Polnisch » Deutsch

Übersetzungen für „vypáliť“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch (Springe zu Deutsch » Polnisch)

Ergebnis-Übersicht

wypalać: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb III. Reflexives Verb
palić: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb III. Reflexives Verb IV. Verb
opalić
spalić: II. Transitives Verb III. Reflexives Verb
upalać: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
dopalać: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
kapalin: Nomen
napalać: I. Intransitives Verb II. Reflexives Verb
odpalać: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb
popalić: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
zapalić
palia: Nomen

Meintest du vielleicht: wypalić , zapalić , popalić , odpalić , napalić , kapalin , dopalić , upalić , spalić , opalić , palia , palić und wypalać

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] perf VERB trans

1. wypalać (spalić):

wypalać fajkę, papierosa

wypalać fajkę, papierosa

zu Ende rauchen

2. wypalać (zrobić):

wypalać dziurę

3. wypalać (wyprażyć):

wypalać cegły

4. wypalać (zostawić ślad):

wypalać znak

wypalać kurzajkę

5. wypalać meist perf ugs (palnąć):

herausplatzen ugs

[he]rausschleudern ugs

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] perf VERB intr

1. wypalać:

wypalać (strzelić) (broń)

losfeuern ugs

2. wypalać nur perf ugs (udać się):

hinhauen ugs

twój pomysł nie wypalił

deine Idee f hat nicht funktioniert

ten plan nie wypali

dieser Plan m wird nicht aufgehen

jeszcze nie wiem, czy ten wyjazd wypali

ich weiß noch nicht, ob die Reise f zustande kommt

3. wypalać nur perf ugs (powiedzieć):

wypalić komuś prosto z mostu

jdm frei [o. frisch] von der Leber weg erzählen ugs

wypalić z grubej rury

kein Blatt vor den Mund nehmen

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] perf VERB refl

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

sich Akk völlig verausgaben

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

ausgebrannt sein

I . palić <‑li> [palitɕ] VERB trans

1. palić (rozniecać):

palić ognisko

2. palić (oświetlać):

palić lampę

palić świecę

palić świecę

palić światło

3. palić (wciągać dym):

palić papierosy, fajkę, opium

palić jak smok ugs

rauchen [o. qualmen] wie ein Schlot

4. palić (niszczyć ogniem):

palić glebę, trawę

palić zwłoki

palić za sobą [wszystkie] most

[alle] Brücken hinter sich abbrechen

pal cię/go/ją/was/ich/je diabli! ugs

du bist/er ist/sie ist/ihr seid/sie sind mir scheißeegal ugs

pal licho, że muszę zrobić ten referat ugs

scheißegal, dass ich das Referat machen muss ugs

5. palić (prażyć):

palić kawę, ziarna

palić kawę, ziarna

wapno palone

II . palić <‑li> [palitɕ] VERB intr

1. palić (opalać):

palić czymś

palić w piecu

2. palić (piec, parzyć):

słońce/piasek pali

die Sonne f /der Sand m brennt

3. palić:

palić (wywoływać uczucie gorąca) (gorączka)

pali mnie [w gardle]

es brennt mir im Hals[e]

palą stopy od gorącego piasku

die Fußsohlen brennen vom heißen Sand

4. palić übtr (być intensywnym):

kogoś pali ciekawość/pragnienie/zazdrość

jd brennt vor Neugier/Durst/Neid

pali mnie straszny wstyd

ich vergehe vor Scham

III . palić <‑li> [palitɕ] VERB refl

1. palić:

palić (płonąć) (gałęzie, ognisko)

palić (dom, miasto)

palić (dom, miasto)

in Flammen stehen

ziemia [lub grunt] pali się komuś pod nogami

der Boden m brennt unter jds Fußen

palić się do czegoś ugs

auf etw Akk brennen [o. begierig sein]

nie palę się do tego ugs

darauf bin ich nicht scharf ugs

choćby się waliło i paliło ... ugs

auch wenn die Welt untergeht ... ugs

robota pali się komuś w rękach ugs

jdm läuft die Arbeit f wie geschmiert

2. palić:

palić (dawać oświetlenie) (płomień, świeca, światło)

w jego pokoju ciągle pali się światło

in seinem Zimmer brennt ständig Licht nt

3. palić übtr:

palić (błyszczeć) (iskierki, oczy)

4. palić übtr (być ogarniętym):

paliłem się ze wstydu

ich schämte mich in Grund und Boden

IV . palić <‑li> [palitɕ] VERB unpers

Wendungen:

nie pali się! ugs

nie pali się! ugs

es hat keine Eile!

opalić [opalitɕ]

opalić perf od opalać

Siehe auch: opalać

I . opalać <‑la; perf opalić> [opalatɕ] VERB trans

1. opalać (ogrzewać):

opalać mieszkanie

2. opalać (wystawiać na działanie słońca):

opalać brzuch, plecy

olejek do opalania

łóżko opalające

3. opalać (przypiekać ogniem):

opalać drób

4. opalać ugs (wypalać czyjeś papierosy):

opalać kogoś

bei jdm Zigaretten schnorren ugs

II . opalać <‑la; perf opalić> [opalatɕ] VERB refl (wystawiać się na działanie słońca)

sich Akk bräunen

sich Akk sonnen

I . spalić <‑li; Imperf ‑al> [spalitɕ]

spalić perf od spalać

II . spalić <‑li; Imperf ‑al> [spalitɕ] VERB trans perf

spalić SPORT:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

Wendungen:

plan spalił na panewce

der Plan m ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; Imperf ‑al> [spalitɕ] VERB refl perf

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich Dat einen Sonnenbrand holen

4. spalić ugs (zdemaskować się):

Siehe auch: spalać

I . spalać <‑la; Imperf ‑aj; perf spalić> [spalatɕ] VERB trans

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich Dat abbrechen

2. spalać meist perf (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać meist perf (mocno opalić):

spalać skórę

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht nt

4. spalać meist perf (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

5. spalać meist impf (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor m verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; Imperf ‑aj; perf spalić> [spalatɕ] VERB refl

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

2. spalać meist impf übtr (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich Akk für etw restlos aufopfern

I . upalać <upala; Imperf ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] perf VERB trans ugs

1. upalać (nadpalać):

upalać gałęzie

2. upalać (prażyć):

upalić cukier

II . upalać <upala; Imperf ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] perf VERB refl ugs

angesengt werden

sich Akk entzünden

I . dopalać <‑la; Imperf ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] perf VERB trans ugs

zu Ende rauchen

dopalać cygaro

Zigarre aufrauchen

II . dopalać <‑la; Imperf ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] perf VERB refl

świece powoli się dopalały

die Kerzen fpl gingen langsam aus

kapalin <Gen ‑u, Pl ‑y> [kapalin] SUBST m HIST

kapalin (hełm)

I . napalać <‑la; Imperf ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] perf VERB intr

napalić w piecu

den Ofen einheizen [o. anheizen]

II . napalać <‑la; Imperf ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] perf VERB refl

1. napalać (wiele wypalić):

2. napalać ugs (podekscytować się):

napalać się na coś

auf etw Akk brennen [o. scharf sein ugs ]

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] perf VERB trans

1. odpalać (wystrzeliwać):

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

2. odpalać ugs (dzielić się):

odpalić komuś coś

mit jdm etw teilen

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] perf VERB intr

1. odpalać (strzelać):

2. odpalać (wybuchać):

3. odpalać ugs:

odpalać (startować) (silnik)

4. odpalać ugs (celnie ripostować):

scharf antworten

schlagfertig sein

5. odpalać (zapalać):

odpalić papierosa

eine Zigarette anzünden [o. anbrennen]

I . popalić <‑li> [popalitɕ] VERB trans perf

popalić ugs (spalić dużo):

2. popalić (spędzić czas na paleniu):

popalił fajkę

er rauchte eine Pfeife

Wendungen:

popalić za sobą mosty geh

alle Brücken hinter sich abbrechen

dać komuś popalić ugs

jdm Feuer unter dem Hintern machen ugs

II . popalić <‑li> [popalitɕ] VERB refl (ulec spaleniu)

popaliły się wszystkie szopy

alle Schuppen mpl verbrannten

zapalić [zapalitɕ]

zapalić perf od zapalać

Siehe auch: zapalać

I . zapalać <‑la; perf zapalić> [zapalatɕ] VERB trans

1. zapalać (rozniecać ogień):

zapalać zapałkę

pocisk zapalający MILIT

Brandgeschoss nt

zapalić kaganek oświaty geh

das Licht nt [o. die Fackel f ] der Aufklärung entzünden geh

2. zapalać (uruchamiać):

zapalać silnik

zapalać silnik

3. zapalać (pozwalać, aby się świeciło):

zapalać światło

zapalać lampę

zapalać lampę

anknipsen ugs

zapalić dla kogoś zielone światło

jdm grünes Licht [für etw] geben

4. zapalać (pozwalać, aby się paliło):

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

5. zapalać übtr (rozbudzić w kimś zapał):

zapalić innych do walki

andere für den Kampf begeistern

zapalić komuś światło nadziei

jdm Hoffnung geben

II . zapalać <‑la; perf zapalić> [zapalatɕ] VERB refl

1. zapalać meist perf (zaczynać się palić):

sich Akk entzünden

2. zapalać (włączać się):

zapaliło się zielone światło

die Ampel f sprang auf Grün

3. zapalać geh (zaczynać błyszczeć, lśnić):

zu leuchten beginnen

zapaliły się gwiazdy na niebie

die Sterne mpl am Himmel begannen zu leuchten

oczy zapaliły się gniewem

seine Augen ntpl begannen vor Zorn zu blitzen

4. zapalać geh (nabierać zapału, entuzjazmu):

zapalić się do czegoś

sich Akk für etw begeistern

zapalić się do czegoś

für etw Feuer und Flamme sein ugs

5. zapalać geh (doświadczać silnych uczuć):

in Erregung geraten

zapalał się w dyskusji

er geriet bei der Diskussion in Erregung

zapalił się gniewem/namiętnością

sein Zorn m /seine Leidenschaft f entflammte geh

6. zapalać geh (zawładnąć kimś):

czuł, jak zapala się w nim nienawiść

er spürte Hass in sich aufsteigen m

palia SUBST

Benutzereintrag

- Eintrag bearbeiten
- Löschen vorschlagen

palia jeziorowa/amerykańska f ZOOL

amerikanischer Seesaibling m

Möchtest du ein Wort, eine Phrase oder eine Übersetzung hinzufügen?

Sende uns gern einen neuen Eintrag.

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Polnisch

Seite auf Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski