Übersetzungen für „gekte“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

sek·te <sekte|n, sekte|s> [sɛktə] SUBST f

sekte

Sekte f

ziek·te <ziekte|n, ziekte|s> [ziktə] SUBST f

ziekte

Krankheit f

een besmettelijke/slepende ziekte

eine ansteckende/schleichende Krankheit

de ziekte van Pfeiffer

das Pfeiffer-Drüsenfieber

wegens ziekte

krankheitshalber

ergens de ziekte over inhebben übtr

sich maßlos über etw Akk ärgern

gek·ken <gekte, h. gegekt> [ɣɛkə(n)] VERB intr

gekken

spaßen

gekken

scherzen

met iem gekken

sich über jdn lustig machen

bak·te VERB

bakte 3. Pers Sg Imperf van bakken¹, bakken²

Siehe auch: bakken , bakken

bak·ken² <bakte, h./i. gebakken> [bɑkə(n)] VERB intr

1. bakken (deegwaar bereiden):

bakken

backen

2. bakken (zich vastzetten):

bakken

sich festsetzen

bakken

ansetzen

bakken

sich ansetzen

het eten is aan de pan gebakken

das Essen hat sich im Topf angesetzt

potten bakken

töpfern

bak·ken¹ <bakte, h. gebakken> [bɑkə(n)] VERB trans

1. bakken (deeg, beslag):

bakken

backen

2. bakken:

bakken (spijzen)

backen

bakken (van vlees, aardappelen)

braten

friet/karbonaadjes bakken

Pommes frites backen/Koteletts braten

3. bakken (klei):

bakken

brennen

ze bruin bakken

es allzu toll treiben

er niets van bakken ugs

mit etw überhaupt nicht klarkommen

dik·te <dikte|n, dikte|s> [dɪktə] SUBST f

1. dikte (het dik-zijn):

dikte

Dicke f

2. dikte (afmeting):

dikte

Stärke f

dikte

Dicke f

de dikte van het ijs

die Stärke des Eises

in verschillende diktes verkrijgbaar

in verschiedenen Stärken erhältlich

3. dikte (dichtheid):

dikte

Dicke f

dikte

Stärke f

dikte

Dichtheit f

de dikte van de mist

die Stärke des Nebels

ge·ke·ken VERB

gekeken volt. deelw. van kijken¹, kijken²

Siehe auch: kijken , kijken

kij·ken² <keek, h. gekeken> [kɛikə(n)] VERB trans (bekijken)

kijken

betrachten

kijken

anschauen

kijken

angucken ugs

kijken

sich Dat ansehen

kijk hem eens!

guck dir den mal an!

plaatjes kijken

sich Dat Bilder ansehen

kij·ken¹ <keek, h. gekeken> [kɛikə(n)] VERB intr

1. kijken (de ogen gebruiken):

kijken

sehen

kijken

schauen

kijken ugs

gucken

kijk eens aan!

sieh mal einer an!

met open mond staan te kijken

mit offenem Mund starren [o. glotzen]

kijk naar jezelf!

fass dich an die eigene Nase!

naar iem/iets kijken übtr

sich um jdn/etw kümmern

ik zal nog eens kijken übtr

ich werde es mir noch einmal überlegen

staan te kijken van iets übtr

baff [o. platt] sein

hij staat maar te kijken

er hält nur Maulaffen feil

tegen iem aan kijken

zu jdm aufsehen

kijk voor je!

sieh vor dich!

2. kijken (zoeken):

kijken

nachschauen

kijken

nachsehen

naar een huis kijken

sich nach einer Wohnung umsehen

we zullen kijken of …

wir werden sehen, ob …

wij kijken niet op vijf minuten übtr

es kommt uns nicht auf fünf Minuten an

3. kijken (zich vertonen):

kijken

aussehen

kijken

ausschauen

bang kijken

ängstlich aussehen

we zullen eens gaan kijken

das werden wir uns mal näher ansehen

hij komt pas kijken

er ist noch unerfahren

oma komt nog weleens kijken

Oma schaut ab und zu noch vorbei

niet zo nauw kijken

fünf gerade sein lassen

ge·ke·ven VERB

gekeven volt. deelw. van kijven

Siehe auch: kijven

kij·ven <keef, h. gekeven> [kɛivə(n)] VERB intr

kijven

keifen

kijven

schelten

kijven

zetern

gek·heid <gek|heden> [ɣɛkhɛit] SUBST f

1. gekheid (onverstand):

gekheid

Dummheit f

2. gekheid (iets grappigs):

gekheid

Scherz m

gekheid

Spaß m

geen gekheid kunnen verdragen

keinen Spaß verstehen

alle gekheid op een stokje

Scherz [o. Spaß] beiseite

3. gekheid (dwaasheid):

gekheid

Blödsinn m ugs

gekheid

Dummheit f

4. gekheid (bespottelijk iets):

gekheid

Unsinn m

gekheid

Flause f meist Pl

wat is dat voor gekheid

was ist das für ein Unsinn

ge·klets [ɣəklɛts] SUBST nt geen Pl

1. geklets (geleuter):

geklets

Geschwätz nt ugs

geklets

Gefasel nt ugs

geklets

Gequatsche nt ugs

2. geklets:

geklets (kletsend geluid maken)

Klatschen nt

geklets (van zweep)

Knallen nt

ge·ko·zen VERB

gekozen volt. deelw. van kiezen¹, kiezen²

Siehe auch: kiezen , kiezen

kie·zen² <koos, h. gekozen> [kizə(n)] VERB intr

1. kiezen (een keus doen):

kiezen

wählen

kiezen

sich entscheiden

kiezen is verliezen

wer die Wahl hat, hat die Qual

we kiezen uit drie kandidaten

wir wählen zwischen drei Kandidaten

2. kiezen (stemmen):

kiezen

wählen

kiezen

seine Stimme abgeben

kiezen

zur Wahl gehen

kie·zen¹ <koos, h. gekozen> [kizə(n)] VERB trans

1. kiezen ((door te stemmen) zijn voorkeur bepalen voor):

kiezen

wählen

een beroep kiezen

einen Beruf wählen [o. ergreifen]

de wijste partij kiezen

der Klügste sein

de wijste partij kiezen (van twee)

der Klügere sein

een president kiezen

einen Präsidenten wählen

de vlucht kiezen

die Flucht ergreifen

zijn woorden goed kiezen

seine Worte gut wählen

2. kiezen (verkiezen):

kiezen

(er)wählen

iem tot president kiezen

jdn zum Präsidenten wählen

een nummer kiezen

eine Nummer wählen

ge·kleed [ɣəklet] ADJ

gekleed

angezogen

goed gekleed

korrekt gekleidet

in het zwart gekleed

in Schwarz Akk gekleidet

in het zwart gekleed

schwarz gekleidet

gekleed staan übtr

kleidsam sein

ge·kreun [ɣəkrøn] SUBST nt geen Pl

gekreun

Geächze nt

gekreun (gekerm)

Gestöhne nt

sterk·te <sterkte|n, sterkte|s> [stɛrktə] SUBST f

1. sterkte (vermogen om kracht te ontwikkelen):

sterkte

Stärke f

de sterkte van een paard

die Stärke eines Pferdes

2. sterkte (kracht om smart, leed te dragen):

sterkte

Kraft f

iem sterkte wensen

jdm Kraft wünschen

3. sterkte (weerstandsvermogen):

sterkte

Stärke f

de sterkte van een materiaal

die Robustheit eines Materials

4. sterkte (intensiteit):

sterkte

Stärke f

de sterkte van het licht

die Stärke des Lichts

5. sterkte:

sterkte (mate waarin iets kan werken)

Stärke f

sterkte (bij geneesmiddelen)

Kraft f

de sterkte van een geneesmiddel

die Stärke einer Arznei

6. sterkte (talrijkheid):

sterkte

Stärke f

toenemen in sterkte

an Stärke gewinnen

ge·kant [ɣəkɑnt] ADJ

tegen iets gekant zijn

gegen etw Akk sein

ge·kerm [ɣəkɛrəm] SUBST nt geen Pl

gekerm

Jammern nt

gekerm

Gejammer nt ugs

ge·kras [ɣəkrɑs] SUBST nt geen Pl

1. gekras (op papier, instrument):

gekras

Kratzen nt

gekras

Gekratze nt ugs

2. gekras (vogels):

gekras

Krächzen nt

ge·kund VERB

gekund volt. deelw. van kunnen², kunnen³

Siehe auch: kunnen , kunnen , kunnen

kun·nen³ <kon, h. gekund> [kʏnə(n)] VERB mod Aux

1. kunnen (een mogelijkheid):

kunnen

können

kunnen

mögen

waar kan dat boek gebleven zijn?

wo kann [o. mag] das Buch (nur) geblieben sein?

het kan een vergissing zijn

es kann ein Irrtum sein

daar zou u zich weleens (in) kunnen vergissen

da könnten [o. dürften] Sie sich irren

2. kunnen:

kunnen (een geoorloofd zijn)

können

kunnen (mogen)

dürfen

zoiets kun je niet doen

so etw kannst du nicht machen

hoe heb je zoiets kunnen doen?

wie konntest du nur!

je had tenminste kunnen opbellen

du hättest wenigstens anrufen können

ze kán me wat ugs

sie kann mich mal!

kun·nen² <kon, h. gekund> [kʏnə(n)] VERB trans

1. kunnen (de kracht, macht bezitten iets te doen):

kunnen

können

kunnen

vermögen form

buiten iets kunnen

ohne etw auskommen

had jij dat gekund?

hättest du das gekonnt [o. geschafft] ?

dat kan er bij mij niet in

das will mir nicht in den Sinn

ergens tegen kunnen

etw vertragen (können)

ik kan er niet meer tegen!

ich vertrage das nicht länger!

hij kan er wat van

er hat eine Menge los

hij kan er wat van ook iron

er ist nicht ohne

tegen iem op kunnen

es mit jdm aufnehmen können

2. kunnen (in staat, de gelegenheid gesteld worden iets te doen):

kunnen

können

hij kan er niet bij (niet zover reiken)

er kommt nicht hin [o. heran]

hij kan er niet bij (niet begrijpen)

das ist ihm zu hoch

hij kan er niet over uit

er kann über nichts anderes mehr reden

hij heeft [o. is niet] kunnen komen

er hat nicht kommen können

dat kan geen kwaad (schaadt niet)

das schadet nichts

dat kan geen kwaad (ongevaarlijk, onschuldig)

es ist doch nichts dabei

ervan op aan kunnen

sich darauf verlassen können

in de zaal kunnen 500 mensen

in den Saal passen 500 Menschen rein

3. kunnen (mogelijk zijn):

kunnen

können

dat kan (waarschijnlijk)

(das) kann sein

dat kan (waarschijnlijk)

schon möglich

dat kan (uitvoerbaar)

das geht (schon)

het kon (allemaal) erger

es hätte (alles) schlimmer kommen können

zó kan het niet langer

so kann es nicht weitergehen

dat kan moeilijk

das geht schlecht

dat kan niet (niet te doen)

das geht nicht

dat kan niet (niet te geloven)

das gibts nicht

dat kan niet ontkend worden

das lässt sich nicht bestreiten

het kan niet op

da wird aus dem Vollen geschöpft

het zou kunnen (waarschijnlijk)

es könnte sein, es wäre (schon) möglich

het zou kunnen (uitvoerbaar)

es könnte gehen [o. klappen]

het had toch gekund

es hätte ja sein können

kun·nen¹ [kʏnə(n)] SUBST nt geen Pl

kunnen

Können nt

zijn prestaties zijn beneden zijn kunnen

seine Leistungen liegen unter seinen Möglichkeiten [o. unter seinem Können]

druk·te <drukte|s> [drʏktə] SUBST f

1. drukte:

drukte (veel bezigheden)

Betrieb m

drukte (in zaak, bedrijf e.d.)

Hochbetrieb m

door de drukte heb ik de bestelling vergeten (door het vele werk)

über der vielen Arbeit habe ich die Bestellung vergessen

door de drukte heb ik de bestelling vergeten (in de gejaagdheid)

in der Hektik habe ich die Bestellung vergessen

2. drukte:

drukte (leven, vertier: dicht op elkaar)

Gedränge nt

drukte (leven, vertier: veel mensen)

Betrieb m

drukte (leven, vertier: het in de weer zijn)

Geschäftigkeit f

drukte (verkeer)

Betrieb m

drukte (verkeer)

starke(r) Verkehr m

bij de opening heerste een enorme drukte

der Andrang bei der Eröffnung war enorm

in de drukte is hem zijn horloge gerold

im Gedränge hat ihm jd die Uhr gestohlen

3. drukte (veel ophef):

drukte

Umstände Pl

drukte (van iets) maken

viel Aufhebens von etw machen

veel drukte om niets

viel Lärm um nichts

4. drukte (omslag, omhaal):

drukte

Aufwand m

de voorbereiding brengt veel drukte mee

die Vorbereitung ist sehr aufwendig

zwak·te <zwakte|n, zwakte|s> [zwɑktə] SUBST f

zwakte

Schwäche f

vlak·te <vlakte|n, vlakte|s> [vlɑktə] SUBST f

vlakte

Ebene f

vlakte

Fläche f

zich op de vlakte houden übtr

mit seiner Meinung zurückhalten

tegen de vlakte gaan (neergeslagen worden)

niedergeschlagen werden

tegen de vlakte gaan SPORT

zu Boden gehen

tegen de vlakte liggen (gebouwen)

zerstört sein

alles ging tegen de vlakte

alles wurde dem Erdboden gleichgemacht

iem tegen de vlakte slaan

jdn zu Boden schlagen

een uitgestrekte vlakte

eine ausgedehnte Ebene