Übersetzungen für „stoelen“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

Stọllen <‑s, ‑> [ˈʃtɔlən] SUBST m

[Dresdner] Stollen

[drezdeńska] strucla bożonarodzeniowa f

I . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] VERB trans

1. stoßen:

stoßen (schubsen)

[po]pchnąć

stoßen (schubsen)

szturchnąć

stoßen (mit dem Fuß)

kopać [perf kopnąć]

er wurde zur Seite gestoßen

został odepchnięty na bok

sich Dat den Kopf an der Wand stoßen

uderzyć się głową o ścianę

jdn vor den Kopf stoßen ugs

urazić kogoś

2. stoßen (stechen):

stoßen

zadać cios

er hat ihm ein Messer in den Arm gestoßen

wbił mu nóż w ramię

ein Loch in etw stoßen

przedziurawiać [perf przedziurawić] coś

3. stoßen (werfen):

stoßen Kugel

pchać [perf pchnąć]

stoßen Stein

rzucać [perf rzucić]

4. stoßen (zerkleinern):

stoßen

zmielić

stoßen

rozgniatać [perf rozgnieść]

stoßen

rozkruszać [perf rozkruszyć]

5. stoßen CH (schieben):

stoßen

popychać

stoßen

pchać [perf pchnąć]

II . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] VERB intr

1. stoßen +sein (berühren):

gegen jdn/etw stoßen

zderzyć się z kimś/czymś

sie stieß an [o. gegen] die Scheibe

uderzyła się o szybę

mit dem Kopf gegen die Wand stoßen

uderzyć głową o ścianę

2. stoßen +haben (einen Stoß geben):

mit dem Fuß gegen die Tür stoßen

kopnąć nogą w drzwi

sie stieß mit dem Messer nach ihm

pchnęła go nożem

der Stier stieß mit den Hörnern nach ihm

byk m wziął go na rogi

3. stoßen +sein (grenzen):

an etw Akk stoßen

przylegać do czegoś

an etw Akk stoßen

stykać się z czymś

4. stoßen +sein (finden):

auf jdn/etw stoßen

natknąć się na kogoś/coś

auf Erdöl stoßen

natrafić na ropę naftową

5. stoßen +sein (sich anschließen):

zu jdm stoßen

przyłączać [perf przyłączyć] się do kogoś

6. stoßen +sein (konfrontiert werden mit):

auf Ablehnung Akk stoßen

spotkać się z odmową

auf Widerstand stoßen

napotykać [perf napotkać] na opór

7. stoßen +haben CH (schieben, drücken):

stoßen

przesuwać [perf przesunąć] się

III . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] VERB refl

1. stoßen (sich verletzen):

sich an etw Dat stoßen

uderzyć się w [lub o] coś

ich habe mich an dem Schrank gestoßen

uderzyłem się o szafę

ich habe mich am Kopf gestoßen

uderzyłem się w głowę

2. stoßen (Anstoß nehmen):

sich an etw Dat stoßen

gorszyć [perf z‑] się czymś

stọcken [ˈʃtɔkən] VERB intr

1. stocken +haben:

stocken (stillstehen) (Gespräch)

urywać się

stocken (stillstehen) (Gespräch)

nie kleić się ugs

stocken (Verkehr)

zatrzymać się

stocken (Verhandlungen)

utknąć w martwym punkcie

mir stockt der Atem

zaparło mi dech

ins Stocken geraten

zatrzymać [lub urwać] się

2. stocken +haben (stammeln):

stocken

jąkać się

3. stocken +haben o sein südd, A, CH:

stocken (gerinnen)

krzepnąć [perf s‑]

stocken (Milch)

zsiadać [perf zsiąść] się

stocken (Eier)

ścinać [perf ściąć] się

4. stocken +haben:

stocken (Stockflecken bekommen)

pleśnieć [perf s‑]

stocken (Papier)

żółknąć [perf z‑ z‑]

I . stọpfen [ˈʃtɔpfən] VERB trans

1. stopfen (hineinzwängen):

voll stopfen Koffer

naładować

etw in die Tasche stopfen

wpychać [perf wepchnąć] coś do torby

2. stopfen (ausbessern):

stopfen Socken, Kleidung

cerować [perf za‑]

3. stopfen (abdichten):

etw mit etw stopfen Ritze

zatkać coś czymś

4. stopfen (füllen):

stopfen Kissen

wypychać [perf wypchać]

stopfen Pfeife

nabijać [perf nabić]

5. stopfen ugs (satt machen):

stopfen

zapchać ugs

jdm das Maul stopfen

zatkać komuś gębę ugs

II . stọpfen [ˈʃtɔpfən] VERB intr

1. stopfen (ausbessern):

stopfen

cerować [perf za‑]

2. stopfen (Verstopfung verursachen):

stopfen

wywoływać [perf wywołać] obstrukcję

3. stopfen ugs (schlingen):

stopfen

łykać [perf po‑] łapczywie

I . stọppen [ˈʃtɔpən] VERB trans

1. stoppen (anhalten):

stoppen Verkehr, Produktion, Zahlungen

wstrzymywać [perf wstrzymać]

stoppen Verkehr, Produktion, Zahlungen

zatrzymywać [perf zatrzymać]

die Programmausführung stoppen

wstrzymać wykonanie programu

2. stoppen (mit der Stoppuhr messen):

stoppen Zeit

mierzyć [perf z‑] stoperem

einen Lauf stoppen

mierzyć stoperem czas biegu

II . stọppen [ˈʃtɔpən] VERB intr

[vor etw Dat] stoppen

zatrzymać się [przed czymś]

I . stẹllen [ˈʃtɛlən] VERB trans

1. stellen (hinstellen):

stellen

postawić

das Glas auf den Tisch stellen

postawić szklankę na stole

die Leiter an die Wand stellen

postawić drabinę pod ścianą

2. stellen (abstellen):

das Auto in die Garage stellen

odstawić samochód do garażu

stell bitte das Fahrrad in den Keller

wstaw proszę rower do piwnicy

etw mit altem Gerümpel voll stellen

zapełnić coś starymi gratami ugs

3. stellen (aufrecht hinstellen):

stellen

ustawić pionowo

du sollst es stellen, nicht legen

powinieneś to postawić, a nie kłaść

etw an die Wand stellen

postawić coś przy ścianie

die Katze stellt den Schwanz

kot m stawia ogon

auf sich selbst gestellt sein

być zdanym na samego siebie

4. stellen (einstellen):

die Uhr stellen

nastawiać [perf nastawić] zegarek

etw richtig stellen

ustawić [lub nastawić] coś prawidłowo

den Fernseher leiser stellen

przyciszyć telewizor

den Wecker auf sechs stellen

nastawić budzik na szóstą

stell das Radio lauter

nastaw głośniej radio

hast du den Herd auf Null gestellt?

wyłączyłeś kuchnię?

5. stellen (äußern, vorbringen):

stellen Frage

stawiać [perf postawić]

stellen Antrag

składać [perf złożyć]

etw in Frage stellen

poddać coś w wątpliwość

etw in Frage stellen

zakwestionować coś

eine Sache über eine andere stellen fig

przedkładać coś nad coś

etw zur Diskussion stellen

poddać coś pod dyskusję

ich stelle es in Ihr Ermessen

pozostawiam to do jej uznania

6. stellen (vorgeben):

stellen Aufgabe

dawać [perf dać]

stellen Thema

poddawać [perf poddać]

7. stellen (konfrontieren):

jdn vor ein Rätsel stellen

dać komuś do myślenia

sie stellten ihn vor die Alternative, zu ...

postawili go przed alternatywą...

das stellt uns vor die Aufgabe, zu ...

to stawia nas przed zadaniem...

8. stellen (in seine Gewalt bekommen):

stellen Täter, Verbrecher

zatrzymywać [perf zatrzymać]

9. stellen (arrangieren):

eine Szene stellen (Regisseur)

reżyserować [perf wy‑] scenę

eine gestellte Pose

wyreżyserowana poza f

die Szene wirkt gestellt

ta scena f wygląda na wyreżyserowaną

10. stellen (erstellen):

stellen Prognose

opracowywać [perf opracować]

stellen Diagnose

stawiać [perf postawić]

jdm ein Horoskop stellen

stawiać [perf postawić ][lub ułożyć] komuś horoskop

11. stellen FIN:

stellen Kaution

składać [perf złożyć]

12. stellen (bereitstellen):

stellen Zeugen

przedstawiać [perf przedstawić]

stellen Räume

oddawać [perf oddać] do dyspozycji

13. stellen Speise, Getränke:

etw kalt stellen

odstawić coś do schłodzenia

etw warm stellen

wstawić coś do podgrzania

14. stellen MED:

etw ruhig stellen Arm, Bein

unieruchomić

jdn ruhig stellen

podać komuś środki uspokajające

15. stellen (situiert sein):

[finanziell] gut gestellt sein

być dobrze sytuowanym

16. stellen JUR:

jdn vor Gericht stellen

postawić kogoś przed sądem

jdn unter Anklage stellen

postawić kogoś w stan oskarżenia

etw unter Strafe stellen

obejmować [perf objąć] coś karalnością

II . stẹllen [ˈʃtɛlən] VERB refl

1. stellen (sich hinstellen):

sich hinter etw Akk stellen

stanąć za czymś

er stellte sich ans Fenster

stanął przy oknie

sie stellte sich ihm in den Weg

zagrodziła mu drogę

sich auf Zehenspitzen stellen

stawać [perf stanąć] na palcach

sich hinter jdn stellen fig

stawać po czyjejś stronie

2. stellen (eine Position ergreifen):

sich zu jdm/etw positiv/negativ stellen

ustosunkować się do kogoś/czegoś pozytywnie/negatywnie

wie stellen Sie sich zu dem neuen Projekt?

jakie jest pana/pani zdanie odnośnie nowego projektu?

sich gegen etw stellen fig

opowiadać [perf opowiedzieć] się przeciwko czemuś

sich gut [mit jdm] stellen

zdobywać [perf zdobyć] czyjąś przychylność

3. stellen (sich melden):

sich der Polizei stellen (Täter)

oddać się w ręce policji

4. stellen (sich ausgeben):

sich taub stellen

udawać głuchego

er stellt sich krank

[on] udaje chorego

nun stell dich nicht so dumm

tylko nie udawaj głupiego

5. stellen (sich aufdrängen):

es stellt sich die Frage, ob ...

nasuwa się pytanie nt , czy ...

es stellten sich uns allerlei Probleme

powstały różnego rodzaju problemy

6. stellen (nicht ausweichen):

sich etw Dat stellen

nie uchylać się od czegoś

sie stellte sich den Journalisten

ona nie unikała dziennikarzy

I . stylen [ˈstaɪlən] VERB trans ugs

stylen Frisur:

stylen

układać [perf ułożyć]

sich Dat die Haare stylen

ułożyć sobie włosy

II . stylen [ˈstaɪlən] VERB refl ugs

sich stylen

układać [perf ułożyć] sobie włosy

sie hat sich für die Hochzeit gestylt

uczesała się stylowo na wesele

I . ste̱hlen <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] VERB trans

[jdm] etw stehlen

kraść [perf u‑] coś [komuś]

du sollst nicht stehlen (Bibel)

nie kradnij

du stiehlst mir die Zeit fig

zabierasz mi czas

Wendungen:

er kann mir gestohlen bleiben! ugs

nie chcę mieć z nim nic wspólnego

II . ste̱hlen <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] VERB refl

1. stehlen (sich heimlich entfernen):

sich aus dem Haus stehlen

wyjść ukradkiem [lub cichaczem] z domu

sich nach Hause stehlen

ulotnić się do domu fig

ein Lächeln hat sich auf ihr Gesicht gestohlen fig

uśmiech m wkradł się na jej twarz fig geh

2. stehlen (sich drücken vor):

stehlen

wymigiwać [perf wymigać] się od

I . stịllen [ˈʃtɪlən] VERB trans

1. stillen (Muttermilch trinken lassen):

stillen Baby

karmić [perf na‑] piersią

2. stillen (befriedigen):

stillen Durst

gasić [perf u‑]

stillen Hunger, Verlangen, Neugier

zaspokoić

3. stillen (zum Stillstand bringen):

stillen Blutung

tamować [perf za‑]

stillen Schmerzen, Tränen

koić [perf u‑]

II . stịllen [ˈʃtɪlən] VERB intr (Mutter)

stillen

karmić piersią

stä̱hlen [ˈʃtɛːlən] VERB trans geh

stählen

hartować

stählen Muskeln

wzmacniać [perf wzmocnić]

I . stö̱ren [ˈʃtøːrən] VERB trans

1. stören (belästigen):

jdn [bei etw] stören

przeszkadzać [perf przeszkodzić] komuś [w czymś]

lassen Sie sich durch mich nicht stören

proszę sobie nie przeszkadzać z mojego powodu

stört es Sie, wenn ich rauche?

czy nie będzie panu/pani przeszkadzać, jeżeli zapalę?

es gibt so einiges, was mich an ihm stört

jest coś takiego, co mi w nim przeszkadza

2. stören (unterbrechen):

stören Rede, Veranstaltung

przerywać [perf przerwać]

3. stören (beeinträchtigen):

stören Empfang, Verkehr, Ordnung, Frieden

zakłócać [perf zakłócić]

stören Leitung

przerywać [perf przerwać]

II . stö̱ren [ˈʃtøːrən] VERB intr (lästig sein)

stören

przeszkadzać

störe ich?

[nie] przeszkadzam?

bitte nicht stören!

proszę nie przeszkadzać!

die Musik stört bei der Arbeit

muzyka f przeszkadza w pracy

ich empfinde es als störend, wenn ihr ständig kichert

to jest dla mnie uciążliwe, kiedy wy ciągle chichoczecie

III . stö̱ren [ˈʃtøːrən] VERB refl ugs (Anstoß nehmen)

sich an etw Dat stören

gorszyć [perf z‑] się czymś

Siehe auch: gestört

gestö̱rt [gə​ˈʃtøːɐ̯t] ADJ

1. gestört PSYCHO (nicht harmonisch):

gestört Ehe, Familie

skłócony

2. gestört (verwirrt):

gestört Kind, Tier

niespokojny

geistig/psychisch gestört

z zaburzeniami emocjonalnymi/psychicznymi

stö̱hnen [ˈʃtøːnən] VERB intr

1. stöhnen (schwer ausatmen):

stöhnen

jęczeć [perf jęknąć]

sie stöhnte vor Schmerzen

jęczała z bólu

2. stöhnen (klagen):

über etw Akk stöhnen

narzekać na coś

„lass mich endlich in Ruhe“, stöhnte sie

„zostaw mnie w końcu w spokoju” wyjęczała

3. stöhnen (leiden):

unter etw stöhnen fig

jęczeć z powodu czegoś ugs

Stọpfen <‑s, ‑> [ˈʃtɔpfən] SUBST m REG

Stopfen → Stöpsel

Siehe auch: Stöpsel

Stọ̈psel <‑s, ‑> [ˈʃtœpsəl] SUBST m

1. Stöpsel (Pfropfen):

Stöpsel

korek m

Stöpsel

zatyczka f

2. Stöpsel scherzh ugs (Knirps):

Stöpsel

grubasek m a. scherzh ugs

I . stọlz [ʃtɔlts] ADJ

1. stolz (von Freude erfüllt):

stolz auf jdn/etw

dumny [z kogoś/czegoś]

der stolze Vater

dumny ojciec m

2. stolz ugs (beträchtlich):

stolz Summe

niezły ugs

3. stolz (imposant):

stolz Gebäude

okazały

4. stolz (hochmütig):

stolz

butny

stolz

wyniosły

II . stọlz [ʃtɔlts] ADV (vor Freude erfüllt)

stolz antworten

dumnie