Übersetzungen für „brenzligen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

bren·gen <bracht, h. gebracht> [brɛŋə(n)] VERB trans

brengen

bringen

brengen (leiden)

führen

het glas aan de lippen brengen

das Glas an die Lippen setzen

iem ertoe brengen dat hij …

jdn dazu bringen, dass er …

hij bracht zijn hand aan de pet

er legte die Hand an die Mütze

breng dat eens eventjes hier!

bring das mal her!

ik kom u iets brengen

ich bringe Ihnen etw

iets naar voren brengen

etw vorbringen

geld naar de bank brengen

Geld auf die Bank bringen

iem naar de tram/naar bed brengen

jdn zur Straßenbahn/ins Bett bringen

iets op papier brengen

etw zu Papier bringen

zich iets te binnen brengen

sich an etw Akk erinnern

wat zal de tijd ons brengen? übtr

was wird uns die Zukunft bringen?

dat bracht hen weer tot elkaar

das brachte sie wieder zusammen

dat bracht hen weer tot elkaar form

das führte sie wieder zusammen

de mensen nader tot elkaar brengen

die Menschen einander näherbringen

het ver brengen

es weit bringen

ver·een·zel·vi·gen <vereenzelvigde, h. vereenzelvigd> [vərenzɛlvəɣə(n)] VERB trans

vereenzelvigen

identifizieren

vereenzelvigen

gleichsetzen

twee begrippen vereenzelvigen

zwei Begriffe gleichsetzen

iem/iets vereenzelvigen met

jdn/etw identifizieren [o. gleichsetzen] mit

hei·li·gen <heiligde, h. geheiligd> [hɛiləɣə(n)] VERB trans

heiligen

heiligen

be·vei·li·gen <beveiligde, h. beveiligd> [bəvɛiləɣə(n)] VERB trans

beveiligen (beschermen)

schützen

beveiligen (veilig maken) ook techn.

sichern

beveiligd tegen inbraak/brand

einbruch(s)-/feuersicher

ver·eni·gen¹ <verenigde, i. verenigd> [vərenəɣə(n)] VERB intr (samenkomen)

verenigen

sich vereinigen

her·eni·gen <herenigde, h. herenigd> [hɛrenəɣə(n)] VERB trans

1. herenigen (weer bijeenbrengen):

herenigen

wiedervereinigen

2. herenigen (verzoenen):

herenigen

vereinen

rei·ni·gen <reinigde, h. gereinigd> [rɛinəɣə(n)] VERB trans

reinigen

reinigen

be·ëdi·gen <beëdigde, h. beëdigd> [bəedəɣə(n)] VERB trans

1. beëdigen (eed afnemen):

beëdigen

vereidigen

beëdigen

unter Eid nehmen

2. beëdigen (door een eed bekrachtigen):

beëdigen

beeiden form

be·tui·gen <betuigde, h. betuigd> [bətœyɣə(n)] VERB trans

betuigen (uitspreken)

bekunden

betuigen (betonen)

bezeigen

betuigen (betonen)

bezeugen

(iem) zijn dank betuigen

(jdm) seinen Dank aussprechen

zijn onschuld betuigen

seine Unschuld beteuern

zijn waardering voor iets betuigen

sich anerkennend über etw Akk äußern

in·wil·li·gen <willigde in, h. ingewilligd> [ɪnwɪləɣə(n)] VERB trans

inwilligen

bewilligen

inwilligen

genehmigen

ge·tui·gen¹ <getuigde, h. getuigd> [ɣətœyɣə(n)] VERB intr

1. getuigen:

getuigen (verklaring afleggen)

zeugen

getuigen (voor de rechtbank)

aussagen

tegen iem getuigen

gegen jdn zeugen

van iets kunnen getuigen

von etw ein Lied singen können

voor de rechtbank getuigen

vor Gericht aussagen

voor iems onschuld getuigen

jds Unschuld bezeugen

2. getuigen (spreken in het nadeel, voordeel van):

getuigen

zeugen

alles getuigt voor/tegen haar

alles spricht für/gegen sie

3. getuigen (tonen, blijk geven):

getuigen

beweisen

getuigen

zeugen

die daad getuigt van moed

die Tat zeugt von Mut

op·zui·gen <zoog op, h. opgezogen> [ɔpsœyɣə(n)] VERB trans

1. opzuigen (zuigend naar boven trekken):

opzuigen

aufsaugen

2. opzuigen (absorberen):

opzuigen

aufsaugen

opzuigen

aufnehmen

pij·ni·gen <pijnigde, h. gepijnigd> [pɛinəɣə(n)] VERB trans

pijnigen

quälen

pijnigen (sterker)

foltern

zijn hersens pijnigen

sich Dat das Hirn zermartern

ein·di·gen¹ <eindigde, h. geëindigd> [ɛindəɣə(n)] VERB trans

1. eindigen (ten einde brengen):

eindigen

beenden

hij eindigde zijn leven in eenzaamheid

er beschloss sein Leben in Einsamkeit

2. eindigen (besluiten, afronden):

eindigen

(be)schließen

eindigen

beenden

hij eindigde zijn brief met een wens

er (be)schloss seinen Brief mit einem Wunsch

ves·ti·gen <vestigde, h. gevestigd> [vɛstəɣə(n)] VERB trans

1. vestigen (richten):

vestigen

lenken

vestigen

richten

de aandacht vestigen op

die Aufmerksamkeit lenken auf +Akk

zijn hoop op iem vestigen

seine Hoffnung auf jdn setzen

2. vestigen (stichten):

vestigen

gründen

vestigen

errichten

een record vestigen

einen Rekord aufstellen

deze zaak is in 1860 gevestigd

dieses Geschäft ist (im Jahre) 1860 gegründet worden

3. vestigen (neerzetten):

vestigen

sich niederlassen

zich (als arts) vestigen

sich (als Arzt) niederlassen

de maatschappij is in A. gevestigd

die Gesellschaft hat ihren Sitz in A.

4. vestigen (ingang doen vinden):

vestigen

etablieren

vestigen

begründen

de gevestigde orde

die etablierte Ordnung

wet·ti·gen <wettigde, h. gewettigd> [wɛtəɣə(n)] VERB trans

1. wettigen:

wettigen (wettig maken: een kind)

legitimieren

wettigen (wettig maken: een akte)

für echt erklären

2. wettigen (rechtvaardigen):

wettigen

rechtfertigen

dat is door het gebruik gewettigd

der Brauch rechtfertigt das

dat wettigt de veronderstelling dat

das berechtigt zu der Annahme, dass

wij·zi·gen <wijzigde, h. gewijzigd> [wɛizəɣə(n)] VERB trans

wijzigen

ändern

wijzigen (minder vaak)

verändern

wijzigen ((bijna) volledig)

umändern

wijzigen (een (klein) gedeelte)

abändern

aan een ding iets wijzigen

an einer Sache etw (ver)ändern

in gewijzigde omstandigheden

unter veränderten Umständen

de toestand is gewijzigd

die Lage hat sich gewandelt

de loop van de rivier heeft zich gewijzigd

der Flusslauf hat sich geändert

zon·di·gen <zondigde, h. gezondigd> [zɔndəɣə(n)] VERB intr

zondigen

sündigen