Übersetzungen für „anriechen“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

ạn|richten VERB trans

1. anrichten (garnieren, servieren):

anrichten Essen

przyrządzać [perf przyrządzić]

es ist angerichtet geh

podano do stołu geh

2. anrichten (verursachen):

anrichten Schaden

wyrządzać [perf wyrządzić]

anrichten Unheil

sprowadzać [perf sprowadzić]

was hast du denn da wieder angerichtet!

co tam znowu nabroiłeś(-aś)! ugs

kri̱e̱chen <kriecht, kroch, gekrochen> [kriːçən] VERB intr

1. kriechen +sein:

kriechen (sich vorwärts bewegen) (Mensch, Tier)

czołgać [perf po‑] się

kriechen (Schlange)

pełzać

kriechend

pełzający

kriechend

czołgający się

2. kriechen +sein (sich langsam fortbewegen):

kriechen

wolno się posuwać

die Zeit kriecht fig

czas m się dłuży [lub wlecze ugs ]

3. kriechen +haben o sein abw (unterwürfig sein):

[vor jdm] kriechen

płaszczyć się [przed kimś] fig, a. abw

I . berie̱chen* VERB trans irr

beriechen

obwąchiwać [perf obwąchać]

der Hund beroch vorsichtig das neue Futter

pies m ostrożnie obwąchiwał nowe jedzenie

II . berie̱chen* VERB refl irr ugs

beriechen

wybadać

beriechen

wyczuć [się]

die neuen Kollegen müssen sich erst beriechen

nowi koledzy mpl muszą się najpierw wyczuć

I . ạn|brechen VERB intr irr +sein geh

anbrechen (beginnen) (Jahreszeit, Tag, Epoche)

nastawać [perf nastać]

die Nacht ist angebrochen

nastała noc f

was machen wir mit diesem angebrochenen Abend? ugs

co zrobimy z tym rozpoczętym wieczorem?

II . ạn|brechen VERB trans irr

1. anbrechen (öffnen):

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

napoczynać [perf napocząć]

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

otwierać [perf otworzyć]

2. anbrechen (teilweise brechen):

anbrechen

nadłamywać [perf nadłamać]

angebrochen sein (Stuhlbein, Knochen)

być lekko złamanym

ạn|stechen VERB trans irr

1. anstechen (mit der Gabel):

anstechen Braten

nakłuwać [perf nakłuć]

2. anstechen (beschädigen):

anstechen Reifen

przebijać [perf przebić]

3. anstechen (anzapfen):

ein Fass anstechen

napoczynać [perf napocząć] beczkę

ạn|ritzen VERB trans

1. anritzen Haut:

anritzen

drasnąć

anritzen

zadrapać

2. anritzen Ohrläppchen:

anritzen

nakłuć

dahịn|siechen VERB intr +sein geh

dahinsiechen

marnieć [perf z‑]

seit Monaten siecht er dahin und wartet auf sein Ende

od miesięcy niedomaga i czeka na swój koniec geh

Kri̱e̱cher(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUBST m(f) abw

Kriecher(in)

lizus m abw ugs

I . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB intr

1. sprechen (reden):

sprechen

mówić [perf powiedzieć]

deutlich sprechen

mówić wyraźnie

kann ich mit dem Chef sprechen?

czy mogę porozmawiać z szefem?

sprechen wir von etwas anderem

porozmawiajmy o czymś innym

sie sprach davon, das Land zu verlassen

[ona] mówiła o tym, że wyjeżdza z kraju

darüber spricht man nicht

o tym się nie mówi

ins Mikrofon sprechen

mówić do mikrofonu

polnisch [o. Polnisch] sprechen

mówić po polsku

sprechen Sie!

proszę mówić!

2. sprechen fig (urteilen, sich äußern):

das spricht für ihn/seine Unschuld

to przemawia za nim/jego niewinnością

das spricht für ihre Intelligenz

to przemawia za jej inteligencją

vieles spricht gegen ihn

dużo przemawia przeciwko niemu

es sprach alles gegen ihn

wszystko przemawiało przeciwko niemu

vieles spricht gegen diesen Plan

dużo przemawia na niekorzyść tego planu

für sich [selbst] sprechen (Tatsache, Beweis)

przemawiać [lub mówić] samo za siebie

sie ist nicht gut auf mich zu sprechen

ona nie ma dobrego zdania o mnie

3. sprechen (ein Telefongespräch führen):

mit jdm sprechen

rozmawiać [perf po‑] z kimś

wer spricht? (am Telefon)

kto mówi?

4. sprechen (empfangen):

ich bin für niemanden zu sprechen

nie ma mnie dla nikogo

5. sprechen (tratschen):

über jdn sprechen

rozmawiać [perf po‑] o kimś

gut/schlecht über jdn/von jdm sprechen

dobrze/źle o kimś mówić

6. sprechen (eintreten):

für jdn sprechen

wstawiać [perf wstawić] się za kimś

gegen jdn sprechen

wypowiedzieć się przeciwko komuś

7. sprechen geh (erkennbar sein):

aus seinen Augen spricht Zorn

z jego oczu przemawia gniew

8. sprechen (eine Rede halten):

sprechen

przemawiać

II . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB trans

1. sprechen (sagen, aussprechen):

sprechen die Wahrheit

mówić [perf powiedzieć]

sprechen Wort, Segen

wypowiadać [perf wypowiedzieć]

sprechen Gebet

odmawiać [perf odmówić]

sprechen Urteil

wydać

sprechen Gedicht

recytować [perf wy‑]

2. sprechen (beherrschen):

sprechen Sie Chinesisch?

czy mówi pan/pani po chińsku?

mehrere Sprachen sprechen

mówić w kilku językach

3. sprechen (verlesen):

sprechen

odczytywać [perf odczytać]

er spricht die Nachrichten im Radio

on czyta [lub prezentuje] wiadomości w radiu

4. sprechen (am Telefon):

jdn sprechen

rozmawiać z kimś [przez telefon]

(sich mit jdm unterhalten) kann ich Sie einen Augenblick sprechen?

czy mogę z panem/panią chwilkę porozmawiać?

III . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB refl

wir sprechen uns noch! (bei der Verabschiedung)

porozmawiamy jeszcze!

wir sprechen uns noch! (als Drohung)

rozmówimy się jeszcze!

Sprẹchen <‑s, kein Pl > SUBST nt

1. Sprechen (die menschliche Sprache):

Sprechen

mowa f

jdm das Sprechen beibringen

uczyć [perf na‑] kogoś mówić

2. Sprechen (das Reden):

beim Sprechen

w trakcie mówienia

sich im Sprechen einer Fremdsprache üben

ćwiczyć się w mówieniu w języku obcym

jdn am Sprechen hindern

przeszkadzać [perf przeszkodzić] komuś w mówieniu

jdn zum Sprechen bringen

nakłaniać [perf nakłonić] kogoś do mówienia

I . ạb|brechen VERB trans irr

1. abbrechen (lösen):

abbrechen Ast

odłamywać [perf odłamać]

abbrechen Blüte

zrywać [perf zerwać]

ein Stück [von etw] abbrechen

odrywać [perf oderwać] kawałek [czegoś]

ich habe mir ein Stück Zahn abgebrochen

odłamałem sobie kawałek zęba

sich Dat einen abbrechen ugs (sich ungeschickt anstellen)

zachować się niezręcznie

sich Dat einen abbrechen (sich sehr anstrengen)

bardzo się wysilać

sich Dat einen abbrechen (sich übertrieben vornehm benehmen)

zachowywać się zbyt dostojnie

nun brich dir mal keinen ab! ugs

nie przesadzaj! ugs

nun brich dir mal keinen ab! ugs

nie szalej! ugs

2. abbrechen (abbauen):

abbrechen Lager, Zelt

zwijać [perf zwinąć]

3. abbrechen (niederreißen):

abbrechen Gebäude

rozbierać [perf rozebrać]

abbrechen Gebäude

wyburzać [perf wyburzyć]

4. abbrechen (beenden):

abbrechen Kontakt, Beziehungen

zrywać [perf zerwać]

abbrechen Spiel, Gespräch

przerywać [perf przerwać]

die geschäftlichen Beziehungen abbrechen

zerwać kontakty służbowe

der Wettkampf wurde mittendrin abgebrochen

zawody przerwano w połowie

5. abbrechen COMPUT:

abbrechen

anulować

abbrechen

przerwać

ein Programm abbrechen

przerwać działanie programu

die Dateneingabe abbrechen

przerwać wpisywanie danych

II . ạb|brechen VERB intr irr +sein

1. abbrechen:

abbrechen (kaputtgehen) (Ast, Stückchen)

odłamywać [perf odłamać] się

2. abbrechen:

abbrechen (beendet werden) (Verhandlungen, Kontakte)

urywać [perf urwać] się

I . ạb|stechen VERB trans irr

1. abstechen (abtrennen):

abstechen Rasen

wycinać [perf wyciąć]

2. abstechen (töten):

abstechen Schwein

zarzynać [perf zarżnąć]

abstechen Menschen ugs

szlachtować [perf za‑ ]ugs

II . ạb|stechen VERB intr irr (sich unterscheiden, sich abheben)

von jdm abstechen

różnić się od kogoś

von etw abstechen

odcinać się od czegoś

von etw abstechen

kontrastować z czymś

verkri̱e̱chen* VERB refl irr

1. verkriechen:

verkriechen (sich verbergen) (Tier)

zaszywać [perf zaszyć] się

sich in einem Loch verkriechen

chować [perf s‑] się w dziurze

2. verkriechen ugs (sich verstecken, zurückziehen):

verkriechen

chować [perf s‑] się

verkriechen

zaszywać [perf zaszyć] się

sich unter der Decke verkriechen

kryć [perf u‑] się pod kocem

du kannst dich doch nicht wochenlang verkriechen

nie możesz tak izolować się od świata całymi tygodniami

die Sonne hat sich hinter den Wolken verkrochen fig

słońce nt schowało się za chmurami

ạnrechenbar ADJ FIN

anrechenbar

podlegający doliczeniu

hine̱i̱n|riechen VERB intr irr ugs

in etw hineinriechen

liznąć czegoś fig

ü̱belriechendALT ADJ

übelriechend → riechen

Siehe auch: riechen

I . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] VERB intr

1. riechen (Geruch verströmen):

gut riechen

[ładnie] pachnieć

schlecht riechen

śmierdzieć

nach Parfüm riechen

pachnieć perfumami

übel riechend

cuchnący

er riecht aus dem Mund

jemu śmierdzi z ust

2. riechen (schnuppern):

an jdm/etw riechen

obwąchiwać [perf obwąchać] kogoś/coś

an einem Gewürz riechen

wąchać [perf po‑] przyprawę

II . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] VERB trans

riechen (als Geruch wahrnehmen):

riechen

czuć [perf po‑]

Wendungen:

jdn nicht riechen können ugs

nie cierpieć [lub znosić] kogoś

das konnte ich doch nicht riechen! ugs

skąd mogłem [to] wiedzieć!

ich glaube, sie hat was gerochen ugs

myślę, że ona coś podejrzewa [lub poczuła pismo nosem ugs ]

III . ri̱e̱chen <riecht, roch, gerochen> [ˈriːçən] VERB unpers

es riecht nach Zitrone

pachnie cytryną

es riecht angebrannt

czuć spalenizną

wo̱hlriechend <wohlriechender, wohlriechendste> ADJ

wohlriechend Pflanze

[przyjemnie] pachnący

wohlriechend Blume

wonny

Ạnrichte <‑, ‑n> [ˈanrɪçtə] SUBST f

Anrichte

kredens m

I . bestẹchen* VERB trans irr

1. bestechen (korrumpieren):

bestechen

przekupywać [perf przekupić]

einen Beamten mit Geld bestechen

przekupić urzędnika pieniędzmi

2. bestechen (für sich einnehmen):

bestechen Zuhörer

fascynować [perf za‑]

bestechen Zuhörer

ujmować [perf ująć]

II . bestẹchen* VERB intr irr (beeindrucken)

[durch etw] bestechen (Person)

fascynować [perf za‑] [czymś]

[durch etw] bestechen (Gemälde, Garten)

urzekać [perf urzec] [czymś]

unsere Waren bestechen durch Qualität und Haltbarkeit

nasze towary mpl urzekają jakością i trwałością

I . erbrẹchen VERB intr irr (sich übergeben)

erbrechen

wymiotować [perf z‑]

bis zum Erbrechen ugs

obrzydliwy

bis zum Erbrechen ugs

odrażający

II . erbrẹchen VERB trans irr

1. erbrechen (ausspucken):

erbrechen Essen, Brei

zwymiotować

2. erbrechen geh Schloss:

erbrechen

wyłamać

3. erbrechen alt Siegel:

erbrechen

naruszyć