Übersetzungen für „accroché“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

Ke̱hrwoche <‑, kein Pl > SUBST f südd

Kehrwoche

tydzień, w którym dany lokator sprząta klatkę schodową

erbrọchen VERB intr, trans

erbrochen pp von erbrechen

Siehe auch: erbrechen

I . erbrẹchen VERB intr irr (sich übergeben)

erbrechen

wymiotować [perf z‑]

bis zum Erbrechen ugs

obrzydliwy

bis zum Erbrechen ugs

odrażający

II . erbrẹchen VERB trans irr

1. erbrechen (ausspucken):

erbrechen Essen, Brei

zwymiotować

2. erbrechen geh Schloss:

erbrechen

wyłamać

3. erbrechen alt Siegel:

erbrechen

naruszyć

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] VERB trans, intr, refl irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] VERB unpers irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ADJ

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ADV

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

Siehe auch: gebrechen , brechen

gebrẹchen* [gə​ˈbrɛçən] VERB unpers irr geh

jdm gebricht es an etw Dat

nie staje komuś czegoś alt, geh

obwohl sie viel verdient, gebricht es ihr immer an Geld

choć ona dużo zarabia, brakuje jej zawsze pieniędzy

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB trans irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [perf z‑]

brechen Brot

przełamywać [perf przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig ugs

sich Dat einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen ugs

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [perf wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [perf dotrzymać]

brechen Recht

łamać [perf z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [perf z‑]

brechen Schweigen

przerywać [perf przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [perf u‑]

brechen Widerstand

tłumić [perf s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen geh (pflücken):

brechen Blume

zrywać [perf zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [perf załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [perf odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB intr irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [perf z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [perf po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce nt mi się kraje

auf Biegen und Brechen ugs

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen ugs

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [perf s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [perf wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś ugs

5. brechen +haben ugs (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [perf z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB refl irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [perf rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [perf załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [perf odbić] się

gekrọchen [gə​ˈkrɔxən] VERB intr

gekrochen pp von kriechen

Siehe auch: kriechen

kri̱e̱chen <kriecht, kroch, gekrochen> [kriːçən] VERB intr

1. kriechen +sein:

kriechen (sich vorwärts bewegen) (Mensch, Tier)

czołgać [perf po‑] się

kriechen (Schlange)

pełzać

kriechend

pełzający

kriechend

czołgający się

2. kriechen +sein (sich langsam fortbewegen):

kriechen

wolno się posuwać

die Zeit kriecht fig

czas m się dłuży [lub wlecze ugs ]

3. kriechen +haben o sein abw (unterwürfig sein):

[vor jdm] kriechen

płaszczyć się [przed kimś] fig, a. abw

umbrọchen VERB trans

umbrochen pp von umbrechen

Siehe auch: umbrechen , umbrechen

ụm|brechen² [ˈ---] VERB trans irr

1. umbrechen (umknicken):

umbrechen

łamać [perf z‑]

umbrechen

połamać

2. umbrechen (umpflügen):

umbrechen

przeorać

umbrẹchen*¹ [-​ˈ--] VERB trans irr TYPO

umbrechen

łamać [perf z‑]

I . ạbgebrochen VERB trans, intr

abgebrochen pp von abbrechen

II . ạbgebrochen ADJ

1. abgebrochen (ohne Abschluss beendet):

abgebrochen Ausbildung

przerwany

eine abgebrochene Lehre

przerwana nauka f

vor einem abgebrochenen Studium kann nur gewarnt werden

można tylko przestrzegać przed przerwaniem studiów

2. abgebrochen ugs (ohne Abschluss):

abgebrochen

bez ukończonej edukacji

abgebrochene Juristen sind besonders schwer zu vermitteln

szczególnie trudno o zatrudnienie dla prawników, którzy nie ukończyli edukacji

Siehe auch: abbrechen

I . ạb|brechen VERB trans irr

1. abbrechen (lösen):

abbrechen Ast

odłamywać [perf odłamać]

abbrechen Blüte

zrywać [perf zerwać]

ein Stück [von etw] abbrechen

odrywać [perf oderwać] kawałek [czegoś]

ich habe mir ein Stück Zahn abgebrochen

odłamałem sobie kawałek zęba

sich Dat einen abbrechen ugs (sich ungeschickt anstellen)

zachować się niezręcznie

sich Dat einen abbrechen (sich sehr anstrengen)

bardzo się wysilać

sich Dat einen abbrechen (sich übertrieben vornehm benehmen)

zachowywać się zbyt dostojnie

nun brich dir mal keinen ab! ugs

nie przesadzaj! ugs

nun brich dir mal keinen ab! ugs

nie szalej! ugs

2. abbrechen (abbauen):

abbrechen Lager, Zelt

zwijać [perf zwinąć]

3. abbrechen (niederreißen):

abbrechen Gebäude

rozbierać [perf rozebrać]

abbrechen Gebäude

wyburzać [perf wyburzyć]

4. abbrechen (beenden):

abbrechen Kontakt, Beziehungen

zrywać [perf zerwać]

abbrechen Spiel, Gespräch

przerywać [perf przerwać]

die geschäftlichen Beziehungen abbrechen

zerwać kontakty służbowe

der Wettkampf wurde mittendrin abgebrochen

zawody przerwano w połowie

5. abbrechen COMPUT:

abbrechen

anulować

abbrechen

przerwać

ein Programm abbrechen

przerwać działanie programu

die Dateneingabe abbrechen

przerwać wpisywanie danych

II . ạb|brechen VERB intr irr +sein

1. abbrechen:

abbrechen (kaputtgehen) (Ast, Stückchen)

odłamywać [perf odłamać] się

2. abbrechen:

abbrechen (beendet werden) (Verhandlungen, Kontakte)

urywać [perf urwać] się

Ka̱rwoche <‑, ‑n> [ˈkaːɐ̯vɔxə] SUBST f REL

Karwoche

Wielki Tydzień m

O̱sterwoche <‑, ‑n> SUBST f

Osterwoche

Wielki Tydzień m

berochen VERB trans, refl

berochen pp von beriechen

Siehe auch: beriechen

I . berie̱chen* VERB trans irr

beriechen

obwąchiwać [perf obwąchać]

der Hund beroch vorsichtig das neue Futter

pies m ostrożnie obwąchiwał nowe jedzenie

II . berie̱chen* VERB refl irr ugs

beriechen

wybadać

beriechen

wyczuć [się]

die neuen Kollegen müssen sich erst beriechen

nowi koledzy mpl muszą się najpierw wyczuć

gerọchen [gə​ˈrɔxən] VERB intr, trans, unpers

gerochen pp von riechen

Siehe auch: riechen

I . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] VERB intr

1. riechen (Geruch verströmen):

gut riechen

[ładnie] pachnieć

schlecht riechen

śmierdzieć

nach Parfüm riechen

pachnieć perfumami

übel riechend

cuchnący

er riecht aus dem Mund

jemu śmierdzi z ust

2. riechen (schnuppern):

an jdm/etw riechen

obwąchiwać [perf obwąchać] kogoś/coś

an einem Gewürz riechen

wąchać [perf po‑] przyprawę

II . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] VERB trans

riechen (als Geruch wahrnehmen):

riechen

czuć [perf po‑]

Wendungen:

jdn nicht riechen können ugs

nie cierpieć [lub znosić] kogoś

das konnte ich doch nicht riechen! ugs

skąd mogłem [to] wiedzieć!

ich glaube, sie hat was gerochen ugs

myślę, że ona coś podejrzewa [lub poczuła pismo nosem ugs ]

III . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] VERB unpers

es riecht nach Zitrone

pachnie cytryną

es riecht angebrannt

czuć spalenizną

verkro̱chen VERB refl

verkrochen pp von verkriechen

Siehe auch: verkriechen

verkri̱e̱chen* VERB refl irr

1. verkriechen:

verkriechen (sich verbergen) (Tier)

zaszywać [perf zaszyć] się

sich in einem Loch verkriechen

chować [perf s‑] się w dziurze

2. verkriechen ugs (sich verstecken, zurückziehen):

verkriechen

chować [perf s‑] się

verkriechen

zaszywać [perf zaszyć] się

sich unter der Decke verkriechen

kryć [perf u‑] się pod kocem

du kannst dich doch nicht wochenlang verkriechen

nie możesz tak izolować się od świata całymi tygodniami

die Sonne hat sich hinter den Wolken verkrochen fig

słońce nt schowało się za chmurami

zerbro̱chen VERB trans, intr

zerbrochen pp von zerbrechen

Siehe auch: zerbrechen

I . zerbrẹchen* VERB trans irr

zerbrechen

tłuc [perf s‑]

zerbrechen

rozbijać [perf rozbić]

Wendungen:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* VERB intr irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

stłuc się

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [perf rozsypać] się fig ugs

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo nt rozpadło się przez drobnostki ugs

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen geh

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig

Erbrọchene(s) <‑n, kein Pl > SUBST nt

Erbrochene

wymiociny Pl

auf dem Lätzchen des Babys war Erbrochenes

na śliniaczku niemowlaka było trochę wymiocin

gesprọchen [gə​ˈʃprɔxən] VERB trans, intr, refl

gesprochen pp von sprechen

Siehe auch: sprechen

I . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB intr

1. sprechen (reden):

sprechen

mówić [perf powiedzieć]

deutlich sprechen

mówić wyraźnie

kann ich mit dem Chef sprechen?

czy mogę porozmawiać z szefem?

sprechen wir von etwas anderem

porozmawiajmy o czymś innym

sie sprach davon, das Land zu verlassen

[ona] mówiła o tym, że wyjeżdza z kraju

darüber spricht man nicht

o tym się nie mówi

ins Mikrofon sprechen

mówić do mikrofonu

polnisch [o. Polnisch] sprechen

mówić po polsku

sprechen Sie!

proszę mówić!

2. sprechen fig (urteilen, sich äußern):

das spricht für ihn/seine Unschuld

to przemawia za nim/jego niewinnością

das spricht für ihre Intelligenz

to przemawia za jej inteligencją

vieles spricht gegen ihn

dużo przemawia przeciwko niemu

es sprach alles gegen ihn

wszystko przemawiało przeciwko niemu

vieles spricht gegen diesen Plan

dużo przemawia na niekorzyść tego planu

für sich [selbst] sprechen (Tatsache, Beweis)

przemawiać [lub mówić] samo za siebie

sie ist nicht gut auf mich zu sprechen

ona nie ma dobrego zdania o mnie

3. sprechen (ein Telefongespräch führen):

mit jdm sprechen

rozmawiać [perf po‑] z kimś

wer spricht? (am Telefon)

kto mówi?

4. sprechen (empfangen):

ich bin für niemanden zu sprechen

nie ma mnie dla nikogo

5. sprechen (tratschen):

über jdn sprechen

rozmawiać [perf po‑] o kimś

gut/schlecht über jdn/von jdm sprechen

dobrze/źle o kimś mówić

6. sprechen (eintreten):

für jdn sprechen

wstawiać [perf wstawić] się za kimś

gegen jdn sprechen

wypowiedzieć się przeciwko komuś

7. sprechen geh (erkennbar sein):

aus seinen Augen spricht Zorn

z jego oczu przemawia gniew

8. sprechen (eine Rede halten):

sprechen

przemawiać

II . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB trans

1. sprechen (sagen, aussprechen):

sprechen die Wahrheit

mówić [perf powiedzieć]

sprechen Wort, Segen

wypowiadać [perf wypowiedzieć]

sprechen Gebet

odmawiać [perf odmówić]

sprechen Urteil

wydać

sprechen Gedicht

recytować [perf wy‑]

2. sprechen (beherrschen):

sprechen Sie Chinesisch?

czy mówi pan/pani po chińsku?

mehrere Sprachen sprechen

mówić w kilku językach

3. sprechen (verlesen):

sprechen

odczytywać [perf odczytać]

er spricht die Nachrichten im Radio

on czyta [lub prezentuje] wiadomości w radiu

4. sprechen (am Telefon):

jdn sprechen

rozmawiać z kimś [przez telefon]

(sich mit jdm unterhalten) kann ich Sie einen Augenblick sprechen?

czy mogę z panem/panią chwilkę porozmawiać?

III . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB refl

wir sprechen uns noch! (bei der Verabschiedung)

porozmawiamy jeszcze!

wir sprechen uns noch! (als Drohung)

rozmówimy się jeszcze!

verbrọchen [fɛɐ̯​ˈbrɔxən] VERB trans

verbrochen pp von verbrechen

Siehe auch: verbrechen

verbrẹchen <verbricht, verbrach, verbrochen> VERB trans scherzh ugs

verbrechen

przeskrobać ugs

was hat er denn wieder verbrochen?

cóż on znowu przeskrobał?

was habe ich denn jetzt schon wieder verbrochen?

cóż za przestępstwo znowu popełniłem? fig

wer hat diesen Salat verbrochen?

kto popełnił tę sałatkę? scherzh