tückischer Plan

2. stiekem (heimelijk):

stiekem

heimlich

stiekem ugs

klammheimlich

een stiekeme voldoening

eine heimliche Genugtuung

stiekem weggaan

sich wegstehlen

stiekem weggaan

sich heimlich davonmachen

stel·len <stelde, h. gesteld> [stɛlə(n)] VERB trans

1. stellen (in een toestand, positie (aan)brengen):

stellen

stellen

stellen

setzen

iem iets beschikbaar stellen

jdm etw zur Verfügung stellen

zich onder behandeling stellen

sich in ärztliche Behandlung begeben

zich borg stellen

bürgen

zich borg stellen

sich verbürgen

2. stellen (plaatsen, neerzetten):

stellen

stellen

stellen

setzen

iets/iem in de plaats stellen van

etw/jdn an die Stelle setzen von

iets te boek/op papier stellen

etw in einem Buch niederlegen/etw zu Papier bringen

iem iets ter hand stellen

jdm etw übergeben [o. aushändigen]

3. stellen:

een machine stellen (in de gewenste stand brengen)

eine Maschine einstellen

een raam stellen

ein Fenster richten

4. stellen (doen, uiten):

stellen

stellen

een vraag stellen

eine Frage stellen

5. stellen (voorschrijven):

stellen

stellen

als regel stellen

die Regel aufstellen

als regel stellen

zur Regel machen

eisen/voorwaarden stellen

Forderungen/Bedingungen stellen

6. stellen (vaststellen):

stellen

stellen

stellen

setzen

een diagnose stellen

eine Diagnose stellen

een termijn stellen

eine Frist setzen [o. bestimmen]

7. stellen (veronderstellen):

stellen

annehmen

stellen

ausgehen von +Dat

stellen

setzen

(ge)stel(d) dat dit zo is

vorausgesetzt, dass das so ist

(ge)stel(d) dat dit zo is

angenommen, das wäre so

stel een druk p en een volume v nat.

wir setzen einen Druck p und ein Volumen v

8. stellen (beweren):

stellen

sagen

stellen

behaupten

wat stelde hij daar zo-even?

was behauptete [o. sagte] er soeben?

9. stellen (begroten) + op:

stellen

veranschlagen mit

stellen

ansetzen mit

het verlies wordt op € 5000,- gesteld

der Verlust wird mit 5000 € veranschlagt [o. angesetzt]

10. stellen (achten):

stellen

erachten

stellen

halten für

iets als onwaarschijnlijk stellen

etw nicht für wahrscheinlich halten

11. stellen (voor een functie aanwijzen):

stellen

stellen

iem ten voorbeeld stellen

jdn als Vorbild hinstellen

12. stellen (klaarspelen, redden):

stellen

auskommen

stellen

zurechtkommen

ik kan het hier niet alleen stellen

ich schaffe es hier allein nicht

ik heb met haar veel te stellen

ich habe meine liebe Not mit ihr

ik heb met haar veel te stellen

sie macht mir viel zu schaffen

het zonder [o. buiten ] iets/iem moeten stellen

ohne etw/jdn auskommen [o. zurechtkommen] müssen

13. stellen (opstellen):

stellen

schreiben

stellen

abfassen

stellen

aufsetzen

een brief/rekest stellen

einen Brief schreiben [o. aufsetzen] /eine Bittschrift abfassen [o. aufsetzen]

goed stellen

einen guten Stil haben

14. stellen:

stellen (in een toestand verkeren)

gehen

stellen (vooruitzichten)

aussehen

het is er lelijk mee gesteld

es sieht böse [o. schlimm] aus

hoe is het gesteld met zijn vrouw?

wie geht es seiner Frau?

het is niet zo best met hem gesteld

es geht ihm nicht so gut

het is niet zo best met hem gesteld

es sieht für ihn nicht so gut aus

pie·len¹ <pielde, h. gepield> [pilə(n)] VERB intr (priegelen)

pielen

fummeln

vie·len VERB

vielen 3. Pers Pl Imperf van vallen¹, vallen²

Siehe auch: vallen , vallen

val·len² <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB unpers ww

1. vallen (ontstaan):

vallen

geben

er vielen doden

es gab Tote

er vallen klappen

es setzt Prügel

er valt een schot

es fällt ein Schuss

er viel een stilte

es entstand eine Stille

toen zijn er enkele woorden gevallen

dann hat es eine Auseinandersetzung gegeben

2. vallen (op een bepaalde manier zijn):

vallen

geben

vallen

sein

daarover valt te praten

darüber lässt sich reden

er viel niet aan te tornen

daran war nicht zu rütteln

wat valt er te vertellen?

was gibt es zu erzählen?

er valt veel voor te zeggen

das hat viel für sich

er valt nog weinig van te zeggen

man weiß noch nichts Genaues

val·len¹ <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB intr

1. vallen (neervallen):

vallen

fallen

het doek valt

der Vorhang fällt

het doek valt übtr

≈ das Spiel ist aus

komen te vallen

zu Fall kommen

een opmerking laten vallen

eine Bemerkung fallen lassen

2. vallen (omvallen):

vallen

(hin)fallen

vallen

(hin)stürzen

aan stukken vallen

auseinanderfallen

een gat in zijn knie vallen

sich Dat das Knie aufschlagen

zich laten vallen

sich hinfallen lassen

naar beneden vallen

herunterfallen

naar beneden vallen

hinunterfallen

op z'n bek vallen übtr

auf die Schnauze fallen

met vallen en opstaan übtr

≈ mit vielen Rückschlägen

over een woord vallen übtr

sich über ein Wort ärgern

van de trap af vallen

die Treppe herunterfallen

van zijn stoel vallen van verbazing übtr

vor Staunen fast vom Stuhl fallen

3. vallen (terechtkomen):

vallen

fallen

een blik laten vallen op

einen Blick auf etw Akk fallen lassen

de keuze/de verdenking viel op haar

die Wahl/der Verdacht fiel auf sie

de klemtoon valt op de eerste lettergreep

der Akzent liegt auf der ersten Silbe

4. vallen (plaatshebben op):

vallen

fallen

Kerstmis valt op een woensdag

Weihnachten fällt auf einen Mittwoch

5. vallen (los neerhangen):

vallen

fallen

in plooien vallen

in Falten fallen

6. vallen (zich voordoen):

de avond valt

der Abend bricht herein

7. vallen (in een situatie zijn):

vallen

fallen

in een bepaalde categorie vallen

unter eine bestimmte Kategorie fallen

8. vallen (sneuvelen):

vallen ook übtr

fallen

het kabinet is gevallen

das Kabinett ist gestürzt worden

9. vallen (in een toestand komen):

vallen

fallen

in slechte handen vallen

in schlechte Hände geraten

hij viel van de ene verbazing in de andere

er kam aus dem Staunen nicht heraus

uit de toon vallen

aus dem Rahmen fallen

10. vallen:

zijn idee valt goed (gewaardeerd worden)

seine Idee wird begrüßt

in de smaak vallen

Anklang finden

Wendungen:

zij valt op mannen (zich aangetrokken voelen tot)

sie ist verrückt nach Männern

bij het vallen van de nacht

bei Einbruch der Nacht

iem in de rede vallen

jdm ins Wort fallen

hij liet de aanklacht vallen

er zog die Anklage zurück

iem om de hals vallen

jdm um den Hals fallen

het werk valt me zwaar

die Arbeit fällt mir schwer

sta·len¹ [stalə(n)] ADJ attr

1. stalen (van staal gemaakt):

stalen

Stahl-

stalen

aus Stahl

stalen

stählern

de stalen buis

das Stahlrohr

stalen meubelen

Stahlrohrmöbel

het stalen ros übtr

der Drahtesel

2. stalen:

stalen (als van staal)

eisern

stalen (minder vaak:)

stählern

stalen (minder vaak:)

Stahl-

een stalen geheugen

ein sehr gutes Gedächtnis

een stalen gestel

eine eiserne Konstitution

een stalen gezicht opzetten

eine eisige Miene aufsetzen

met een stalen gezicht liegen

unverfroren lügen

hij heeft stalen zenuwen

er hat eiserne [o. stählerne] Nerven

hij heeft stalen zenuwen

er hat Nerven wie Drahtseile ugs

stal·len <stalde, h. gestald> [stɑlə(n)] VERB trans

1. stallen (op stal zetten):

stallen

in den Stall bringen

stallen

im Stall unterbringen

de koeien stallen

die Kühe in den Stall bringen

2. stallen:

stallen (voertuigen)

abstellen

stallen (binnen)

unterstellen

stallen (binnen)

einstellen

zijn auto/fiets stallen

sein Auto/Fahrrad unterstellen

stra·len <straalde, h./i. gestraald> [stralə(n)] VERB intr

1. stralen (licht, warmte uitzenden):

stralen

strahlen

2. stralen (uitdrukking van geluk vertonen):

stralen

strahlen

stralen van vreugde

vor Freude strahlen

3. stralen (licht weerkaatsen):

stralen

strahlen

stralen

funkeln

stralen

glänzen

4. stralen (zakken):

stralen

mit Glanz und Gloria durchfallen

stol·len <stolde, i. gestold> [stɔlə(n)] VERB intr

stollen

erstarren

stollen

gerinnen

stollen (door vorst)

gefrieren

het bloed stolde in mijn aders van schrik übtr

das Blut gefror mir in den Adern vor Angst

stier <stier|en> [stir] SUBST m

stier

Stier m

stier (rund)

Bulle m

stiet VERB

stiet 3. Pers Sg Imperf van stoten¹, stoten²

Siehe auch: stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

stoten

sich stoßen

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

stoten

sich stoßen

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

1. stoten (duwen):

stoten

stoßen

2. stoten (door botsen bezeren):

stoten

stoßen

iem voor het hoofd stoten übtr

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

stoten

(zer)stoßen

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

stoten

stoßen

stoten

rütteln

stoten

rucken

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

stoten

schockieren

stoten

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

stoten

stoßen

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw Akk stoßen

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Übersetzungen für „Stielen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

stil·len <stilde, h. gestild> [stɪlə(n)] VERB trans

1. stillen:

2. stillen (tot kalmte brengen):

stie·ten VERB

stieten 3. Pers Pl Imperf van stoten¹, stoten²

Siehe auch: stoten , stoten , stoten

sto·ten3 <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

2. stoten (zich ergeren):

sto·ten2 <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

1. stoten (duwen):

2. stoten (door botsen bezeren):

3. stoten (stampen):

sto·ten1 <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

1. stoten (horten: wagens e.d.):

2. stoten (aanstoot geven):

3. stoten (botsen):

ste·len <stal, h. gestolen> [stelə(n)] VERB trans

stre·len <streelde, h. gestreeld> [strelə(n)] VERB trans

1. strelen (aaien):

2. strelen (aangenaam aandoen):

stoe·len <stoelde, h. gestoeld> [stulə(n)] VERB intr (berusten op)

stik·ken3 <stikte, h. gestikt> [stɪkə(n)] VERB unpers ww (overvloedig aanwezig zijn)

stij·gen <steeg, i. gestegen> [stɛiɣə(n)] VERB intr

stij·ven1 <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] VERB trans (met stijfsel bewerken)

stin·ken <stonk, h. gestonken> [stɪŋkə(n)] VERB intr

stip·pen <stipte, h. gestipt> [stɪpə(n)] VERB trans

1. stippen (met stippen aanduiden):

2. stippen (even indopen):

stie·kem [stikəm] ADJ

1. stiekem (geniepig):

2. stiekem (heimelijk):

stel·len <stelde, h. gesteld> [stɛlə(n)] VERB trans

1. stellen (in een toestand, positie (aan)brengen):

2. stellen (plaatsen, neerzetten):

3. stellen:

4. stellen (doen, uiten):

5. stellen (voorschrijven):

6. stellen (vaststellen):

7. stellen (veronderstellen):

8. stellen (beweren):

9. stellen (begroten) + op:

10. stellen (achten):

11. stellen (voor een functie aanwijzen):

12. stellen (klaarspelen, redden):

13. stellen (opstellen):

14. stellen:

pie·len1 <pielde, h. gepield> [pilə(n)] VERB intr (priegelen)

vie·len VERB

vielen 3. Pers Pl Imperf van vallen¹, vallen²

Siehe auch: vallen , vallen

val·len2 <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB unpers ww

1. vallen (ontstaan):

2. vallen (op een bepaalde manier zijn):

val·len1 <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB intr

1. vallen (neervallen):

2. vallen (omvallen):

3. vallen (terechtkomen):

4. vallen (plaatshebben op):

5. vallen (los neerhangen):

6. vallen (zich voordoen):

7. vallen (in een situatie zijn):

8. vallen (sneuvelen):

9. vallen (in een toestand komen):

10. vallen:

Wendungen:

sta·len1 [stalə(n)] ADJ attr

1. stalen (van staal gemaakt):

2. stalen:

stal·len <stalde, h. gestald> [stɑlə(n)] VERB trans

1. stallen (op stal zetten):

2. stallen:

stra·len <straalde, h./i. gestraald> [stralə(n)] VERB intr

1. stralen (licht, warmte uitzenden):

2. stralen (uitdrukking van geluk vertonen):

3. stralen (licht weerkaatsen):

4. stralen (zakken):

stol·len <stolde, i. gestold> [stɔlə(n)] VERB intr

stier <stier|en> [stir] SUBST m

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr

stik·ken³ <stikte, h. gestikt> [stɪkə(n)] VERB unpers ww (overvloedig aanwezig zijn)

stij·ven¹ <steef, h. gesteven> [stɛivə(n)] VERB trans (met stijfsel bewerken)

pie·len¹ <pielde, h. gepield> [pilə(n)] VERB intr (priegelen)

val·len² <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB unpers ww

val·len¹ <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB intr

sta·len¹ [stalə(n)] ADJ attr

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] VERB wk ww zich stoten

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] VERB trans

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] VERB intr