Polnisch » Deutsch

dowiedzieć się [dovjedʑetɕ ɕe]

dowiedzieć się perf od dowiadywać się

Siehe auch: dowiadywać się

dowiadywać się <‑duje się; perf dowiedzieć się> [dovjadɨvatɕ ɕe] VERB refl

2. dowiadywać się nur imper (dopytywać się):

dopowiedzieć [dopovjedʑetɕ]

dopowiedzieć perf od dopowiadać

Siehe auch: dopowiadać

dopowiadać <‑da; perf dopowiedzieć> [dopovjadatɕ] VERB trans

3. dopowiadać übtr geh (uzupełnić):

odpowiedzieć [otpovjedʑetɕ]

odpowiedzieć perf od odpowiadać

Siehe auch: odpowiadać

odpowiadać <‑da; perf odpowiedzieć> [otpovjadatɕ] VERB intr

1. odpowiadać (udzielać odpowiedzi, informacji):

7. odpowiadać nur imper SCHULE:

opowiedzieć [opovjedʑetɕ]

opowiedzieć perf od opowiadać

Siehe auch: opowiadać

I . opowiadać <‑da; perf opowiedzieć> [opovjadatɕ] VERB intr (informować)

III . opowiadać <‑da; perf opowiedzieć> [opovjadatɕ] VERB refl (deklarować się)

II . wiedzieć <wie> [vjedʑetɕ] VERB intr

I . podpowiadać <‑da> [potpovjadatɕ], podpowiedzieć [potpovjedʑetɕ] perf VERB trans (szepnąć)

II . podpowiadać <‑da> [potpovjadatɕ], podpowiedzieć [potpovjedʑetɕ] perf VERB intr

1. podpowiadać (szeptać):

2. podpowiadać übtr (dawać wskazówki):

I . zapowiadać <‑da> [zapovjadatɕ], zapowiedzieć [zapovjedʑetɕ] perf VERB trans

1. zapowiadać (ogłaszać zawczasu):

2. zapowiadać (podawać do wiadomości):

II . zapowiadać <‑da> [zapovjadatɕ], zapowiedzieć [zapovjedʑetɕ] perf VERB refl

1. zapowiadać (uprzedzać o przyjściu):

wypowiedzieć [vɨpovjedʑetɕ]

wypowiedzieć perf od wypowiadać

Siehe auch: wypowiadać

II . wypowiadać <‑da; perf wypowiedzieć> [vɨpovjadatɕ] VERB refl

2. wypowiadać (uzewnętrznić uczucia):

wywiedzieć się [vɨvjedʑetɕ ɕe]

wywiedzieć się perf od wywiadywać się

Siehe auch: wywiadywać się

wywiadywać się <‑duje się; perf wywiedzieć się> [vɨvjadɨvatɕ ɕe] VERB refl

niedzielny [ɲedʑelnɨ] ADJ

Wendungen:

I . przedzielać <‑la> [pʃedʑelatɕ], przedzielić [pʃedʑelitɕ] perf < [lub po‑]> VERB trans

II . przedzielać <‑la> [pʃedʑelatɕ], przedzielić [pʃedʑelitɕ] perf < [lub po‑]> VERB refl

dziedzic (-iczka) <Gen ‑a, Pl ‑e> [dʑedʑits] SUBST m (f)

1. dziedzic (spadkobierca):

dziedzic (-iczka)
Erbe(Erbin) m (f)

2. dziedzic (ziemianin):

dziedzic (-iczka)
Gutsherr(in) m (f)

zwiedzić [zvjedʑitɕ]

zwiedzić perf od zwiedzać

Siehe auch: zwiedzać

zwiedzać <‑dza; perf zwiedzić> [zvjedzatɕ] VERB trans

dowiercać się <‑ca się> [dovjertsatɕ ɕe], dowiercić się [dovjertɕitɕ ɕe] VERB refl perf

Möchtest du ein Wort, eine Phrase oder eine Übersetzung hinzufügen?

Sende uns gern einen neuen Eintrag.

Seite auf Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski